De onbegrepen man

5 weken en 1 dag staat er op ons notitiebord dat in de keuken hangt.

Er
wordt een begin gemaakt van de aanleg van het hartje en het centrale
zenuwstelsel.Het is verbazingwekkend hoeveel er in zo'n korte tijd al is
ontwikkeld bij het kindje. In een paar weken is hij van twee losse
cellen tot een embryo met beginnende armpjes en beentjes
getransformeerd! Vorige week leek de baby nog meer op een kikkervisje,
nu zie je al bobbeltjes ontstaan waar de armen en benen zich zullen gaan
vormen. De baby is nu zo groot als een rijstkorrel, ongeveer 2
millimeter, en zou dus met het blote oog te zien kunnen zijn lees ik op
babybytes.nl een geweldig informatieve site. Wellicht vergaten ze erbij
te vertellen dat de baby in de buik zit en dat je x-ray ogen nodig hebt
om het te zien want ik zie bar weinig.

Misschien een klein buikje. Daar is bij Fiona ook niet veel voor nodig, ze is erg slank van haarzelf.

Zij
kan niet wachten totdat het zichtbaar wordt. Ze wil al zwanger worden
zolang zij zich kan herinneren. Bij mannen is dat vaak wat anders. Wij
willen pas dat onze vrouw zwanger wordt wanneer wij denken daarvoor
klaar te zijn. Ik ben een van de mazzelaars die ook tot dat moment heeft
mogen wachten. Ik zeg vooral, denken daarvoor klaar te zijn. Want ik
heb me laten vertellen dat ik nog niet weet wat me allemaal zal
overkomen. Bijna alle websites die ik vinden kan zijn ingericht op wat
zwanger zijn voor de vrouw betekend. Heel begrijpelijk want zij moet
voornamelijk het zware werk doen. Waar ik minimaal maar niet exclusief
rekening mee dien te houden:

• Misselijkheid
• Braken
• Vermoeidheid
• Geen eetlust
• Obstipatie
• Zere borsten
• Droge huid
• Pukkeltjes
• Vergeetachtigheid
• Buikpijn (bandenpijn)
• Moodswings
• Huilbuien
• Vocht vasthouden
• Geen zin in seks
• Nesteldrang

Right. En dat is alleen maar een kleine opsomming van de kwaaltjes.

Fiona
had nooit kwaaltjes tijdens haar 'feestweek'. Misschien heeft ze er ook
weinig tijdens de zwangerschap? Haha wishfull thinking. We zien wel, en
zoals het hoort zal ik haar bijstaan.

Toch,
de man. De onbegrepen man. Sommige mensen vergeten mij zelfs te
feliciteren. Of is dat normaal? "Jij hebt er alleen maar plezier van
gehad". Nog niet veel bekenden weten het en toch heb ik het al meerdere
keren gehoord.

Graag
zou ik horen "Goed gedaan jochie! Het onmiskenbare van je mannelijkheid
is geleverd: Je apparaat en de daaraan ontsproten zaadcellen hebben
datgene gedaan waarvoor ze bedoeld zijn: Je krijgt nageslacht." (Kluun).
Zo dat was het dan, denk je. Fout. De praktijk is anders. Alles in, op, aan en
rond mijn vrouw verandert. Het enige dat niet verandert ben ik. Haar
man. In haar ogen ben ik ook zwanger. Dat ik dit anders zie en dat dit
biologisch en rationeel gezien totale onzin is, doet niet ter zake. Deze
maanden telt alleen haar perceptie. Ik ben de dader. Dus alle dingen
die zij niet mag, mag ik ook niet. Geen rosbief, niet drinken, niet
roken, niet stappen. Ik ben de komende maanden overgeleverd aan een
ander soort logica. Vrouwenlogica. En die is volstrekt onnavolgbaar.
Vanaf nu zit ik op een andere planeet.

Mijn vrouw wordt mateloos
populair binnen haar kudde. Ze kan bij elke andere vrouw met haar
dingetjes terecht. Bij mij zal dat anders zijn. Dat ik ook een kind
verwacht interesseert andere mannen geen bal. Dat zal moeten concurreren
met gespreksonderwerpen als het komende Europees voetbalkampioenschap,
de nieuwste technische snufjes en de nieuwe secretaresse van Piet.

Wat willen wij nou weten van zwangerschapsstriemen, tangbevallingen en tepelkloven?