Angst op herhaling...

9 februari is het 1 jaar geleden dat ik ben bevallen van
Ons eerste zoontje met 18 weken (na 2 meiden).
10 februari is mijn NOD. Ik vind het spannend maar doodeng.
Écht eng. Mocht het zo zijn, ben ik hartstikke blij natuurlijk. Ga er niet vanuit dat het de eerste ronde raak is ;).
Al was dat bij Mirte wel zo.

Angst op herhaling is zooo aanwezig. Ook al moeten wij dan onzer strikte controle.

Ene moment ben ik er helemaal klaar voor. Kamertje is immers al klaar gemaakt tijdens de zwangerschap van Storm.
Geeft wel een goed gevoel als ik ernaar kijk. Spulletjes in handen heb.
Maar aan de andere kant.. nu de stap daadwerkelijk is gezet. Vind ik het eng..

Nu ik het zo typ, klinkt het best raar..
gaat de angst weg? Kan ik straks zorgeloos gaan genieten van een zwangerschap?
Iemand die mij moed in kan praten? Angst (gedeeltelijk) kan weghalen.

Succesverhalen? Help!

Liefs Laura

675 x gelezen, 2

In Zwanger worden

reacties (0)


  • Jet-89

    Waardoor ging het mis?

    Ik ben ook bevallen met 18 weken omdat ze was gestorven in mn buik.. na onderzoek bleek een chromosomale afwijking en ook dat het iets genetisch was. We hebben niet meer laten onderzoeken of dat genetische van mij of mijn man kwam of dat het gewoon n 'foutje' was.

    Ik was best snel weer zwanger en was daar heel blij mee, maar het was zeker spannend. Vooral de weken van 12-20. Waar andere vrouwen blij zijn de 12 weken voorbij te zijn was ik dat niet.. de 20 weken echo was goed en daar moest ik op vertrouwen. Dat ging de ene dag beter dan de andere.. tot bij de bevalling had ik toch wat spanning, maar bij mij had dat vooral te maken met dat het andere kindje een afwijking zou hebben en dan de angst dat dit kindje toch ook wat zou hebben, maar dat was gelukkig niet zo!

    Grote kans dat het nu gewoon goed gaat, maar je moet er even doorheen!

  • Rainbowafterstorm

    Geen obductie laten doen maar zo was er niets mis. Zijn hartje was er gewoon mee gestopt. Domme pech noemen ze het hier!

  • Jet-89

    Ze zagen niets aan hem wat mis was bedoel je? Dat zag je bij ons kindje ook niet.. ze was prachtig! Wij hebben wel obductie laten doen en dat was allemaal goed. Bij ons zagen ze het aan de placenta na onderzoek en we hebben de navelstreng laten onderzoeken. Ze zeiden dat daar bijna nooit iets uitkwam, maar bij ons dus wel... soms wilde ik dat ik al die onderzoeken niet had gedaan...

  • Rainbowafterstorm

    Ja. Zo was er niets aan te zien. Dat er iets mis was.. artsen zeiden dat we wel onderzoeken konden doen maar 9/10 keer niks uit komt. Dus maar besloten niets te doen. Placenta was in orde. Soms denk ik. Had ik misschien wel die onderzoeken moeten laten doen? Wellicht zoek ik naar een reden waardoor het fout is gegaan. ‘Gelukkig’ was hij gezond. Maar waarom stopte zijn hartje dan? Nu is het maar gissen.

  • Jet-89

    Het blijft lastig zulke dingen. Ik heb ook vaak bij de nieuwe zwangerschap gedacht 'wist ik maar of een van beide dat genenfoutje heeft doorgegeven of niet' maar doordat wij steeds negatief nieuws kregen durfde ik niet meer verder te onderzoeken. We hadden al n gezonde zoon en ik wilde heel graag positief blijven dat het ook GOED kon gaan bij ons.

    Als je weer zwanger raakt is het belangrijk om je angst serieus te nemen, maar ook veel te praten en nuchter te blijven hoe moeilijk dat soms ook is! Ik hoop dat je gauw zwanger mag raken!

  • DCN

    Wat spijtig dat je het hebt meegemaakt kan me niet voorstellen .. meestal kijk je uit naar de 12 weken en denken en hopen dat het goed zit .. maar dat kun je dan ook niet .. je moet gewoon het wat proberen los te laten hoe moeilijk het is. Je gaat nu goed in het oog worden gehouden en als ze een oorzaak hebben gevonden bij storm dan weten ze waar ze op moeten letten ..als er geen oorzaak is gevonden en het gewoon niet goed zat met de ontwikkeling dan moet je weten dat de kans klein is en dat je kans even groot is zoals bij alle zwangere vrouwen. Goed naar je lichaam luisteren als het zover is en elke twijfel en zorgen gewoon bij je gyn/VK langs gaan liever een keer te veel .. het is allemaal makkelijker gezegd kan me alleen maar voorstellen maar je begrijpt het pas als je het meemaakt. Probeer wat te genieten als zo ver is de stress is niet goed voor je en hoe veel zorgen we ons maken je hebt het niet in handen .. veel kracht wens ik jou toe !