Een traantje gelaten...

Of ik net even ongegeneerd heb zitten huilen?
Ja zeker! Van puur geluk dat wel.
Het gebeurd zeer zelden, maar als het gebeurd gaan de kranen ook wijd open.

Waarom zul je denken, de laatste ruim 15 jaar zijn voor mijn vader heel zwaar geweest, veel pijn, niets hielp.|
Gisteren is hij geopereerd, 1e fase van de neurostimulator.
Voor het eerst in 13 jaar heeft hij geen pijn, geen pijn bij het wakker worden, alleen aan de wond van de operatie.
Ik las een zeer gelukkige vader terug in zijn teksten..en dat raakte diep.
Over een kleine twee weken gaat hij op voor de 2e fase, nieuwe operatie maar dan wordt alles intern goed aangebracht.
En ik? Ik ben oprecht als een kind zo blij, weer een deel van mijn vader terug.
Los van het feit dat zijn brein het wonder boven wonder ook beter dan eerst deed.
Hij lijkt een groot puzzelstuk in de medische wereld, maar echt hij is soms een wandelend mirakel.

Niet op mijn 2025 bingokaart, maar zeker een mooie!