Hoi hoi!
Ik noem dit berichtje 'deel 1' omdat ik nog op controle moet strakjes, om 10.00 uur om precies te zijn. Kindlief is al op het kinderdagverblijf en ik hoef pas over 30 minuten weg. Precies een leuk momentje voor mezelf met een bak koffie met een blogje!
Tijdens de POP-poli vroeg mijn gynaecoloog: - Hoe wil je bevallen? Die vraag overviel me en ik stamelde: Nou, eh, gewoon... - Dus niet met een keizersnede? - Nee, eh, liever niet nee. - En mag dat wel? - Eh, dat weet ik niet, dat weet u toch? - Dat zou ik de volgende keer dan maar eens navragen als ik jou was.
Mijn gynaecoloog confronteerde me op deze manier om me te dwingen na te denken over wat ik wil en wat ik daarover wil weten. - Als jij zelf geen vragen stelt, kunnen we je ook geen antwoorden geven, zei hij. Dat klinkt als een open deur, maar hoe vaak gebeurt het dat je met vragen blijft lopen, omdat je ze niet durft te stellen? Of soms omdat je veronderstelt het antwoord te weten, terwijl je het niet zeker weet?
En dus heb ik een klein lijstje met vragen opgesteld:
- Mag ik natuurlijk bevallen, of moet het weer met een keizersnede?
- Wat wordt er gedaan als mijn bloeddruk weer gaat stijgen?
- Wat gebeurt er als er weer HELLP wordt geconstateerd?
- Waar moet ik eigenlijk naar toe bellen als ik gewone vragen heb, die geen noodgeval zijn?
Groetjes!
Reeqais xxx
reacties (0)