De bevalling is nog niet begonnen want ik krijg maandag een keizersnede...!

Na de ellende van het inleiden (zie vorige blog) hebben ze me goed in de gaten gehouden. De conditie van mij en de baby bleef goed dus moch ik gezellig door blijven waggelen.

Tot in de nacht van donderdag 30 juni op vrijdag 1 juli, want toen verloor ik helder rood bloed. 'Daar gaan we' dacht ik! Gebeld naar het ziekenhuis en we mochten meteen komen. Met het vluchtkoffertje onder de arm naar het ziekenhuis. Maar alles bleef rustig in mijn buik. Ook het bloeden stopteI . Het was een gesprongen adertje in mijn baarmoedermond, kwam wel vaker voor... Omdat ik inmiddels bijna 41 en een halve week zwanger was en 'inleiden' het verboden woord was, werd ik ingepland voor een keizersnede op maandag 4 juli. Wij wéér met een lege maxi cosi naar huis en nog even 'keizersnedes voor Dummies' doorgenomen.

Van vrijdag 1 juli op zaterdag 2 juli kon ik niet slapen. Eigenlijk niets nieuws want ik had mijn dag en nacht ritme enigszins omgegooid. Maar het begon in de vroege ochtend toch wat te rommelen in mijn buik. Ik hield het op oefenweeen want ik krijg maandag een keizersnede dus kon ik nu niet gaan bevallen. Rond 08.00 werden die oefenweeen best vervelend en heb ik paracetamol genomen. Om 10.00 kreeg ik echt pijn en ben ik ff onder de douche gegaan, want dat hielp tegen oefenweeen had ik op internet gelezen. Mijn vriend begon vragen te stellen in de richting van 'gaat het nog?' 'Het komt wel erg snel achter elkaar hè?' en 'moeten we het ziekenhuis niet bellen?' 'Nee joh!' Was mijn antwoord, 'dit zijn oefenweeen, maandag krijg ik een keizersnede'. Maar toen ik uit de douche kwam was het echt niet meer te doen en dacht ik 'misschien heeft ie gelijk, laten we maar bellen.' Om 12 uur hebben we het ziekenhuis gebeld en om 12.30 waren we er en had ik 4 cm ontsluiting. Dus toch maandag geen keizersnede.

Ik heb meteen een ruggeprik gevraagd en gekregen en dat wat hemels! Ik had absoluut geen pijn en heb heerlijk kunnen ontspannen/dutje gedaan/koffie gedronken/tv gekeken etc. 2 uur later kwamen ze checken en had ik 8 cm ontsluiting.

WoW! wtf! Dat gaat veel sneller dan verwacht! Weer een uur later had ik 10 cm ontsluiting en spraken we af om nog even te wachten met persen zodat de baby nog wat verder kon indalen.
Om 19.15 ben ik begonnen met persen. Ze hebben me bij de laatste twee keer persen geholpen met een pomp (hij heeft gelukkig geen punthoofd gekregen) en me een knip gegeven. Maar nogmaals: toen geen centje pijn door de ruggenprik.
Om 19.57 is C geboren en woog 4576 gram en was 56 cm. We zijn tot woensdag ter observatie in het ziekenhuis gebleven maar zaten (en zitten nog) op een blauwe wolk! Alle clichés zijn waar: het is het mooiste en meest bijzondere wat er is!