Tips voor mijn kleine drama dreumes

Sommige reacties hieronder…

Maar goed. Hier ook een pittige tante in huis. Was als baby ook een huilbaby. Is nu inmiddels 2 jaar. Er zijn fases waar ze een heel makkelijk kind is, maar ook enorm zware fases. Wat hier helpt is tv laten kijken. Miss niet de meeste perfecte optie, maar het zorgt er wel voor dat ze rust momentjes heeft.

Tijd en rust geven. En niet alweer een volgend kind plannen.

En dan wil je een 2de ??

Heeeeeeel herkenbaar, hier bijna 15 maanden, maar sinds 8 maanden al dit drammerige gedrag. Was hier ook een echte huilbaby. Huilde overdag uren, heel onrustig, altijd friemelen, nooit stil zitten. En nu is niks goed, kan geen 5 minuten spelen dat ze aan het drammen/ jengelen is. Het is vaak dat ze iets wilt... Bijvoorbeeld iemand loopt naar boven en zij MOET mee, iemand loopt naar buiten en zij MOET ook door die deur, al is het -20 met sneeuw en ijs. Als iemand iets eet, dan MOET zij dat óók eten, ook al heeft ze hetzelfde ( ja echt gestoord), als ze iets ziet dan MOET ze dat ook hebben, en als ze iets niet wilt dan gebeurt het ook niet. Oortjes checken bij de dokter? No way, gebeurt gewoon niet, gewoon blijven krijsen en friemelen tot ze het opgeven.

Ik heb vaak ook spierpijn aan het einde van de dag, omdat ze zich zo vaak ergens op werpt wat ze moet hebben. Dan is ze aan het krijsen en overstekken terwijl ik bijvoorbeeld de tafel probeer te dekken met haar op mijn arm. Op de grond is nog harder krijsen, geen idee wat ik ermee moet.

Ik herken je probleem heel erg, maar heb niet per se een oplossing. Ik stel me er gewoon op in dat ze de hele dag jengelt/ een driftbui krijgt als ze iets niet mag.

Ik moet zeggen dat ik voor mezelf bepaalde grenzen moet aanhouden, vooral omdat ze over hele kleine onbenullige zaken overstuur kan worden. Dingen waar je nooit over nadenkt of dat mag, ook omdat ze niet af te leiden valt. Bijvoorbeeld dan wil ze per se met whiteboard stiften spelen, met lucifers spelen, of met mijn portemonnee spelen bijvoorbeeld. Maar als grove regels hanteer ik bijvoorbeeld: Niet op de tafel, niet zomaar naar boven, niet in de keuken, niet zomaar naar buiten, en samen eten op vaste momenten. En dan de driftbui die daarop volgt proberen af te leiden.....

Ik snap dat sommigen zeggen consequent zijn, ik ben dat zeker ook wel. Maar het is ook meer haar reactie en emotie denk ik.

Ze doet het namelijk overal, niet alleen bij mij, naar ook papa, opa en oma, opvang. De opvang geeft haar soms apart van de andere kindjes te eten, omdat ze zo vreselijk krijst om eten als ze ziet dat de tafel wordt gedekt. En als ze dan met z'n allen aan tafel zitten, is het niet gezellig omdat ze dan nogsteeds de hele tijd jengelt om wat de andere kindjes willen.

Een klein beetje verantwoordelijkheid geven? Een beetje meer er mee omgaan als een groot kind, hielp hier wel goed. Gewoon afspraken proberen te maken, helpen tafel dekken, tafel afruimen, schoon bestek uit de vaatwasser, wasmachine leeghalen, knijpers aangeven, "was opvouwen" en helpen poetsen. Oja en stofzuigen. Dat deed hij hier vanaf 1,5 jaar en dat werkt vaak wel. Zo krijgt hij aandacht van jou, voelt hij zich groot en is gelijk bezig.

2x per dag een half uur "spelletjestijd". Dreumesspellen, maar ook verstoppertje, pakkertje, stoeien, vliegtuigje spelen, iets met een bal.

En speelgoed organiseren doe ik ook vaak. Als hij in bed ligt zet ik een klein tafeltje klaar met een paar auto's er op, en een speelgoedschroevendraaier. De bak met auto's er naast. Of van blokken al het begin van een toren maken in een hoekje op de grond. Wees creatief! En dan er zelf niet meer naar om kijken. Vaak zijn ze dan toch wel geprikkeld door wat er klaar staat. Ander speelgoed dan wel netjes opgeruimd, eventueel buiten bereik! 2 stoelen gebruiken, een keer op de bank. Iets met een dekentje en/of kussens, soms zet ik groot speelgoed opeens aan de andere kant van de kamer, dat soort dingen.

Ik herken dit wel van mijn beide kids. Ik vind de fase tussen 1 en 2 het pittigst. Heel plakkerig en gefrustreerd. Ze maken ook zo’n ontwikkeling door. Zou proberen zoveel mogelijk liefde aan je kleintje te geven en veel tegen blijven praten. Uitleggen wat je doet en ook geruststellen. En dat alles met in gedachte dat het beter gaan worden uiteindelijk ;)