Ik vermoed dat dit een signaal is van te lang alle problemen alleen gedragen te hebben en onvoldoende tijd om alles te verwerken, je draagt die issues die voor bepaalde patronen zorgen hierdoor nog altijd mee. En je geeft het signaal dat dit niet meer kan. Je moet een nieuwe weg inslaan van nieuwe patronen, bijvoorbeeld door anders om te gaan met je problemen. Jezelf de ruimte te geven om alles dat triggert te verwerken. Die depressieve gevoelens zijn een signaal dat je een nieuwe weg moet inslaan= nieuwe denkpatronen, gedragspatronen, bijvoorbeeld meer liefdevol zijn naar jezelf door jezelf begrip, compassie te tonen voor wat je hebt meegemaakt, je zelf met momenten rust gunnen, meditatie (is maar een idee), jij zal het best aanvoelen wat je echt nodig hebt en momenteel echt mist. Aan welke behoefte moet er voldaan worden? Dit is niet het einde, maar een nieuw begin.
Waar ik ook nog aan dacht: zijn je vitamines D, B6, B12 en foliumzuur al geprikt? Kan ook net de oorzaak zijn dat het extra erg maakt. Als dat de scherpe randjes er af kan halen heb je al heel wat gewonnen.
Toevallig laatst nog D en foliumzuur. Alleen vitamine D was iets aan de lage kant. Daar heb ik nu tabletjes voor.
Gelukkig! Die komen volgens mij het vaakst voor.
Kan je man je een beetje ontzorgen? Bijvoorbeeld even vrij nemen en de zorg voor de kinderen op zich nemen? Sterkte!
Helaas niet. Hij vindt het überhaupt moeilijk om er voor mij te zijn, maar zit ook nog eens met zichzelf in de knoop (overspannen) waardoor het nog moeilijker is. Ik voel me door hem niet serieus genomen en als ik zeg dat ik het niet meer zie zitten krijg ik vaak een reactie als: ja zeg je dat nou alweer dat zeg je nu elke dag.
Hij zit in een re-integratie traject en zijn werk doet erg moeilijk als hij vrij wil. Ik las ook in verschillende reactie over zorgverlof. Maar dan krijgt hij 70% van zijn loon en redden we het financieel niet meer…
Een week 70’procent lukt misschien wel en haalt de druk er even af
Nog niet zolang geleden heeft hij 2 weken vakantie gehad. En dat heeft ook helemaal niks opgeleverd 😔
Ach meid... het is zo zwaar als het zwart is in je hoofd!! Besef dat de werkelijkheid echt anders is.
Je zegt dat je niks hebt aan hulp van de huisarts. Maar zeg jij ook wat je hier schrijft? Dat het leven niet meer hoeft van jou? Zeg het maar gewoon hoe je je voelt! Dan snappen ze ècht dat de nood groot is.
Zelf.ben ik er ook geen held in. Soms heb ik het idee dat ik het stevig gezegd heb, maar in werkelijkheid toch nog te bescheiden.
Heel veel sterkte! Misschien kan je hier op babybytes een oproepje doen wie zou willen helpen. Er zijn vast lieve moeders die in de buurt blijken te wonen.
Als je behoefte hebt om wat uitgebreider te praten, mag je me een pb doen. Heel veel sterkte❤️
Je mag best opnieuw naar de huisarts gaan. Als het echt niet meer gaat, kan je namelijk gewoon hulp krijgen via de spoed-weg van de ggz. Ze zijn daar echt heel streng in, je moet heel slecht beoordeeld worden door het crisisteam voordat er iets gedaan wordt. Maar het kan dus wel. Blijven aankloppen bij de huisarts.
Zoek alsjeblieft hulp! Ik heb ook zo diep gezeten en kwam er niet zelf uit. Sterkte ❤️
Hoe ben je er uit gekomen?
Dit, zoek asjeblieft hulp, voor jezelf, je man, je kinderen! Mijn man zag alles ook zo zwart, depressief, angstig, geen zin meer om te leven. Er is echt een uitweg, maar daar heb je vaak wel anderen bij nodig. Ga zsm naar de huisarts en als je echt levensmoe bent, bel asjeblieft de crisisdienst, samen met de huisarts of na werktijden samen met je man. Er is hulp en zo zwart hoeft echt niet❤️
Wat ontzettend heftig voor je!
Heb je vriendinnen of een betrokken buurvrouw die een uurtje met je zoontje kunnen wandelen, zodat je even iets alleen kan doen als je man naar werk is? (Bv. Douchen, een dutje of een massage halen)
En inderdaad nogmaals langs huisarts en laat je moeder of man het woord doen.
Helaas niet 😔. Geen vriendinnen. En niet dat soort contact met de buren en mijn ouders werken.
Als mijn dochter zou bellen omdat zij in nood zit, dan kan werk mij gestolen worden hoor! Als ik mijn moeder bel omdat ik in nood zit, dan komt ze!
Ik heb al vaker je blogs gelezen en lees wel degelijk herkenning. Ik was als moeder erg onzeker en mijn eerste was een huilbaby. Mijn zus kon geen kinderen krijgen en dus was ik de ondankbare. Ik durfte dus nergens aan te kloppen. Ik weet nu zeker dat ik een fantastische moeder ben, want ik heb hulp gekregen en daar zijn we sterker van geworden.
❤️ wat fijn voor jou! Wat vreselijk moet het geweest zijn dat ze je als ondankbaar hebben gezien!
Op dat moment was ik eenzaam, maar daardoor heb ik mensen leren kennen die ik eeuwig dankbaar zal zijn. Ik hoop dat je ook mensen treft die je laten inzien dat je het waard bent en dat je een fantastische moeder bent. Dat ben je namelijk waard.
Direct de huisarts bellen morgenochtend en om een spoedplek vragen. Misschien zelfs de crisisdienst bellen als je meerdere keren per dag denkt dat het leven niet meer hoeft. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je partner en kind.
Overigens zijn er wel degelijk medicijnen die je kunt gebruiken bij bv. Zoek een goede psychiater en laat je voorlichten over medicatie (indien je medicatie nodig zou hebben).
Bel morgenochtend even je huisarts op en vertel ze dit. Tot je aan de beurt bent bij de GGZ, kun je daar terecht.
Heb je echt het gevoel dat je nú hulp nodig hebt omdat het anders misgaat, bel dan 113. Je kunt ook chatten via 113.nl
Heb ik al eens contact mee gehad, maar ik kan daar helemaal niks mee helaas.
Je kan Korrelatie nog proberen
Oh jeetje, als je je zo slecht voelt dat het leven niet meer hoeft, dat is heel heftig. Bel morgen asjeblieft gelijk de huisarts en vraag om spoed hulp. Heel veel sterkte ♥️.
Huisarts bellen morgenochtend en vragen of je naar de poh ggz mag voor overbrugging
Ps pb maar als je je ei verder kwijt wil ❤️
Enige wat ik kan zeggen is zoek hulp schaam je niet, aantonen maak je Niemand blij mee vooral je kinderen en jezelf niet. Er zullen wachttijden zijn maar er is altijd een praktijk arts bij de dokter
Ik sta op de lijst voor hulp bij de ggz.
Ga langs bij je huisarts er is daar altijd een praktijk psycholoog aanwezig, je zal iets moeten. Dit kan zo niet verder toch, en anders schakel mensen om je heen in als achterban
Je kan altijd chatten met 113 tot je hulp ggz krijgt .
Of de luisterlijn bellen. Daar kan je ook je verhaal kwijt .
Is langzaam afbouwen van de bv een idee ? Je kind is Al 10 maanden. Ik werd stabieler toen ik stopte met bv.
@ mamavananouk ik probeer af te bouwen, maar heb vandaag de fles geprobeerd en die accepteert mijn zoontje niet dus dat wordt ook weer puzzelen.
Van 1 keer proberen, weet je natuurlijk niks... Maar op dit moment is alles psniek en onmogelijk in jouw beleving. Dat voelt echt zo. Maar het is niet de realiteit. Er kan meer dan je denkt...
Het voordeel is dat je zoontje al bijna 1 is dus langzamerhand gaat hij meer andere dingen eten en heeft minder melk nodig . Sommigen geven dan de melk met een bekertje heb ik gelezen . Misschien dat eerst met bv proberen en dan later mengen met flesvoeding
Kan je moeder eens een halve of hele dag oppassen? Zodra je niet in de buurt bent, kan hij ook niet bij jou drinken. Wellicht dat hij dan toegeeft en toch uit een fles of tuit wil drinken?
Zou uiteindelijk in het weekend een keer kunnen. Maar bij mijn man drinkt hij ook niet.
Lieve meid, vertel dit op dit moment aan je man en bel samen moment aan je man en bel samen morgen de huisarts. Laat je man zich ziekmelden. Dit is van levensbelang. Jij hebt meer hulp nodig dan je nu hebt, om hier uit te komen. En het kan echt: er is licht aan het eind van de tunnel. Maar weglopen gaat niet helpen... Doe het voor je kinderen en voor jezelf. Vat moed en zoek méér hulp. Dat zal moeilijk zijn. Maar doormodderen tot het te laat is, is voor iedereen nog veel moeilijker... Heel veel sterkte meid. Het kan écht beter worden!
Ik sta op de lijst bij de ggz, maar kan nu nog niet de juiste hulp krijgen. Vanwege bv ook nog geen medicatie. Mijn man kan zich niet ziekmelden, omdat hij al in een re-integratie traject zit 😔.
Er bestaat hulp ter overbrugging, wanneer je op de wachtlijst staat. En ook in een reïntegratie-traject kan iemand zich wel degelijk ziekmelden.
Bel morgen met je huisarts, ipv redenen te bedenken waarom je dat niet wilt doen😉
Hij mag wel zorgverlof opnemen
Ze doen op zijn werk heel moeilijk. Hij is wel eens thuis gebleven voor mij met een smoes naar z’n werk toe dan. Maar als hij zich ziekmeldt krijgt hij heel veel gezeur. Dan moet hij weer naar de bedrijfsarts en die gelooft zijn huidige klachten niet eens. Terwijl ze er zéker wel zijn.
Dan maar gezeur. Het gaat om je gezondheid en mogelijk je leven. Daar valt al het gezeur bij weg. Echt. Er is hulp mogelijk, het wordt beter, ook als je het niet gelooft. Je bent niet de enige, je bent niet alleen.
Toen ik een acute crisis zat qua mentale gezondheid heeft mijn man 2 weken kortdurend zorgverlof opgenomen. Daar heb je geen bedrijfsarts voor nodig. In 2 weken tijd kan er al een hoop qua spoedhulp om de boel te stabiliseren zijn opgestart. Jouw zoontje heeft maar een soort mama nodig en dat is een levende.
Is er iemand bij wie je terecht kunt? Je hoeft niet al je sh*t alleen te dragen. Zoek hulp.
Ja ik heb het verteld aan mijn man en mijn moeder, maar zij weten ook niet wat ze moeten doen..
Ze kunnen bij de huisarts aangeven hoe ernstig de situatie is. Wil je jezelf mogelijk iets aandoen bel dan gelijk met 113 of spoeddienst van de HAP.. volgens mij ben je nog niet heel lang geleden mama geworden … dit wordt beter, het zijn de klote hormonen waar helaas teveel vrouwen last van hebben. Dus houd moed!
Dan vertel je ze maar dat zij morgen de huisarts voor jou kunnen bellen...
Dat komt. Maar duurt lang vanwege de wachtlijsten en vakantieperiode.. en dan nog vraag ik me af of het wat zal doen..
Wat jij nu vertelt, is reden om versneld hulp te zoeken/ontvangen...
Ja, het doet zeker wat! Ik heb in mijn leven meerdere keren suïcidale gedachten gehad en zelfs tot tweemaal op het punt gestaan een poging te doen. Inmiddels wil ik helemaal niet meer dood ☺️ De laatste keer heb ik zelf de crisisdienst gebeld. Doe dat alsjeblieft als je denkt het niet meer te kunnen.
reacties (49)