Rikketikketik!

Vanavond bij de verloskundige geweest. Zoals ik eerder schreef wist ik niet of ik wel naar het hartje wilde luisteren, omdat ik bang was dat als we het niet konden horen ik misschien onnodig twee dagen in de rats zou zitten. Ik heb namelijk a.s. donderdag de termijn-echo.

Zullen we even proberen naar het hartje te luisteren? Er is een kleine kans dat ik het niet kan horen, omdat je pas elf weken bent, zei de lieve verloskundige. Als je eenmaal in zo'n spreekkamer bent, wil je toch eigenlijk niets liever. Je wil zo graag bevestiging dat alles goed is.

Mijn keel werd helemaal droog en ik had het gevoel alsof mijn eigen hart in mijn keel bonkte. De verloskundige voelde eventjes aan mijn buik, zette de doptone op mijn buik en... meteen hoorde we een fantastisch treintje voorbij komen. Rikketikketikketik!

Er biggelde een traan over mijn wang en ik was zo opgelucht dat ik meteen weer begon te babbelen. Als ik nerveus ben, praat ik te veel. Daarna heeft onze eigenwijze kruimel zich meteen verstopt want hij (of zij) liet zich daarna niet meer horen. Maar het was fantastisch om toch alvast dat enthousiaste, levenslustige getik te mogen horen.

Op naar donderdag!
Reeqais xxx