Lieve Kellan
Lieve Kellan,
Nooit zal ik jou kunnen knuffelen, dat doet me zo’n pijn,
jou gewoon even kunnen vasthouden, lijkt me zo verschrikkelijk fijn.
Nooit zal ik jouw eerste echte schaterlach meemaken,
of dat je ’s nachts wakker schrikt van grote onder-je-bed-draken.
Nooit zal er hier voor jou een “eerste keer” zijn,
geen eerste glimlach, doorkomende tandjes of schoentjes in maatje klein.
Als ik jou nog één keer zou mogen zien, al is het maar voor even,
dan zou ik je een miljoen kusjes willen geven.
Als je verdrietig zou zijn, of bang voor de eenzaamheid,
dan zou ik mijn armen om je heen leggen, vol geborgenheid.
Ik zou je ’s avonds met een liefdevolle kus in je bedje leggen,
je ’s nachts nog een keer warm instoppen en “ik hou van jou” zeggen.
Lieve Kellan, ook al heb je maar 15 weken in mijn buik gezeten,
ik voel zoveel liefde en respect voor jou, ik zal je nooit vergeten…
Liefs, jouw mama
reacties (0)