Testen, testen, testen..

Hoi allemaal,

Nog maar net mijn eerste blog op het wereld wijde web geslingerd, of er volgt er al weer een. Ik schrijf ook voor mijzelf en voor ons kindje later. Ik wil namelijk voor mijzelf alles uit mijn hoofd hebben en ik vind het ook leuk om het later weer eens terug te lezen, of beter nog: aan ons toekomstige kindje te laten lezen als hij/zij ouder is.

Vorige week kreeg ik ineens uit het niets bruinverlies. Hoe kan dat nou? Mijn menstruatie was net 3 dagen weer helemaal over. Totale verwarring hier in huis. Dachten we eindelijk goed door te hebben hoe mijn cyclus eruit ziet, gebeurt dit. Ik wist niet wat ik er van moest denken, maar ik bleef optimistisch. Ach, een keertje wat bruinverlies. Kan voorkomen toch, heeft vast iedereen wel eens een keer.

Toch zat het me niet lekker en begon ik me steeds meer zorgen te maken toen het bruinverlies de volgende dag nog steeds aanwezig was. Op het werk tussen de bedrijven door even gegoogeled wat het zou kunnen zijn, maar daar kom je natuurlijk tot 100 opties. En van onschuldig tot kwaadaardig. Bah. Toch maar een afspraak maken met de huisarts, zeker met oog op onze kinderwens. Stel nou dat...

Afgelopen woensdag zat ik bij mijn huisarts. Ook zij vond het wat vreemd dat ik ineens, na een half jaar mooie cycli, tussentijdse bloedingen kreeg. Of bruin slijm. Wat of het oud bloed was, was ook nog de vraag. Dus hup, op de tafel in mijn meest charmante houding. Alles voor het goede doel! Mijn huisarts heeft een uitstrijkje gemaakt en een kweek genomen. Het kon van alles zijn, maar het was wel frapant dat het gelijk ging bloeden toen zij het uitstrijkje maakte. Ze vertelde verder dat het van alles kon zijn: een bacterie, een schimmel, een wondje (maar ze had niks gezien zei zei), een hormoonschommeling. En zelfs een zwangerschap, hoewel dat praktisch onmogelijk is aangezien ik een week daarvoor ongesteld was.

Eenmaal thuis weer Google geopend. Had ik niet moeten doen. Ik las allerlei enge verhalen over slechte uitkomsten van uitstrijkjes. Ik had niet eens bij de huisarts in de gaten gehad dat uitstrijkjes worden gemaakt om te onderzoeken of je geen kwaadaardige cellen hebt. Pff.. ff slikken.

Inmiddels bijna een week verder en woensdag krijg ik de uitslagen van de kweek en het uitstrijkje. En vanaf afgelopen vrijdag ben ik begonnen met andere testen, namelijk ovulatietesten. De digitale van clearblue. Tot nu toe nog geen smiley gehad, terwijl ik eigenlijk had gedacht dat ik vandaag mijn eisprong had. Misschien heb ik altijd later mijn eisprong. Dat zou betekenen dat mijn vriend en ik wel wel eens naast 'geklust' kunnen hebben.

Kortom: nog even in onzekerheid. Zowel voor de onderzoeksuitslagen als voor een lachend gezichtje. Ik dacht dat zwanger worden een leuke, vrolijke, spannende tijd was? :-)

Liefs,
Pluisje