Ziekgemeld, zit zo in de rats

Hoi BB-dinnen,
Als je geen zin hebt in gezeur en gezanik, dan moet je dit blogje vooral even overslaan, want ik lijd momenteel vooral vreselijk aan zelfmedelijden ;)

Ik heb me vanmorgen ziek gemeld op mijn werk. Niet dat ik ziek-ziek ben, maar ik zit er gewoon zo doorheen. Ik voel me lichamelijk en geestelijk helemaal uitgeput. Ben één brok zenuwen en ben dood- en doodmoe. Ik slaap al anderhalve week als een os. Nog voor tienen lig ik op bed, maar kan 's ochtends niet mijn bed uitkomen van vermoeidheid. Gisteren lag ik nog voor mijn dochter op bed, al om 19:45 uur! Tegen 20:30 uur sliep ik. Maar toen mijn man om 22:30 uur naar boven kwam, werd ik wakker en kon ik niet meer slapen. Eerst een uur liggen woelen en toen het licht aangeknipt. Een uur lang heb ik non-stop in een notitieboekje zitten schrijven, de woorden bleven maar komen. En tegen 01:00 uur kon ik dan eindelijk uitgeput in slaap vallen.

Vanmorgen voelde ik me weer vreselijk. Mijn bekken voelt zwaar, alsof ik daar in een nacht tijd 10 kilo ben aangekomen. Ik voel de hele tijd een koortsige, zeurende pijn ter hoogte van mijn baarmoeder. Geen menstruatiekramp, maar meer alsof het daar een hete kachel is waar flink gestookt wordt.

Tegen 08:45 uur (ik had al een half uur op mijn werk moeten zijn, dus ik was al een uur te laat!) had ik mijn dochter eindelijk aan het ontbijt. Ze huilde en jammerde: Au, last, last. Pijn, pijn en wreef over haar oortje. Vorige week had ze al een flink loopoor, dus ik heb toch maar de huisarts gebeld. Die kreeg ik maar niet te pakken, dus belde ik eerst mijn werk om me ziek te melden. Niet vanwege mijn dochters oortjes, maar omdat ik koortsige paniek voelde opkomen. Ik functioneer op dit momente gewoon niet normaal!

Om half tien kon ik terecht bij de huisarts, aldus de assitente. Drie kwartier met een vrolijk spelende peuter in de wachtkamer zitten wachten tot ik eindelijk aan de beurt was. De huisarts keek behoorlijk bezorgt. Ja, die oortjes zijn allebei flink ontstoken. Een antibioticakuurtje voorgeschreven gekregen. En dus om 10:20 uur op weg naar de apotheek om de medicijnen op te halen. Tegen 11 uur eindelijk het kind naar de opvang kunnen brengen (met haar oorontsteking en al, oei, oei, wat ben ik toch een slechte moeder! Ik zou haar natuurlijk niet wegbrengen als ik niet zeker wist dat het verder wel goed met haar gaat) en nu eindelijk even rust.

Zojuist mijn man gebeld.
-  Schat ik heb me vandaag ziek gemeld. En de hele ochtend met T. bij de huisarts gezeten omdat haar oren ontstoken zijn.
Toen begon ik natuurlijk weer te brullen.
- O wat vervelend, kan ik iets doen?
- Nee, hoor, schat, maar ik wilde je (snif, snotter) het gewoon even vertellen.
- Ja, dat begrijp ik. Nou, maak je nou maar niet te druk en ga nog even lekker slapen ofzo, goed?
- Ja (snif, snif)...

Ik weet niet zo goed wat ik nu met mijn werk aan moet. Ik heb gewoon gezegd dat ik ziek ben, maar mijn collegaatjes draaien nu weer voor al mijn werk op en dat vind ik supervervelend. Ik moet straks maar gewoon met mijn chef bellen om de volledige waarheid te vertellen, maar ik zie daar zo tegen op! Ik wil nog helemaal niet vertellen dat ik zwanger ben! Ik wil het 't liefste voor mezelf houden tot ik weet dat alles goed is... Wat zouden jullie doen?
Reeqais xxx