Ik durf mijn schoonmoeder (nog) niet te vertellen dat ik zwanger ben

Zwanger worden en zwanger zijn is gewoon iets magisch. Het idee dat er een kindje in je buik groeit, dat is toch prachtig.
Natuurlijk zou het fijn zijn als zwanger worden geen probleem is. Helaas is was dat bij ons niet zo.
Toen we eenmaal besloten hadden om te stoppen met de pil, wil je natuurlijk zo snel mogelijk zwanger worden.
Na 3 pogingen was het al raak en ik voelde me dolgelukkig. Dit zou ons eerste kindje worden en was blij dat het nog relatief snel gelukt was.
Na 3 positieve zwangerschapstesten wist ik zeker dat het goed zat en we vonden het ook super moeilijk om niks te zeggen tegen familie en vrienden.
We besloten het toch aan mijn moeder en mijn schoonmoeder te vertellen. Natuurlijk waren ze allebij super blij voor ons.
Dit was aan beide kanten ook het 1e kleinkind wat geboren zou worden. Wel vroeg ik nadrukkelijk of ze dit nieuws nog even stil zouden willen houden.
Er kan bovendien nog heel veel mis gaan, ik was 5 weken zwanger en dat is echt nog heel pril.

Een week later was er een festival bij ons in de stad waar mijn moeder met haar vriendinnen aanwezig was.
Plotseling werd zij benaderd door vrienden van mijn schoonmoeder die haar heel uitgebreid feliciteerde met mijn zwangerschap.
Vlug keek ze om zich heen of haar vriendinnen dit niet gezien hadden want het moest nog geheim blijven!
Toch hadden ze het door en heeft mijn moeder het moeten opbiechten dat het inderdaad klopte. Ik was zwanger.

Mijn moeder vertelde het me een dag later, ik was super kwaad op mijn schoonmoeder. En confronteerde haar hiermee.
Ze reageerde er een beetje laconiek over alsof ik me aanstelde maar voelde zich ergens ook wel een beetje betrapt.
Ze vertelde dat ze het inderdaad aan haar vriendin had verteld. (En de kapster, overburen en kennissen van haar)
Ik kookte van woede, misschien een beetje door de hormonen maar ook vooral omdat het toch niet aan haar is om mijn
Zwangerschap bekend te maken. Ook voelde ik dat het vertrouwen gewoon een beetje gebroken was.
Ik wilde het geheim houden.

3 dagen later kreeg ik een miskraam. We hebben het onze moeders verteld en het was echt super verdrietig.
We hebben er echt een soort om 'gerouwd'. Nouja, dus moest iedereen die het dus 'per ongeluk' wist ook weer op de
Hoogte worden gebracht. Het voelde zelfs een beetje als falen.

Daarna heb ik alles wat met een zwangerschap te maken had een beetje stil gehouden. Ik heb daarna nog 2 miskramen
Achter elkaar gehad. Ik had mijn moeder niet verteld dat ik zwanger was. Ik belde haar alleen maar om te zeggen dat het weer mis is gegaan.
Ik heb me echt heel alleen gevoeld in die periodes.

Mijn schoonmoeder en ik hebben het nooit echt goed met elkaar kunnen vinden. Ik ben van nature best een vrolijk en positief persoon.
Ik kan er dan ook een beetje slecht tegen als iemand altijd maar negatief is en overal tegenaan schopt en moeilijk doet.
Als wij daar zijn is ze alleen maar aan het zeuren. Ze vind dat we vaker langs moeten komen (ze was het zoiezo niet eens dat wij gingen samenwonen)
Ze vind overal wel iets van en vooral van de dingen die ik in haar ogen niet goed doe.
Die is weer ziek, die is overleden, ik voel me eenzaam, oma is weer aan het zeuren, het schilderwerk is niet goed gedaan,
Ik kan het bed niet alleen opmaken, ik moet altijd alleen op vakantie en jullie vragen mij nooit eens mee.
En dit is echt nog maar het begin. Alles wat ze zegt draait ze negatief om en dat heeft zeker invloed op mij.
Ik ga me dan ook slecht voelen en ben serieus kapot als ik 2 uurtjes bij haar ben geweest.

Toen we de vorige keer dus vertelde dat we zwanger waren, probeerde ze meteen de baby helemaal te claimen. Ze was bang dat ik meer naar mijn
Eigen moeder toe zou trekken dan naar haar, ze was bang dat we de baby alleen naar mijn moeder zouden brengen en dat ze de baby niet zo vaak zou zien.
Ze wilde haar eigen vaste oppasdagen en ik moest het maar accepteren dat het kindje ook bij haar bleef slapen.
Dat kwam er zo bazig en dwingend uit en op dat moment kon ik het zoiezo niet verdragen dat ze de baby nu al zo claimde!
Het was nota bene zo groot als mijn vingernagel en word nu al opgeëist.

Nu ben ik dus weer zwanger. Momenteel 6,5 week en na de echo van vorige week kan ik opgelucht zeggen dat het hartje klopt.
Nog steeds is het super spannend omdat ik dus echt hoop dat deze keer mijn lichaam het kindje niet afstoot. En we gaan gewoon een hele spannende tijd tegemoet.
Mijn vriend vroeg op de dag van de echo dat als het hartje klopt of we het dan aan zijn moeder konden vertellen.
Ik was er niet zo enthousiast over en hij is er gelukkig niet meer over begonnen. Ik probeerde voorzichtig of we niet even kunnen wachten tot over een paar echo's
Zodat we zeker weten dat het goed gaat en ik niet wéér een miskraam krijg.

Voor mij speelt dan ook nog mee dat ze de vorige keer mijn vertrouwen een beetje heeft geschaad en dat ik bang ben dat ze weer zo hebberig gaat doen over de baby.
Mijn eigen moeder weet het wel. is zelfs mee geweest naar verschillende afspraken in het ziekenhuis omtrent de baby.
Ik ben bang als mijn schoonmoeder dat ooit te weten komt dat ze daar dan ook teleurgesteld over is.
Dus mijn vraag aan jullie.....
Moet ik dit aan mijn schoonmoeder vertellen omdat het eerlijker is dat te doen.
Of heb ik toch het recht om dit nog even geheim te houden?

14774 x gelezen, 6

reacties (32)

1 2



  • Meidenmama2019

    Je leeft niet om anderen te pleasen he? Dit is jullie kindje, jouw zwangerschap. Als je schoonmonster zich buitengesloten voelt, dan heeft ze dat helemaal aan zichzelf te danken.

    Zoals je haar omschrijft, klinkt ze nogal als een narcistisch persoon.

    Doe niks waar je niet achter staat en zorg dat jij en je vriend op 1 lijn zitten en blijven!

    🍀❤

  • Lola1981

    Herkenbaar, mijn schoonmoeder ging haar hele adresboek afbellen toen ze hoorde dat we zwanger waren. Twee weken later moesten we de keuze maken om de zwangerschap te beëindigen.

    Nu is ze geobsedeerd met het oma worden en kan ze pijnlijke dingen zeggen.

    Dit keer krijgt ze het dus pas te horen als alle testen achter de rug zijn. Mensen die vragen worden overgeslagen 😏

  • Lola1981

    Herkenbaar, mijn schoonmoeder ging haar hele adresboek afbellen toen ze hoorde dat we zwanger waren. Twee weken later moesten we de keuze maken om de zwangerschap te beëindigen.

    Nu is ze geobsedeerd met het oma worden en kan ze pijnlijke dingen zeggen.

    Dit keer krijgt ze het dus pas te horen als alle testen achter de rug zijn. Mensen die vragen worden overgeslagen 😏

  • Salamandertje

    Voorlopig ga je niet op de koffie, dus ik zou nog even wachten. Bij mij wisten vriendinnen het eerder dan familie... Waarschijnlijk als mijn moeder nog had geleefd had zij het als eerste gehoord 😊

  • Amatullaah

    Ik zou wachten, iemand die je verteouwen schaad mag niks verwachten

  • Nolaa

    Ik zou wachten tot na je 12-weken echo.. Je hebt vorige keer iets heel persoonlijk gedeeld en ze begreep duidelijk niet dat het vertrouwen echt beschaamd is door het zomaar door te vertellen dat je zwanger bent. Ze lachte het immers weg..

    Kans lijkt mij dus groot dat ze het dus opnieuw zal doen. Houd dit nog even voor jou en je man. Geniet ervan x

  • Wonderful-life

    Wij hebben precies hetzelfde gehad en zij hoorden het als laatste. Hadden ze het vertrouwen maar niet moeten beschamen...

  • MamavanJ.J

    Praat vooral met je man. Ik herken heel veel dingen in jou met je schoonmoeder. Ik heb dat zelf ook dat het niet goed klikt. En zeker als ze zo’n geheim doorverteld snap ik dat je vertrouwen weg is. Overleg dit goed met elkaar en leg uit wat je dwars zit. En ik heb nu 2 kinderen en het is logisch als je een goede band hebt met je eigen moeder dat je meer naar haar toe trekt en betrekt bij alles. Dit gebeurt mij ook. Mijn moeder is ook 2 keer bij mijn bevallingen geweest en mijn schoonmoeder niet. Dat is niet meer dan logisch het is en blijft je moeder die jou ook op de wereld heeft gezet dus waarschijnlijk altijd een streepje voor krijgt dan een schoonmoeder (die je bij je vent erbij krijgt)😂

  • Denelientjes

    Ik zou het haar pas vertellen met 12 weken. Ze heeft haar kans gehad.

    En qua opeisen.. jij bepaalt alles en niet je schoonmoeder. Zeg haar maar dat ze te ver gaat en dat jullie ga nadenken wat te doen.

  • Noaedenjunagyennevarean

    Overleg met je man. Jij kunt van alles willen maar hij is er ook je ging met hem dit avontuur aan.. zijn familie krijg je erbij. Je kunt van hem niet verlangen dat hij z’n mond moet houden ..

    Ik zou het positief benaderen. Leuke aankondiging en in die aankondiging vragen om het geheim te houden. Dit in goed overleg met je vriend. Geef aan dat je zelf het graag wil vertellen, zeker na jullie geschiedenis en dat je verwacht dat ze jullie wens accepteert. Ik geloof erin dat wanneer iemand zo graag een deel wil uitmaken van zijn of haar kleinkind met een goede uitleg zich wel in kan houden.

    Gezien je band met haar snap ik je reactie.. maar er zullen nog meer mijlpalen komen met de komst van een kind en wanneer je het in je hoofd kunt omdraaien naar iets positiefs ipv negaties dan kost het allemaal niet zoveel energie. Geloof me ik spreek uit ervaring. Ze is trots op jullie dat er een kleinkind komt en wil dit aan de hele wereld vertellen. True is irritant maar aan de andere kant misschien ook wel aandoenlijk ?

    Kom op Meis. Jullie kindje, jullie geluk wees duidelijk en laat dit ook een goede afspraak zijn net je vriend. Wanneer zijn moeder over de streep gaat zal hij haar in jou bijzin daar dan over moeten aanspreken.. wanneer jij dat doet komt het toch niet binnen ..

    Succes met dit Meis en een fijne zwangerschap

  • Labello

    Poe je hebt er wel een hele kluif aan, aan je schoonmoeder... ;) Ik zou het haar niet meer vertellen, hooguit een of twee dagen voordat je het aan de rest gaat vertellen. Ze heeft namelijk al bewezen dat ze het niet voor zich kan houden en deed er zelfs laconiek over, dan ziet ze er mijns inziens ook de ernst niet van in... Succes met deze “enthousiaste” schoonmoeder!😄🤞🏻

  • Mommyx3

    Ik zou alleen omdat ze het de vorige x doorvertelde het nu even geheim houden tot 12 weken. En dan als alles goed gaat op een hele leuke manier laten weten dat er weer een kindje aankomt.

  • mmmmom

    Dit is zo herkenbaar!! Al zou m’n schoonmoeder het niet vertellen. Dat claimerige zit er ook bij haar in. Dus toen ik ooit met haar in de auto zat en er onder de stoel een nog uit te voeren zwangerschapstest lag, en zij begon over ons toekomstige (toen nog denkbeeldige) kind. Heb ik direct duidelijk gemaakt dat we het kwa oppassen wel iets anders gaan doen dan bij haar andere zonen.

    Daarbij wil ik oprecht dat heen en weer geslingerd van m’n kind niet (ene dag gaat ouder, andere dag oma 1 en dan weer oma 2...). Ook neemt ze het niet echt nauw met de manier waarop wij graag de opvoeding willen (die staat nogal haaks op de hare). Dus ik ben in het begin echt heel duidelijk al geweest om haar verwachtingen te managen. Jouw man moet daar echter ook echt zijn rol in nemen anders ben jij straks de gebeten hond.

    Ons zoontje wordt in juli twee en het gaat nu ook hartstikke goed. Ze zijn geschrokken van onze (vooral mijn) stelligheid en daardoor ook meer bereidt om te luisteren en te doen zoals wij het willen. Daar tegenover laten we ook wel weer wat vieren, want hij heeft super lieve opa en oma en die willen ook gewoon tijd doorbrengen met hun kleinzoon.

    Wat wel belangrijk is, is dat jouw man ook behoeften heeft. Als hij het nu graag wil vertellen dan mag dat natuurlijk, maar hij is degene die ook je moeder verbied (ja gewoon verbieden die boel) om haar mond voorbij te praten. Want beetje respect mag best wel wat worden afgedwongen 😊

  • Elien_

    Ik zou het haar gewoon vertellen een dag of paar dagen voor je het aan iedereen bekend maakt. Dat jou moeder mee geweest is naar afspraken hoeft niet verteld te worden....

    Probeer dat claimen ook gewoon los te laten, laat ze maar vertellen! Uiteindelijk doe jij met je kindje wat JIJ wil.

    Ik trok tijdens mijn zwangerschap en na de geboorte van mijn dochter ook meer naar mijn eigen moeder toe en dat lijkt me niets abnormaal.

    Maak je niet teveel zorgen, jij bent de mama, jij bepaalt, en de rest dat zie je wel!

  • Dolleboel

    Gewoon je hart volgen, wat jij wilt en er geen last van hebben als zij daardoor gekwetst is of blijkt te zijn. Je bent teleurgesteld dat ze zich niet aan de afspraak heeft gehouden, dat kun je haar dan teruggeven. Daarnaast is het vrij logisch dat jouw moeder alles als eerste weet want zij is jouw moeder, die band heb je niet met je schoonmoeder.

  • Mamavan5schatjes

    Ik zou het haar later vertellen. Misschien iets eerder dan wanneer je het wereldkundig gaat maken, zodat zij zich toch speciaal kan voelen. Dat zij daarna vindt dat zij het eerder had moeten horen, dat moet je maar voor lief nemen. Ze heeft eerder laten zien dat zij niet discreet is en dat heeft jou veel pijn gedaan. Ik denk dat je een balans moet vinden in het rekening met haar houden en het volgen van je eigen pad. Jouw schoonmoeder is de oma van jouw kind. Dat is een bijzonder voorrecht. Hoe je haar omschrijft lijkt het mij een vrouw waarbij het al gauw niet goed genoeg is. Haar tevreden stellen gaat moeilijk worden. Je kunt natuurlijk op een vriendelijke manier duidelijk maken dat als de baby nog zo klein is jij niet wil dat er opgepast wordt (tenzij je dat wel wil). Ook vind ik het heel logisch dat jij meer naar jouw moeder trekt. Maar zij hoeft niet bang te zijn ze de kleine niet zal zien. Daarin kun je haar geruststellen. En misschien een stapje voor zijn; haar meevragen naar een pretecho (als je dat wat vindt) Zo voelt ze zich echt gezien als oma en jij houdt de regie in handen. En het is natuurlijk ook heel leuk om haar blij te zien. Net als bij kinderen niet overal op ingaan wat ze zegt. Het mooie is, het is jouw kind (en dat van je vriend), jij bepaalt wat er gebeurt....succes!

  • Liselott

    Ik zou het haar ook later vertellen: op het moment dat jullie de kans hebben om het ook tegen anderen te vertellen.

    Je kunt dan ook gerust vertellen wat de reden was.. Simpelweg omdat je niet wilde dat ze het wéér tegen iedereen zou vertellen.

    Dat is neit bot of gemeen.. Logisch gevolg..

    Daarnaast zou ik ook niets toezeggen over oppassen etc tot dat je weet waar jij je prettig bij voelt. En ja dat kan nog veranderen..

  • Lama94

    Wanneer jij er nog niet klaar voor bent om het je schoonmoeder te vertellen, dan hoef je het ook niet te vertellen.

    Het is ook niet vreemd dat je moeder wel mee gaat naar het ziekenhuis en dergelijke. Je bent haar dochter, jullie band is anders.

    Zo is mijn moeder de laatste twee maanden van de zwangerschap veel mee geweest naar het ziekenhuis (ivm te hoge bloeddruk). Ik had ook veel steun aan haar en zodoende zag ze ook meerdere echo's. Mijn schoonmoeder is nooit mee geweest. Mijn moeder wist het met 6 weken, mijn schoonouders met 13 weken. Ik durfde het door eerdere miskramen niet aan te veel mensen te vertellen. Alleen aan de mensen waar ik steun aan had. Mijn man accepteerde deze keuze. Die wilde mij niet nog meer stress bezorgen, die voelde ik al genoeg door alle onzekerheid.

    Volg je gevoel en blijf in gesprek met je partner.

    Wat geweldig dat je het hartje mocht horen. Ik wens je een gezonde zwangerschap toe!

  • Shiva1995

    Bedankt voor je reactie. Jouw verhaal lijkt een beetje gelijk. Fijn om te lezen dat je man hier zo mee omgaat. En ben blij dat je het begrijpt. Natuurlijk zijn we ondanks dit heel blij met de zwangerschap en hopelijk verloopt deze zoals gehoopt. Bedankt voor het luisterend oor en advies. We gaan ervoor!

  • yune

    lekker geheim houden totdat ze er niet meer omheen kan. En luid en duidelijk zeggen tegen haar dat ze haar claim gedrag voor zich moet houden. Sommige mensen weten niet van ophouden namelijk... als ze het eenmaal al een keer geflikt heeft, dan kan je er bijna vanuit gaan dat ze dat weer probeert. Het is jouw kindje en die van je partner. Niet de hare. PUNT.

  • Shiva1995

    Bedankt voor je reactie. Ik ga het haar proberen duidelijk te maken. Bedankt voor de boost.

  • N22

    Ik vind dat je het gerust nog geheim kunt houden. Misschien wel gewoon aan je eigen moeder vertellen. En verder wens ik je nog een prettige en gezonde zwangerschap toe

  • Shiva1995

    Dankjewel! Hopelijk groeit deze kleine spruit zoals gehoopt. Bedankt voor je reactie !

  • Nog-even!

    Waar woon je?? Wat bedoel jij met meerdere afspraken in het ziekenhuis omtrent de baby??

  • Shiva1995

    Ik had afspraken in het ziekenhuis staan omdat ze wilde onderzoeken wat er aan de hand zou kunnen zijn dat mijn lichaam het vruchtje steeds afstoot. Na 3 miskramen kun je dat laten onderzoeken. Gelukkig is het daadwerkelijke onderzoek er niet van gekomen omdat ik dus al zwanger bleek. Ze is ook meerdere keren mee geweest naar echo's om te kijken of de baarmoeder echt leeg was.

    Haha bedankt voor je reactie maar wat heeft mijm woonplaats hiermee te maken ? 🙂

  • Nog-even!

    In Nederland zijn alle niet-noodzakelijke ziekenhuisafspraken in de afgelopen 2,5 week afgezegd.... En bij noodzakelijke bezoeken mag er niemand mee. Vandaar mijn vraag verbazing dat jij schrijft dat jouw moeder de afgelopen tijd mee is geweest. En aangezien jij schrijft "omtrent de baby", ging dat logischerwijs over deze zwangerschap... Niet over de opvolging na een miskraam. Dat zou je vast anders hebben genoemd, toch?

  • Shiva1995

    Ja dat klopt ik had deze afspraak 2 weken geleden. Ik had ook verwacht dat ik nog gebeld ging worden dat de afspraak niet door ging. Dit is niet gebeurd. De echo van afgelopen maandag heb ik wel alleen moeten bezoeken.

  • Lady-Whistledown

    Het recht om het geheim te houden heb je altijd. Het is aan jullie wie je wanneer wat vertelt. Gezien het feit dat zij de vorige keer haar mond finaal voorbij had gepraat, zou ik het lekker nog even geheim houden. Dat je geen goede band met haar hebt en alles daaromheen vind ik niet zo relevant eigenlijk


1 2