Mijn beste vriendin snapt mijn 2e kinderwens niet auwtch!

Gisteren laat nog met mijn beste vriendin gebeld, ze had problemen met haar peuter en wou even stoom afblazen.

Op een gegeven moment kwamen we erop dat wij dus weer bezig zijn voor ons 2e kindje en ze reageerde enorm verrast. Ze snapt niet dat ik nog een kindje wil, of toch zeker niet nu alweer.

Ik steek nooit onder banken of stoelen hoe zwaar ik het moederschap vind, want ik vind dat het allemaal geromantiseetd wordt terwijl het gewoon keihard werken is!! Het is zwaar, slopend, energievretend, het maakt je onzeker, boos, verdrietig, gefrustreerd en soms heb je er gewoon even geen zin meer in. Maar je gaat verder want je hart loopt over van liefde voor die kleine spruit en wnr die naar je lacht smelt je hart en vergeet je even alle frustraties die je eerder had.

Ik werk 30u per week thuis, ik spreid zelf mijn uren over 7 dagen naargelang ik tijd heb, ik doe al het huishouden alleen en bovendien is mijn zoon 2 dagen per week naar de opvang.
Ik heb het heel druk en soms wordt het me te veel.

Ik ben dus naar mijn omgeving toe heel open dat ik het zwaar vind, maar zeker ook dat ik enorm van mijn zoon hou en dat ik er ook echt wel van geniet.
Mijn beste vriendin, die ik al 15 jaar heb, snapt niet dat ik alweer aan het volgende kind denk en daamee bezig ben. Eerlijk gezegd doet me dat wat pijn en het baart me zorgen. Ik heb altijd gezegd dat ik een groot gezin wil met liefst 4 kinderen en daar blijf ik bij. Het baart me zorgen dat ze het gek vindt, zie ik het allemaal wel realistisch of ben ik naief?!

Meestal zegt ze wel dat ze er anders over denkt maar me steunt, maar deze keer dringt ze aan er toch echt nog even goed over na te denken.

Ligt al sinds gisterenavond op mijn maag (en ben al een vaatdoek door de ziekte whaha gelukkig werkt de AB nju al best goed)