Ballon geplaatst

Eindelijk is het zo ver. Ik ben 37 weken en ik mag
ingeleid worden. De hele dag lekker bezig geweest
goed voor de afleiding. De adres etiketten en postzegels
voor de geboorte kaartjes liggen klaar. Het huis is helemaal
aan kant ik ben er klaar voor. Nog even in bad en dan komt papa
mij ophalen. We gaan samen eten en mijn hondje blijft bij hem logeren.
Sinds ik haar heb ben ik wel een paar keer een lang weekend weg geweest
maar dan bleef zij gewoon thuis en pasten mijn neefje op haar in mijn huis.
Ze is nog nooit snachts van huis geweest. Ze slaapt altijd
bij mij in bed en mijn vader zei dat hij daar niet aan ging beginnen. Hij stuurde
net een foto dat ze toch op bed ligt dus het komt vast helemaal goed.

Het grappige is dat de meeste niet weten dat ik vandaag naar
het ziekenhuis ga. Dus dat is een grote verrassing als hij er van de week al is.

Om 19.15 moest ik mij melden in het ziekenhuis mijn vader zet mij daar af en ik ga
alleen naar binnen. Ik meld mij op de afdeling verloskunde, moet heel even wachten
maar wordt al snel opgehaald om naar de kamer te gaan. Eerst aan de CTG. Als die goed
is gaan we naar een onderzoek kamer voor de ballon. De verpleegkundige, verloskundige en een
co assistente leggen uit wat er precies gaat gebeuren. De verloskundige heb ik al vaker gehad
op de poli. Dan gaan ze beginnen. Het valt mij erg mee. En de verloskundige zegt dat ze wel meer
vrouwen als mij wilt. Als ik ook zo door de bevalling ga. De verpleegkundige is ook heel aardig en wijkt
niet van mij zijde. Super lief. De verloskundige is er morgen niet en wenst mij heel veel succes.
Ze zegt dat alles er positief uit ziet. En misschien zie ik haar zaterdag. Je weet natuurlijk niet
hoelang het gaat duren. Dan gaan we terug naar de kamer weer aan de CTG.

Ik krijg wel wat krampen maar dat hoort er bij. De CTG is goed dus daar mag ik weer
vanaf. Ik heb geluk want ik heb een kamer alleen. Er zou eigenlijk nog iemand liggen maar
dat ging niet door. Verder nog even een gesprekje met de verpleegkundige over mijn traject en ze vraagt
of ik echt niks wil om te slapen. Maar nee dat hoeft echt niet. Om 23.00 uur komt ze nog even gedag zeggen
en zegt ze dat ze er morgen om 15.00 uur weer is. Ze zegt met een beetje geluk zie ik je dan met baby.

Om 6.00 uur komen ze kijken of de ballon zijn werk heeft gedaan. Ik ben heel benieuwd.
Het is een gek idee dat ik hier straks weg ga met mijn kleine man. Maar ik kijk er zo naar uit.

Het is al 1.30 uur geweest maar slapen lukt niet. De kramp in mijn buik wordt weer iets minder
dus wie weet kan ik straks nog wat uurtjes slapen. Mijn vriendin staat al in de start blokken dus zodra zij mag komen
springt zij de auto in. Ik kijk uit naar wat er komen gaat. En kan niet wachten om je eindelijk te zien.
Nog even kleine man.
HouVanJouw

Op weg naar een BaMam