Vervolg op onze donor

Wow! We hebben 'kennis' gemaakt met de donor van onze kinderen. Niet echt de hand geschud, maar we hebben alle uitgebreide gegevens ontvangen. We weten nu meer van hem dan ooit tevoren, zijn handschrift en reden van donatie, zijn stem, zijn psychologische achtergrond, denkwijze en medische geschiedenis. En bovenal, onze donor heeft een gezicht. We hebben zijn kinderfoto's gezien en wat ontzettend mooi is het om de overeenkomsten te zien. Natuurlijk ook enorm confronterend, maar de puzzel valt op zijn plaats. De slag in het haar van onze dochter, de tanden - niet persee uit elkaar staand van het duimen en de oogopslag. Wat een verrijking om nu een beetje meer te weten van hun achtergrond.

En mede met het verkrijgen van deze informatie hebben we ook definitief gekozen dat we niet gaan wachten op een Nederlandse donor. Zoveel we nu weten van de donor, weten we niet als we op de wachtlijst blijven voor een Nederlandse donor. We worden dan gekoppeld op uiterlijke kenmerken, maar het is dan niet onze eigen keuze. We hebben nu een match gevonden met hulp van Denemarken. Zij hebben de volwassen foto's van onze huidige donor vergeleken met een eventueel nieuwe donor, wij hebben die uitkomsten volledig gescreend en uit hun voorselectie een donor gekozen. De donoren hebben dus volgens de Deense spermabank overeenkomsten samen wat betreft uiterlijke kenmerken. Wij hebben dit zelf verder nagezocht en er zijn veel meer overeenkomsten. Zelfde studie en opleiding, zelfde interesses en we zijn nu al 'verliefd' op de kinderfoto's. Geen andere donor komt nog in de buurt, en dat gezegd hebbende - weten we dus dat we de juiste keuze zouden maken als we dit gaan doen.

Inmiddels heeft de donor weer een voorraad en dat maakt het gelijk ook weer spannend en écht. Gelukkig slinkt zijn voorraad niet zo snel, dus dat betekent dat er nu weinig wensouders met hem actief zijn (of voldoende voorraad hebben in eigendom). We voelen dus geen druk om liever vandaag dan morgen te bestellen en dat is fijn. Want het is toch ook wel weer een enorme stap om te zetten.

Twee weken terug heb ik telefonisch contact gehad met mijn eigen arts, en zoals ik al dacht is de wachtlijst voor ons voor een Nederlandse donor nog tot minimaal juli 2020. Naast onze andere beweegredenen van keuze voor een eigen donor, speelt ook dit mee in de keuze. Eigenlijk zou alleen het financiele plaatje het aantrekkelijk maken om voor een Nederlandse donor te gaan. Als dit de enige reden is, vind ik dat geen reden. Ik ben een tijd thuis geweest met de kinderen, we redden het op één salaris. Vanaf september ga ik weer aan het werk en dus kan ik het kostenplaatje in mijn hoofd zo goed tegen elkaar afstrepen. Het is bijna 2700 euro voor 3 pogingen, dus ik hoop wel dat dat genoeg zal zijn. De vraag die we ons vooraf wel stellen, hoelang willen we doorgaan en hoeveel geld wil je erin stoppen. Een kind, ons kind - is onbetaalbaar. Maar je krijgt geen garantie bij al je bestellingen en dan moet je realistisch blijven. Ik heb daarom met de arts afgesproken dat ik zeker wil weten dat het een kans van slagen heeft als we gaan insemineren. Dat is de reden dat ik voorafgaand aan de behandelingen een hysteroscopie zal krijgen. Bij onze oudste heb ik een HSG gehad en is er een eileider opengespoten. De eerstvolgende IUI bracht ons, ons grootste geluk. We hebben nog altijd het idee dat de HSG hier wel degelijk bij heeft bijgedragen. 

Hoe de behandelingen er verder uit zullen gaan zien zullen we bespreken tijdens de intake als de rietjes met zaad van onze donor in Nederland zijn. De laatste tijd lijkt het er sterk op dat ik een eigen cyclus krijg; 7 weken - 6 weken - 5,5 week en de laatste keer 4 weken en 6 dagen. Dus wellicht dat het monitoren alleen voldoende is en hormonen nog even achterwege kunnen blijven. Al vind ik dat ook wel weer heel eng, want wie verzekerd mij dat de ovulatietesten (die niet werken in combinatie met PCOS) het juiste moment van ovuleren gaat aangeven. Misschien toch maar ovitrelle of pregnyl voorstellen als ze mijn eigroei toch monitoren. Dan kunnen we net iets beter timen misschien.

Nou goed, een heel verhaal en een update van mijn kant. Eerst gaan we volgende week lekker naar Zuid-Frankrijk op vakantie, genieten van elkaar en onze twee mooie kids. En dan starten met een nieuwe baan en wellicht kort daarna nieuwe stappen naar hopelijk alsnog ons derde wereldwondertje. 

Liefs, Tamara