Het Groene Monster

'Zwanger worden wordt steeds moelijker' is het eerste wat ik lees als ik de Vrouw-pagina van de Telegraaf open. Een rare golf trekt door mijn maag en nieuwsgierig klik ik het artikel aan. Er wordt beschreven dat het aan de hedendaagse maatschappij ligt dat het zwanger worden steeds moeilijker wordt. 1 op de 5 stellen ervaart problemen. Het zou liggen aan de milieuvervuiling, het bespuiten van onze gewassen, tekorten aan essentiele vitaminen en een ongezonde levensstijl. Kortom: alles wat een mens fout kan doen voor zijn gezondheid, zou een mogelijke oorzaak kunnen zijn. Gevalletje 'open deur'?

En toch kan ik het niet laten en gaan er gelijk allerlei vergelijkingen van start in mijn hoofd. Er stond toch 1 op de 5 stellen... Even denken: 2 bevriende stellen waren in een keer zwanger. Mijn schoonzus ook, dus dat maakt al 3. Dat betekent dat wij nummer 4 of 5 zijn in deze reeks en wij dus, gezien deze statistieken, in het slechtste geval kunnen vallen onder die 20% die problemen ervaart met zwanger worden. Heel even voel ik dat nare, onzekere gevoel door mijn lichaam en krijg ik de rillingen. Ik wil dit niet lezen! Ik wil dit niet denken!

Vervolgens surf ik wat rond en open ik de babybytes-pagina. Ik scroll meestal eerst globaal door de nieuwe blogs en vandaag klik ik elke blog met 'Zwanger!' in de titel even aan. Ik lees wat blogs van meiden of vrouwen bij wie het in 1 maand raak was. Ik lees dan zaken als: wat duurt wachten toch lang! En dan zie ik dat ze sinds september gestopt zijn met de pil en nu zwanger! WHAT?? Even word ik ontzettend boos. Ik walg van die berichten. Waarom zij wel en wij niet? Chagarijning klik ik de blogs weg. En dan besef ik het mij ineens... Het Groene Monster is gearriveerd. Met hoofdletters inderdaad. Wanneer ik het toilet inloop en mijn bozige blik in de spiegel zie, moet ik ook wel lachen. Ik besef me dat het niet ligt aan die meiden die zo snel zwanger raken. Dat is alleen maar hartstikke mooi nieuws! En ik gun het iedereen, echt! Het heeft ermee te maken dat ik mij onzeker voel. Hoe langer het duurt, hoe meer ik ga twijfelen aan mijzelf en aan mijn lichaam. En ik gun het mijzelf en mijn lief ook!

Afgelopen week had ik met mijn collega een gesprek over zwanger worden in het algemeen. Een andere collega is momenteel zwanger en zij gaat er luchtig mee om. 'Mijn vriend wilde graag een kindje, dus ach, waarom niet?'. Samen met mijn collega besprak ik deze houding, en ook dat vrienden van mij die zo snel zwanger waren en een zoon kregen eigenlijk liever een dochter wilden en dit ook openlijk uitspraken. Mijn collega gaf aan dat zij 3 jaar erover heeft gedaan om van haar eerste zwanger te raken. En tussen haar eerste en tweede kind heeft zij een miskraam gehad met 14 weken. Dat soort zaken plaatst alles even in perspectief. Niet alleen dat sommige mensen in mijn omveging wel eens wat dankbaarder mogen zijn, maar het snoert ook het Groene Monster in mij de mond. Zo erg is het bij ons helemaal niet.

Mijn ei heb ik deze ronde nog niet kunnen opsporen, iets wat mij ook behoorlijk onzeker maakt. Maar ik heb mij voorgenomen om het maar op zijn beloop te laten. Vriendlief en ik seksen echt wel vaak genoeg, dus die positieve ovulatietest was eigenlijk alleen ter controle. Nu het mij juist onzekerder maakt, neem ik maar even afscheid van die testen. Gewoon weer lekker richten op ons, onze liefde voor elkaar en genieten van wat wij al wel hebben. En dat Groene Monster? Ach, die hoort ook wel een beetje bij mij. Maar gelukkig weet ik wel hoe ik dat monster stil kan houden! Voorlopig dan... :-)

Liefs,

Pluisje