23 weken

Sjeeeeeeeeeeeeempie, 23 weken alweer. Ik kan niet geloven dat het nu ineens zo snel gaat. Vanaf dat ik in september zwanger raakte tot en met de 12 weken echo van deze zwangerschap in maart van dit jaar, met daartussenin met 10 weken mijn miskraam, heeft de tijd behoorlijk stil gestaan. Ik zat niet lekker in mijn vel, was down en de tijd kroop. Ik kon de dagen en de uren wel wegkijken.

Maar sinds dat ik een beetje vertouwen kreeg in deze zwangerschap, zo rond die 12e week, ging de tijd weer ineens heel vlug. En al helemaal sinds we 3 weken geleden de 20-weken echo hebben gehad, lijk ik in een denderende sneltrein te zitten. Mijn buik was bij 19 weken nog amper te zien en nu heb ik ineens een dikke pens. De gemiddelde kroegganger zou jaloers zijn op mijn keiharde bierbuik, haha!

Dit weekend gaan mijn man en ik lekker een weekend met zijn tweetjes weg, zonder onze dochter. Dat zal voorlopig wel de laatste keer zijn dat we met zijn tweetjes iets ondernemen. In juni gaan we nog twee weken heerlijk op vakantie met ons gezinnetje van drie. En dan zijn we per september een gezin van vier. Dat vind ik nu zo'n raar idee, ik kan het me nog niet voorstellen! We zijn al drie jaar een 'drie-eenheid', en dan komt er ineens nog zo'n poeperd bij!

Ik stond vorige week bij de HEMA, voor de allereerste keer jongenskleertjes uit te zoeken. Ik kreeg een brok in mijn keel bij het zien van elk schattig, jongens t-shirtje. Ik heb er denk ik wel drie kwartier alles staan bewonderen terwijl ik mijn best moest doen niet te gaan staan brullen van blijdschap. Ik had het liefst elke voorbijganger willen aanhouden om dan hysterisch te roepen: Ik krijg een zoon! Ik krijg een zoon! Vindt u dit een mooi t-shirt voor mijn zoon? Ik krijg een zoon!
Dat heb ik maar niet gedaan. Maar de dwazige glimlach van oor tot oor was niet van mijn gezicht te branden.

Iedereen alvast een heel fijn weekend toegewenst!
Liefs,
Reeqais