Jawel we leven nog... `ik ben een mama zonder kind`.

Hoihoi lieve allemaal,

Ja ik leef nog. Hihi een tijdje weg geweest hier. Onze kinderwens werd een halt toegeroepen en ik kon het even niet opbrengen om hier te zijn, te lezen etc. 

Ons leven gaat door, de kinderwens blijft. Alleen nu even op de achtergrond. Ik ben een mama zonder kind. En hoe raar dat ook klinkt zo voelt het wel. In mijn hart ben ik al mama alleen ik moet geduld hebben. En dat heb ik alleen op dit moment lukt het met mijn geduld zolang ik mijn zinnen verzet en er vooral niet teveel over nadenk. 

Moeilijk want mijn oudste broer verwacht opnieuw een kleintje super leuk ik wordt weer tante maar ook wel confronterend. Natuurlijk ga ik met deze kleine kroelen maar misschien wel even iets later dan gelijk de eerste week. Mijn broer en zijn partner weten dat en respecteren het. 

In onze vriendekring verwachten er ook veel een kleintje maar toch hoe raar ook hier heb ik minder moeite mee. Waarom? tja ik denk omdat mijn broer dichterbij staat en het dus ook dichterbij komt. 

Verder gaat het met ons prima ik ben een nieuwe opleiding gaan volgen mijn partner begint na de zomer ook met een opleiding we zijn nog jong genieten van het leven en van elkaar. En soms hebben we het weer over een kleintje en dan grappen we: ach straks heeft het een hele slimme papa en mama. Tja je moet iets om samen de moet er in te houden. Ik ben over een jaar klaar met mijn opleiding en wie weet krijgen we dan weer een go voor onze kinderwens.

We blijven positief. Ons leven was er gewoon nog niet aan toe misschien waren wij er gewoon nog niet klaar voor. Onze tijd komt nog wel wanneer geen idee.. Maar één ding weet ik wel hoelanger we geduld moeten hebben hoe meer liefde we kunnen geven.

Liefs Smurfje