Controle by de gyn deel 2

Nou, de controle bij de gynaecoloog was behoorlijk anders verlopen dan ik verwacht had. Ik had verwacht even door mijn vragenlijstje heen te sjezen, een blik op het kind te werpen en dan weer wegwezen. Het verliep allemaal net even anders.

Ik wil eerst voorop stellen dat ik de gezondheid van mijn kindje natuurlijk boven alles het allerbelangrijkste vind. Dolgelukkig en blij kan ik dan ook melden dat het nog steeds prima gaat met onze zoon. Zijn hartje klonk weer prima, hij was goed gegroeit, lag met zijn hoofdje naar boven toe en trapt daardoor heerlijk tegen de onderkant van mijn baarmoeder.

Maar goed, de controle afspraak. Na mijn bloeddruk opgemeten te hebben bij de assistente (148/78), mocht ik de kamer van mijn gynaecoloog binnen. "Meid, wat kan jij schrijven.", zei hij bij binnenkomst meteen. Dat overviel me (en proefde de ondertoon: Meid, wat ben jij een langdradige ouwehoer, hahaha!). Ik had niet verwacht dat hij mijn lange e-mail al had gelezen, die ik afgelopen vrijdagavond pas had gestuurd. Tijdens die POP-poli zes weken geleden, had hij me gevraagd mijn zwangerschaps- en bevallingsverhaal op te schrijven en hem dit te e-mailen. Ook moest ik voor mezelf aan mijn verhaal een conclusie verbinden wat mijn vorige zwangerschap doet met deze zwangerschap. Oftwel: waar ik nu precies bang voor ben.

Ik schrijf graag en veel. En bovendien heb ik dat hele verhaal al vaak op verschillende manieren genoteerd. Je kunt wel zeggen dat ik er goed in ben geworden. Het maakt niet uit of het een verhaal van tien regels is, of vijf kantjes, zei hij zes weken geleden. Dat heeft-ie geweten, want het werden inderdaad vijf kantjes.

"Ja, sorry, ik ben niet erg kort van stof.", lachtte ik. Hij nam mijn 'brief' met me door, en vooral mijn lijstje angsten. Ik werd op slag weer zo emotioneel! Mijn blaas zit sowieso al dicht bij mijn ogen, of ik zwanger ben of niet (Mijn Slavische ziel, wellicht? Ik ben half Pools.), ik jank om alles. Maar die afspraken in het ziekenhuis doen me telkens meer dan ik zou willen.

Aan de hand van het lijstje 'Waar ik bang voor ben' dat ik zelf heb opgesteld, moet ik nu ook weer zelf gaan bedenken wat we er aan kunnen doen dat ik steviger in mijn schoenen ga staan. Een van de dingen die hij constateerde is het gebrek aan vertrouwen in mijn eigen lijf. Hij raadde me daarom aan een sessie haptotherapie te gaan doen.

"Misschien vind je het vreselijk zweverig en is het helemaal niets voor jou, maar niet geschoten is altijd mis. Laat ik het zo zeggen: sommige vrouwen die hier komen die ik haptotherapie adviseer vinden het vreselijk zweverig, maar de meesten heeft het goed geholpen."  In principe zou haptotherapie mij moeten helpen het vertouwen in mijn lichaam terug te krijgen en te leren omgaan met mijn soms zo hevige emoties. Het is dus niet zo'n zwangerschapscursus haptonomie, maar een één op één therapie. Het gaat ook niet zozeer over het 'nu' zwanger zijn, maar meer over de angst die mijn eerste zwangerschap heeft veroorzaakt en wat ik daar nu aan kan doen om me deze zwangerschap zekerder te voelen.

Ik kreeg een naam en adres van een dame uit de buurt die haptotherapie geeft, heb haar meteen gebeld en ik kon onmiddelijk morgen om 15:00u terecht. Ik ben normaal niet zo van 'zweverig' gedoe, maar ik snak zo naar weer vertouwen hebben in mijn eigen lichaam, dat dit wel eens precies zou kunnen zijn wat ik nodig heb. Eerder schreef ik dat ik weer hulp bij mijn psycholoog wilde gaan zoeken. Dat heb ik niet meer gedaan, omdat ik geen zin meer heb in wéér moeten praten, praten, praten. Ik heb al genoeg gesproken over mijn vorige zwangerschap. Ik weet precies wat er gebeurt is en wat dat met me doet. Ik weet me alleen regelmatig met al mijn emoties geen raad. Ik hoop dat de haptotherapie me daarbij kan helpen.... Morgen weer een blogje???
Veel liefs,
Reeqais xxx