Hoopvol

Aangekomen op dag 28 van mijn cyclus. Normaal gesproken sta ik stijf van de spanning: zou het raak zijn deze keer? Elke ochtend vink ik dan in mijn hoofd een lijstje af: voel ik me misselijk? Heb ik mijn 'ongesteldheids-puist' al gesignaleerd? Heb ik pijntjes in mijn onderbuik? Voel ik steken in mijn baarmoeder of liezen? Alle symptomen waarvan ik ooit heb gelezen op internet dat deze kunnen voorkomen bij zwangerschappen, gaan door mijn hoofd. Elke keer kan ik sowieso een aantal symptomen aanvinken. Ja, heb ik, heb ik en heb ik. Maar toch bleef elke maand tot nu toe vruchteloos.

Vorige ronde was ik er heilig van overtuigd dat het raak was. Ik voelde het gewoon. Ik wist het zeker! Al 2 of 3 dagen na mijn eisprong (of waarvan ik denk dat het mijn eisprong was), kreeg ik symptomen. Ik had een harde, opgezette onderbuik. Nu ben ik hier wel bekend mee, omdat ik ook Prikkelbaar Darmsyndroom heb, maar dit was anders. Die harde buik was er contstant. Daarnaast moest ik veel boeren. Heel veel boeren. En het begon al in de ochtend. Dit symptoom was nieuw voor mij. Net zoals dat ik een paar dagen voor NOD 's avonds bij het avondeten ineens ontzettend ging kokhalzen van een stukje paprika die naar mijn mening smaakte naar... ja... naar wat eigenlijk... iets wat verrot was? Mijn vriend keek mij verbaasd aan en at smakelijk verder, ook van de paprika. Die laatste paar dagen voor NOD, ik was er van overtuigd dat het raak was. Dat boeren, kokhalzen, die vreemde geuren die ik overal rook, die harde onderbuik, steken in mijn liezen (spierpijn gevoel)... Het móest wel waar zijn.

Giegelend zaten mijn vriend en ik op de bank. Hoe leuk is het als het raak is! Hoe gaan we het onze ouders vertellen? Terwijl we daar allerlei plannen over aan het maken waren, zei mijn vriend: je hebt toch een testje boven? Waarom doen we die niet gewoon? Ik legde hem uit dat het wat vroeg was en dat we tot die vrijdag moesten wachten, dan zou het een vette knaltest zijn!

Vrijdag. De dag. Testen dus! 's Ochtends na het wakker worden gelijk de badkamer in om te plassen. Het glaasje was die avond daarvoor al zorgvuldig meegenomen en op mijn nachtkastje gezet. En terwijl ik onhandig boven het glaasje hang en precies erin probeer te plassen (zonder te knoeien!) valt mijn oog op mijn slipje. Een heel miniscuul klein bruin veegje heeft zich daarop genesteld. - Schok-
Dit mag niet! Het zou raak zijn deze keer! Met grote, teleurgestelde ogen kijk ik mijn vriend aan. Doen we de test nog? We besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en gewoon te testen. Wie weet is dat bruine veegje van een innestelling. Maar precies 3 minuten later is de teleurstelling overgeslagen in verdriet. Dikke tranen rollen over mijn wangen. De test is wit, op een duidelijk aanwezig minteken na. Het is dus toch niet raak.

De ongesteldheid komt die keer maar moeizaam op gang. Normaal is het op dag 32 rood, nu begon het echte rode vloeien pas op dag 33 aan het einde van de dag. En deze ongesteldheid was ook raar. 2 dagen hevig vloeien, daarna 1 dag bruin en toen niets meer. Terwijl mijn menstruaties altijd een goede 7 dagen duren. En daarna dus, op dag 10 deze ronde, ineens bijna een week bruinverlies.

Deze week dwalen mijn gedachten vaak af naar vorige maand. Gisteren had ik op dag 27, voor de vorm eigenlijk, weer een ovulatietest gedaan. En daarop verscheen dit keer weer een lichtroze en donkerroze lijntje, maar het lichtroze lijntje is in verhouding tot voorgaande dagen wel een stukje duidelijker. Ook heb ik veel vruchtbaarslijm de afgelopen dagen (en vandaag ook) en heb ik ook weer alle symptomen van een naderende ovulatie (pijnlijke tepels/borsten, zin in vrijen etc). De ovulatietest van vandaag moet ik nog doen.

Eigenlijk had ik de hoop op gegeven en geen ovulatie meer verwacht. Ik dacht dat hij óf al heel vroeg geweest was, óf helemaal niet meer kwam. En nu hij toch een beetje in zicht lijkt te komen, ga ik mij weer dingen afvragen. Was vorige maand dan wel echt een menstruatie? Was het niet een vroege miskraam? Of is er iets bij de innestelling niet goed gegaan? Verklaart dat de rare menstruatie, het bruinverlies en de late eisprong én alle gekke symptomen? Niemand zou het mij kunnen vertellen. Maar het meest rare en bijzondere vond ik wel gistermiddag. Ik liep van de bushalte naar mijn huis en was in gedachte helemaal bij het zwanger-worden en ik dacht aan ons kindje. Hoe zou hij/zij eruit zien? En ineens was daar een lief, wit vlindertje. En dit vlindertje vloog de hele weg om mij heen, helemaal naar huis.

Thuis gekomen deed ik de deur dicht, schoenen en jas uit, de keuken en deed het gordijn open. En daar zat het vlindertje nog steeds voor mijn huis. Heel bizar. En toen ik vervolgens naar boven liep om mijn ovulatietestje te doen, keek ik uit het raam van de slaapkamer naar de achterkant van het huis. En daar vloog een wit vlindertje voorlangs.

Wat een gedachten allemaal. En wat kan het een mens gek maken. Maar ik blijf hoopvol. Wat er precies aan de hand is met mijn cyclus deze maand, geen idee. Wat er gebeurt is vorige maand, daar krijg ik geen antwoord meer op. En ook de toekomst kan ik niet voorspellen. Dus voor nu: ik ga hopen op een knallende ovulatietest vanmiddag en vanavond maak ik het eens lekker gezellig met mijn vriend :-)! Fijn weekend!

Liefs,

Pluisje