Wachtdagen

Dag 25, dat is hoever ik nu zou zijn als ik effectief zwanger ben. Wachten om te testen.. Het duurt veel te lang naar mijn zin. In een zwangerschapsapp op mijn telefoon krijg ik hierbij het beeld van een hoopje roze flubber ter grootte van een maanzaadje dat zou vasthangen tegen de baarmoederwand. Niet echt wat ik in mijn hoofd in gedachte had …

De dagen gaan extra traag voorbij, ik heb verlof. Alle klusjes die ik wou doen tijdens deze verlof kan ik nu niet in orde brengen (wegens het advies max 10 kilo heffen, schilderen,…). Alle afspraakjes en leuke dingen gaan niet door vanwege corona… Op de planning staan momenteel twee dingetjes die nog doorgaan deze week. Wat voorbereiden op een tapasavond kan al een beetje afleiding geven. En het idee om mijn metekindje nog eens terug te zien is ook iedere keer fijn! De dagen blijven traag voorbij sluipen en hoezeer ik mijzelf ook probeer af te leiden. Dit lukt niet, bij een film dwalen mijn gedachten af. ’s Nachts lig ik te piekeren. Normaal vind ik bakken super fijn, maar nu heb ik geen zin om te bakken. De wachtdagen vallen mij moeilijker dan verwacht.

Ik ben onzeker, ik wil niet teveel hopen, maar ik wil net wel dat het lukt. Ik wil mezelf al beschermen voor de klap die ik ga krijgen als het niet gelukt is. Nog vijf dagen te gaan.

Lieve eskimo, hopelijk alles goed daarbinnen.

Tips voor afleiding zijn steeds welkom…