Job 26-02-2021

Na dat de ballon gister was ingebracht uit eindelijk wat proberen
te slapen. Uit eindelijk toch nlg 2 uurtjes kunnen mee pakken. En om
rond 6.00 uur stond de verloskundige in de kamer on te kijken hoe het er
voor stond. De ballon zat er nog in. Dus ik bereid mij voor op het ergste.
Dar zal nog wel even duren. De verloskundige haalt de ballon er uit en ik heb 4 cm
ontsluiting. Ik ben er toch klsar voor.

Omdat het erg druk is checkt ze nog even of ik door kan naar de verloskamer
of dat ik nog even moet wachten. Maar ze komt al snel terug dat ik niet hoef te
wachten. Ik app mijn vriendin die bij de bevalling gaat zijn dat ze deze kant op kan komen.
En wordt door de verpleegkundige naar de verloskamer gebracht. Als je dat dan ziet komt
het besef in ene dat ik echt de deur uit ga met mijn kleine man. Al snel komt mijn vriendin
en daarna de verloskundige. Ze wilt alvast mijn vliezen breken en mij aan het CTG leggen. Nu gaat het
echt beginnen.

De verpleegkundige komt daarna het infuus aan leggen daar gaan straks de weeën opwekkers in.
We wachten eerst of ik het zelf oppak na de gebroken vliezen maar dat gebeurd
helaas niet. Dus dan toch maar het infuus. Aan het begin vind ik het allemaal nog leuk.
Ik maak nog grapjes en kan het wel hendelen. Nog steeds 4 cm ontsluiting. Maar als die omhoog gaat vraag ik aan mijn
vriendin waarom ik dit ook alweer wilde. En waar ik aan begonnen was. Na een tijdje gaan
ze kijken hoeveel ontsluiting ik heb ik heb het zwaar en zit pas op 5 cm. Dit schiet niet op.
waar ben ik aan begonnen. De arts en verpleegkundige vragen of ik geen pijnbestrijding wil en dat
dat echt mag. Maar ik geef aan het nog even te proberen hoe moeilijk ik het vind.

De arts en verpleegkundige gaan even weg en al snel houdt ik het niet meer mijn vriendin drukt op het knopje
de arts voelt nu en binnen korte tijd zit ik al op 7 cm. Ze gaan niet meer weg en kort daarna bereik ik de 10.
Die laatste cms zijn dus heel snel gegaan. Het hoofdje ligt nog erg hoog dus de arts zegt dat ik het mag proberen
met persen maar als het niet lukt we stoppen. Ik mag een paar keer persen.
En af en toe een wee weg puffen maar langzaam vordert het. We gaan op deze manier door.

De arts plaatst een schedel ctg omdat de andere ctg niet goed meer weer geeft. Op het einde
heeft mijn kleine man het een beetje moeilijk. De arts geeft mij vast een verdoving voor een eventuele knip.
En belt daarna iemand op om te overleggen. Dan komt er weer een wee. En schiet het toch op. Ik heb het
zelf niet door maar hij is er bijna uit. Nog een wee en daar is hij dan om 12.55 uur. Mijn kleine man Job Luca
Hij wordt bij mij gelegd en na een tijdje mag mijn vriendin de navelstreng door knippen. De placenta volgt al snel
Om 13.08 en dan gaat de arts bekijken hoe erg de schade is.
Helaas er moet t gehecht worden hier is de arts binna 1,5 uur mee bezig geweest.
Hij vraagt er een andere arts bij voor advies. De arts en verpleegkundige vragen of ik het
niet voel omdat ik niet echt reageer. Ik zeg van wel maar het moet toch gebeuren. Ze vinden
Mij stoer ik zeg nog nou zo voelde ik mij vanmorgen niet. Ze zeggen nog een keer dat ik het heel goed
heb gedaan. Ondertussen krijgt Job ook nog zijn 1e flesje maar daar heeft hij geen zin in.

Mijn vriendin mag ook even knuffelen met Job en ik ga even wat eten. Hij wordt gewogen 2960 gram.
Mijn vriendin mag hem aankleden. En daarna lekker verder knuffelen en ik ga even douchen.
Na het douchen wordt ik na de kraamsuite gebracht. Als ik echt persee wil mag ik naar huis maar hwt lijkt
ze verstandiger als ik toch 1 nachtje blijf dus dat spreken we af.

Job heeft eigenlijk niet meer in zijn bedje gelegen alleen maar lekker bij mij en mijn vriendin. De dochter van mijn vriendiN
mocht wel even langs komen want de bezoek regeling van 1 per dag geldt niet voor haar.
Ze heeft hem zelf al even vast gehouden. Zij is tenslotte een beetje grote zus. Wij zien elkaar
dagelijks. En ze zat al de hele dag met smart op hem te wachten. Als ze weg gaan vraagt mijn
vader of hij mag komen en hoe wel er eeret gezegd was van niet. En besluit ik het toch te vragen.
En wat mega fijn het mag.

De rest van de avond ben ik wat aan het video bellen met familie. Even de kleine man showen. Inmiddels heeft de kleine man nu wel een beetje gedronken
2 x 10 mm en zometeen krijgt hij weer een flesje. Ik heb nkg aan de verpleegkundige gevraagd of ze wilde kijken of het lukt on hem op te meten. En hij is 46 cm.

Straks ga ik nog maar even proberen te slapen en morgen gaan wij lekker naar huis. Ik kan zeggen dat alle clichés waar zijn
zodra hij er is ben je allea weer vergeten. Ik voek mij trots. Dit heb ik mooi maar weer gedaan.
HouVanJouw kleine Job

Ik ben een BaMam