Wat begrip en respect met je doen.

Hmm Tja het is geen goedemorgen en het is geen goedemiddag het is geen goedeavond maar ja goedenacht klinkt ook zo raar;).

Maar ja snachts komen mijn hersenen soms met de mooiste verhalen en herinneringen en moet ik ze toch echt noteren. Vandaar dit rare tijdstip van bloggen.

Mijn titel zegt al het een en ander. Want ja wat doen begrip en respect met je? Nou naar mijn weten en ervaring veel goeds in iedergeval.

2 jaar lang hield ik mijn mond over onze kinderwens ik wilde niet praten over dit gevoelige onderwerp. Zelfs niet met mijn beste vriend. Tot hij vertelde dat hij vader werd. (help dat was een kraambezoek wat wel erg dichtbij zou komen) En dus ontkwam ik er niet aan hem en zijn vrouw ons verhaal te vermelden. Want hoe dankbaar ik ook was dat hun ouders mochten worden en hoe hard ik hun dit ook gunde want ja een super papa en super mama zouden ze worden. Toch zou het moeilijk worden om op bezoek te gaan. Ze reageerde vol begrip en gaven gelijk al aan: kom wanneer het voor jou goed is.

Dit heb ik gedaan. 2 weken na de geboorte van de kleine ben ik geweest en wat voelde ik mij schuldig dat ik zolang had gewacht. Ik mocht hem vasthouden en er werd stiekem (want ik hou niet van foto's) een foto gemaakt. In de foto is zowel pijn/stil verdriet te zien als enorm veel liefde en geluk. Mijn grote broer vatte de foto samen als: Je ziet een mooie vrouw die vol liefde een kindje vasthoud maar diep van binnen huild omdat ze graag zelf zo'n klein hummeltje wil krijgen maar het niet lukt en je ziet een klein mannetje wat heel rustig en dankbaar veilig in je armen ligt. Ik vond het moeilijk dat deze foto dat dus liet zien. De foto was puur en echt gemaakt in een fractie dat ik niet opletten. Gemaakt in een moment dat het even dat kleine hummeltje en ik was.

En nee die keer was niet de eerste keer dat ik de kleine zag. Ja wel in het echt maar via app hielde ze mij op de hoogte van alles hoe het ging. Zoals mijn beste vriend zei: We willen je dit niet ontnemen en graag delen in deze mooie gebeurtenis nu begrijp je het misschien niet maar later ben je dankbaar dat je de aller eerste momenten van hem toch op foto en in tekst heb gezien en beleeft. En ja dat ben ik zeker, nu een tijd later ben ik ze er zo dankbaar voor. Want wat genoot ik van de foto's van het kleine mannetje toen.

En nu is het mijn grootste vriendje. Wat begrip en respect al met je doen. Ja ik kan met hem knuffelen, gekke bekke trekken en ondeugd aanleren. Nee dat had ik waarschijnlijk echt niet gekund als hun geen respect hadden getoont voor mijn gevoel. 

Ik pas geregeld op de kleine man en doe dat uit liefden voor zijn ouders en met liefde voor hem. Zij zijn mij dankbaar daarvoor maar ik ben hun nog meer dankbaar voor hun begrip en liefde dat ik op de kleine mag passen. Nee mijn emoties uiten doe ik nog niet ik sta dan ook bekend als iemand die weinig emoties uit. Maar dankbaar ben ik ze zeker.

Wat een mooie en bijzondere mensen heb ik in mijn leven. Hier heel erg dankbaar voor. 

Sorry dit wilde ik met jullie delen. Even een positieve blog.

Liefs een gelukkige en dankbaar smurfje.