Bekentenis: Ik ben géén voorleesmoeder...
Oh jee, loedermoederalarm 🚨.
Ik hou er echt niet van om voor te lezen, bij de oudste al niet. (Daar vielen we al zingend altijd in slaap)
Maar wat ik wel altijd heb gedaan is verhaaltjes verzinnen...en nee niet compleet zelf. Ik vraag naar hoofdrolspelers, een onderwerp en een gevoel en brei hier omheen een verhaal.
Altijd samen, altijd origineel, altijd van ons samen. ❤️
Bij mijn middelste hadden we een vast trio aan hoofdpersonen, de drie dikke beren..succes verzekerd. 🐻🐻🐻
En hij sliep heerlijk. Juist omdat dit altijd een vast patroon was is het zo blijven hangen bij mij.
De drie dikke beren gingen altijd op avontuur, iets gezelligs ondernemen of lekker eten, en zelfs naar de voetbal.
Of ik het van een vreemde heb? Nee mijn opa was vroeger ook al degene die hele verhalen verzon tijdens bad- en slaaptijd..en uiteindelijk schreef hij ze zelfs uit inclusief tekeningen erbij (en ja die heb ik nog liggen)
Met de jongste lees ik niet voor, maar zij heeft het gevoel voor lezen wel, dus vanaf halverwege groep twee zijn we al overgaan op korte stukje om de beurt lezen. En nu groep drie al enkele weken onderweg is, neemt zij steeds meer over van het lezen. En als ze op bed ligt duikt ze nog altijd een boekje of een magazine van de Zoete Zusjes in (klein beetje heel erg haar obsessie).
Met de Kinderboekenweek net begonnen heb ik uiteraard voor de jongste een passend boek gekocht, met geschenk erbij, een boek op alle AVI-niveaus van groep 3, om samen/zelf te lezen. Dus weer nieuwe prikkels. ✨
Wat nou ik moet voorlezen?
Wij hebben onze eigen manier om fantasie te prikkelen én te ontspannen.
En dat is toch waar het bij voorlezen 𝗲𝗰𝗵𝘁 om draait? 📖
reacties (8)