Voorstellen

Na lang wikken en wegen heb ik besloten om mij toch aan te melden en te gaan bloggen. Mijn profielnaam is Pluisje19 en ik ben 24 jaar. Samen met mijn vriend van 27 zijn wij vanaf begin dit jaar actief bezig met onze kinderwens. De wens voor een kindje hadden we al best lang, maar vanwege diverse redenen (financiën, stress, burn- out van mijn vriend), hebben wij onze wens pas dit jaar tot uitvoering gebracht. Of nou ja, tot uitvoering gebracht... We zijn er actief mee bezig! :)

Begin februari ben ik gestopt met de pil. Ik had na 34 dagen mijn eerste menstruatie, maar we zijn nog niet gelijk zonder andere voorbehoedsmiddelen aan de slag gegaan. Ik wilde namelijk eerst mijn hormonen in orde hebben, en we hadden ook nog een reis naar Thailand in het verschiet. De GGD raadde ons aan om nog even te wachten totdat we weer terug waren vanwege enge ziektes en vergote kans op miskramen in zo'n tropisch land. Wel jammer, want het kriebelde inmiddels enorm! Na onze vakantie zijn we er helemaal voor gegaan. Wat spannend was dat zeg! En ik had goede hoop dat het snel raak was, want bij vrienden in onze omgeving ging het zo snel... Op de een of andere manier had ik er totaal niet bij stil gestaan dat wij natuurlijk helemaal niet hetzelfde zijn als onze vrienden en dat het per persoon en per stel gewoon verschillend is.

Inmiddels zijn we in de 5e ronde. Ik heb wel elke keer een vrij regelmatige cyclus gehad. Het is iedere keer ongeveer 32 dagen. Ik voel me veel evenwichtiger nu ik al een tijdje gestopt ben met de pil en mijn migraine-aanvallen zijn drastisch verminderd. Wij hopen elke dag zo intens op ons wondertje.

Waarom ik nu dan hier kom schrijven? Nou.. het is best moeilijk als je een ontzettend groot, vurig verlangen hebt voor iets wat je nog niet eens kent. En na inmiddels 4 teleurstellingen, die mij elke keer weer zwaarder vallen, heb ik de behoefte om mijn gevoelens en gedachten op te schrijven. Onze vriendenkring weet dat wij bezig zijn voor een kindje, en ik hoor dus ook regelmatig de goedbedoelde dooddoeners als: 'Je moet er niet mee bezig zijn!' of 'als het jullie gegunt is, komt het vanzelf wel'. En dat zeggen dan stellen die letterlijk in 1 wip zwanger waren. Ik weet dat het lief bedoeld is, en ik weet ook dat wij in vergelijking tot anderen nog helemaal niet lang bezig zijn, maar toch doet het me pijn. Ik voel me dan gekwetst en ik krijg dan het gevoel dat ik blijkbaar faal als vrouw.

Bij mijn vriend ervaar ik erg veel steun, maar toch voel ik de behoefte om mijn verhaal 'uit mijn hoofd te schrijven'. Gewoon, op een computer die niets terug zegt en alleen maar 'luistert'.

Inmiddels ben ik deze ronde begonnen met ovulatietesten. Hiervan riep ik altijd heel hard dat dat alleen maar druk legt op je seksleven en dat ik pas na een jaar zoiets zou overwegen. Gek eigenlijk, hoe snel je je grenzen aanpast als je iets heel graag wil.

Ik zal hier nog wel vaker komen schrijven. Voor nu laat ik het hierbij, want anders is het veel te veel om in 1 keer te schrijven.

Liefs,

Pluisje