Afscheid nemen bestaat niet

Mijn hoofd heeft er vrede mee, weet dat het zo goed is. Mijn hart wil het niet, schreeuwd en huilt.
Mijn opa heeft zijn strijd opgegeven. Is aan het verliezen van de kloteziekte Parkinson. En wanneer hij verliest, zijn de 12 jaren aan strijd en doorzettingsvermogen eindelijk over. Kan hij eindelijk genieten van de rust.

Mijn hoofd heeft er vrede mee. Maar mijn hart wil het niet. Wil geen afscheid nemen.

Het is goed zo, ga maar. En weet dat ik je enorm zal missen. En ooit zien we elkaar weer.

Tot ziens, mijn held. Tot ooit, mijn hartje.