Tot ooit en tot ziens....

Vanmiddag heb ik afscheid kunnen nemen van mijn opa. Hij vecht al 12 jaar tegen en met de ziejte Parkinson. De laatste paar weken ging hij flink achteruit. Dus vanmiddag heen geweest. Samen met oma er naar toe.
Op had zijn ogen open en keek me aan. Op het moment dat ik wat zei, sprong er een traan in zijn oog en wou hij wat zeggen. Dit lukt hem niet meer en je zag de frustratie.
Afscheid kunnen nemen. En naar huis. Thuis een hapje gegeten en daarna boodschappen gedaan.
Bij thuiskomst zag ik het; een gemiste oproep van mijn vader. Shit!
Terug gebeld en ja hoor. Een half uur daarvoor is hij overleden. Jeetje, wat ben jk blij dat ik vanmiddag afscheid heb kunnen nemen.

Het is goed zo, ga maar. Je hebt nu rust. Geen pijn meer.
Nu moet ik met deze pijn leren leven en dit een plekje geven. En door de zwangerschap ben ik al lekker emotioneel, dus huil mijn ogen uit mijn hoofd.

Tot ooit, mijn held! Tot ziens, mijn hartje! Ooit zullen we elkaar weer zien. En ik ga je vreselijk missen!

1156 x gelezen, 4

In Overig

reacties (6)


  • Babyblessed

    Sterkte

  • Lynn.x3

    Gecondoleerd en heel veel sterkte! Hij zit nu op een fijne plek🍀

    Het is mooi dat je toch nog afscheid hebt kunnen nemen!

    Mijn Oma is overleden op de dag mijn dochter geboren is 8 jaar geleden, ze lag al in het ziekenhuis en ze had 'gewacht' tot ze haar achterkleinkind had gezien.. gelukkig mocht ik en de baby gelijk uit het ziekenhuis en dus snel langs mij Oma geweest, ze is met de baby bij haar op bed heengegaan! Het was zo'n mooi moment

  • Anna-76

    🖤 Sterke

  • Mostwonderfulltimexx

    Gecondoleerd en heel veel sterkte ! ❤

  • Ram2012

    Gecondoleerd en veel sterkte! Van de week was mijn oma jarig geweest, ze is 9,5 jaar geleden overleden nu. Ik mis haar nog elke dag. Ik had haar zo graag mijn dochter willen laten zien. Ik zie herkenning in haar, denk dat zij het samen goed hadden kunnen vinden.

    Fijn dat je nog afscheid hebt kunnen nemen, nu heeft hij rust.

  • Hopeful2020

    Heel veel sterkte! Ik las je andere blog ook deze morgen. Zoals je zelf aangeeft, hij heeft rust nu. Als ons dochtertje overleed gaf me het enigszins troost dat ik wist dat ze niet meer moest afzien. Maar dat veranderd niks aan de pijn natuurlijk van het verlies van een dierbare. Dikke knuf!