Week 6

Eindelijk week zes. We zijn al weer twee weken verder. Het jaar is al weer twee weken oud. Nog een week, en dan heb ik een echo. De afgelopen week ging traag, traag, traag!

Het ene moment voel ik me zwanger, het andere moment twijffel ik zo. Ik heb geen steken meer en met de vermoeidheid valt het inmiddels ook wel weer mee. Mijn man is ook erg moe, dus die vermoeidheid zou net zo goed door het herfstige weer kunnen komen.

Gisteren toen ik in bed lag, voelde ik ineens wat vocht uit mijn vagina lopen, met een soort menstruatiekramp. Daar gaan we weer, dacht ik. Ik heb weer een miskraam! Toen ik met een tissue inspecteerde, zag ik niets. Geen druppel bloed, geen roze vloeistof, geen witte afscheiding. Zou het gewoon een luchtbel zijn geweest? Ik besloot gewoon te gaan slapen en me niet druk te maken. Denk nou maar gewoon aan andere dingen!, is het lompe, maar wel realistische advies van mijn man.

Een uur later werd ik kotsmisselijk wakker. Ik had veel te laat op de avond twee bekers warme melk en een kwart zak dorito's op. Dat leek me gisterenavond wel een goede combinatie. Achteraf moet ik er wel om lachen, want het slaat natuurlijk nergens op: warme melk met zoute maischips!

Vanmorgen om 7 uur werd mijn dochter wakker. Ik wist het een uur te rekken en plantte haar toen bij mij in bed. Ze vind het gelukkig heerlijk om op 'het grote bed' te spelen en te hangen, dus ik kon nog zeker tot 9:00 uur een beetje soezelen. Strakjes gaan we gezellig naar de markt, ons favoriete uitje op vrijdag!

Nog één week door zien te komen en dan weet ik eindelijk waar ik aan toe ben!
Liefs,
Reeqais