Mijn vader

Nu,
terwijl ik dit schrijf, wordt mijn vader gedotterd. Dotteren is een
procedure waarbij vernauwingen van belangrijke aders bij het hart weer
vrij worden gemaakt en vervolgens een 'stand' wordt geplaatst. Een stand
is een soort van veertje. Ze lijken een beetje op zo'n veertje in een
pen. 3 stuks gaan ze er doen. Ik ben op mijn werk maar merk dat ik
totaal niet bij de les kan blijven.

Hij is jong, 51, en de
procedure wordt heel vaak gedaan, hij is zelfs de 3de vandaag al in het
Radboud. Met die kennis probeer ik mijn zorgen weg te relativeren. Het
lukt niet erg. Mijn gedachten blijven afdwalen naar wat als.

Even
kort over mijn vader. Hij is dus 51 jaar. Hij werkt als
vertegenwoordiger voor een technische groothandel. Het grootste gedeelte
van zijn leven is hij vrachtwagenchauffeur geweest. Een jaar of 10
(volgens mij) is hij daarmee gestopt zodat hij vaker thuis zou zijn. Als
vrachtwagenchauffeur reed hij meestal op Italië  met varkensvlees.

Ik
ging soms mee in schoolvakanties. Zo zag je nog eens wat van Europa en
natuurlijk de kans om meer tijd met je vader door te brengen. Hij was
meestal 6 dagen van huis, dan 1 of 2 dagen thuis. En als hij dan thuis
was, dan moest hij natuurlijk de vaderrol op zich nemen. Want mam had
alles alleen moeten doen de hele week en ja, wij hadden nogal wel eens
wat uitgevroten, of niet ons best gedaan op school.

Pa gaf ons dan
'straf' wat meestal bestond uit "Ga naar je kamer", waar onze
spelcomputer en TV stond. En dan lachte hij want hij was zelf vroeger
niet veel anders. En zo was iedereen weer tevreden.

Mijn vader
heeft zo'n blik waarbij het lijkt alsof hij een norse man is, alsof hij
vaak boos is. Sommige mensen hebben nou eenmaal die blik, maar als je ze
goed kent, weet je het hun neutrale blik is. Dankzij mijn moeder zagen
we toch vaker een glimlach, dan zijn 'neutrale' blik. Ze zijn hun hele
huwelijk gek op elkaar geweest.

Hun hele huwelijk, dat
is zo'n 20 jaar. Want hij is niet mijn biologische vader. Die is
overleden toen ik 10 jaar oud was. Mijn moeder is redelijk snel
hertrouwd en behalve de familie van de kant van mijn biologische vader
heeft niemand dat haar kwalijk genomen.  Mijn vader heeft ons een paar
jaar later geadopteerd zodat hij ook op papier onze echte vader zou
zijn.

Voor zijn trouwen had hij geen kinderen. Met het
trouwen van mijn moeder kreeg hij er meteen 3 gratis bij. Twee zoons,
een van 11 en een van 10 en een dochter van 5.

Hij houd zoveel van
mijn moeder dat hij ons erbij nam. Samen hebben ze nog een dochter
gekregen, maar nooit heeft hij ons het idee gegeven dat hij van de één
meer hield dan de ander.

Het
is nu al een uur geleden dat mijn vader belde dat hij opgehaald wordt
voor het dotteren. De ingreep duurt normaal tussen een half uur en een
uur. Waarom ben ik nog niet gebeld? Geen grapjes, geen grollen. Alles
staat nu gespannen terwijl ik op goed bericht wacht.