Gezinsuitbreiding

Hey meiden,

Vandaag is het een bijzondere dag. Allereerst omdat het vandaag natuurlijk 4 oktober is, wat betekent dat het Dierendag is! En vandaag is ook de dag dat ons gezinnetje wordt uitgebreid...met een heel lief poesje! Ontzettend blij maar ook enigszins gespannen zitten mijn vriend en ik allebei momenteel op het werk. Over een uurtje gaan we haar halen in het asiel. Een mooi cypers poesje van 4 maanden.

Al sinds ik mij kan herinneren, heb ik altijd dieren om mij heen gehad. Met dank aan mijn moeder, de grootste dierenvriend van het gezin. Toen ik nog maar een baby was, kwam er een hondje aangelopen in de straat van mijn ouders. Een kleine puppy, maar wel enorm verwaarloosd en ontzettend bang en schuw. Eerst hebben de toenmalige buren van mijn ouders haar onder hun hoede genomen en een beetje laten aansterken. Maar omdat zij de hond niet wilden houden en naar het asiel wilden brengen, heeft mijn moeder aangeboden om voor haar te zorgen. En toen kwam die hond in ons gezin. Een 'vuilnisbakkenras', maar wat een schat! Behalve voor vreemden dan, die mocht ze niet en die hield ze ook altijd op afstand met haar gegrom. Geen makkelijk hond, maar wat hebben wij veel van haar geleerd als gezin. Daarnaast was er ook altijd een poes in huis, mijn ouders hadden haar gekregen voor hun huwelijk! Ze is maar liefst 20 jaar geworden en wat hebben wij (de kinderen) van die lieve poes genoten. Daarna volgden er nog meer honden en katten en inmiddels is het bij mijn ouders thuis altijd lekker gezellig met al die lieve diertjes!

Toen mijn vriend en ik 3 jaar geleden gingen samenwonen, heb ik altijd geroepen dat ik ook huisdieren wil. Een hond, het liefst.. maar een katje was ook welkom! Al snel vonden wij dat een hond nog niet bij ons paste, aangezien wij allebei veel werken en overdag niet thuis zijn. Dat willen wij een hond niet aandoen, die heeft toch echt zn wandeling tussen de middag nog en daarnaast ook veel knuffels! Een kat zou meer bij ons passen. Inmiddels ben ik iets minder gaan werken en is het gemis te groot geworden, dus de beslissing was redelijk snel gemaakt.

Vanaf vanmiddag zullen wij dus niet meer met zn tweeën zijn, maar zal er een nieuw gezinslid bijkomen en die zal nog heel wat jaartjes blijven! Misschien wel net zo lang als de poes van mijn ouders. Dan zou ze over 20 jaar nog bij ons zijn! En hoe zou ons leven er dan uitzien? Pubers in huis, die de boel op stelten zetten? Ik, als moeder van die pubers die dezelfde zinnen herhaal die mijn moeder altijd tegen mij zei toen ik een puber was? Ik ben benieuwd! :-)

Liefs,

Pluisje