En dan is het bijna voorbij

De bingokaart schrijft zich steeds meer dingen toe die ik absoluut niet voor mogelijk had gehouden voor 2025.
De herfstvakantie waarin we te horen kregen dat mijn oom slokdarmkanker heeft en daarbij niet veel later het verdict: ongeneeslijk.
En dat waar het zwaard van Damocles al bovenhing gebeurde ook, een kleine week geleden kreeg ik te horen dat per aanvang van het nieuwe jaar mijn functie komt te vervallen. In ronde zes behoor ik (samen met een groot deel van mijn huidige team en nog wat mensen) ook bij de ''slachtoffers'' van het ingeslagen pad (van staats naar privatisering en daarmee voldoen aan share- en stakeholders normen)
Het derde binnen een maand, dus de bad luck cirkel is ook weer afgerond zullen we maar zeggen.

Overigens, heel raar maar waar, naar twee van de drie kijk ik niet eens met weemoed of trieste gevoelens.
Maar het aanstaande verlies, de onzekerheid..alles rondom mijn oom, ja die grijpt mij wel elke dag even een moment bij mijn strot.

Voor nu heb ik in elk geval de komende tijd om meer bij mijzelf stil te staan, te kijken wat ik in de toekomst wil. En ik kan met meer energie het stukje steun richting mijn familie aangaan.

Stom trouwens, de titel slaat op twee van de drie dingen besef ik mij nu, zonder de intentie. Best knap.

Op naar een week met ontspanning, bijkomen, spanning en gelukkig deze week ook weer eens fysiotherapie.
Have a good one everyone.