Buurjongetje
Pff ff mij frustraties uiten.
In onze straat woont een jongetje, 8 jaar oud, en beste vriendjes met mijn jongen van 6. Nu is zijn moeder ziek, ik denk dat ze een hernia heeft maar door de taalbarrière ben ik er nog steeds niet achter wat het is. 2 jaar geleden had ze ook erge last ervan en nu heeft ze weer klachten.
Bijna elke dag na schooltijd gaat onze deurbel en staat het jochie bij ons aan de deur. Omdat ze ook nog kleinbehuisd zijn vinden de kinderen het veel leuker bij ons. Door haar ziekte vind ik het moeilijk om ze beiden naar hun huis te sturen. Soms als zijn vader er is spelen ze een middagje daar samen maar de verhoudingen zijn erg scheef.
Ik merk dat het kind me steeds meer irriteert, tenminste dat hij steeds bij ons komt. Daarnaast heeft het kind ook nog een grote volumeknop en ben ik erg gevoelig voor het geluid wat hij produceert. Het kind is op zich wel lief en luistert goed. Hij is ook enig kind dus vind het ook zo sneu voor hem als ik hem terugstuur naar huis. En mijn zoontje vind het zo leuk, daardoor laat ik het ook vaker toe.
Gelukkig kan ik ze sinds dit jaar ook de straat op gooien, zoals nu. Ga maar lekker naar de speeltuin!
Maar helaas, terwijl ik dit tik, komen ze weer terug. Er was niemand in de speeltuin. Onze zoon mag zometeen zijn kamer gaan opruimen. En zijn luidruchtige vriendje naar huis.
Het zijn gewoon teveel prikkels voor me.
reacties (0)