Op de helft!

Wauw. Vandaag zijn we 20 weken zwanger. Ik voel vanaf een week of 16 de bekende 'plopjes en gekietel'. Sinds vorige week kan ook mijn vriend de kleine trapjes voelen. Als we op bed liggen, legt hij zijn hand op mijn onderbuik en wacht hij totdat hij wat voelt. En als hij dan wat voelt is hij helemaal in de wolken.
Voor hem is dit de 5e zwangerschap, die hij mee maakt. Voor mij de 2e. En toch vind hij deze zwangerschap heel anders. Ik deel alles. Wat ik voel, hoe ik me voel, wat ik lees. En dan luisterd hij ook echt. Hij is superlief, dit was hij voor de zwangerschap ook al. Ik mocht al amper tillen. Wasmand naar boven of beneden tilde hij altijd. De boodschappen, tilde hij. Nu mag ik van hem niet meer tillen en wat is dit heerlijk.
Ik heb 10 jaar geleden een ongelukje gehad op de fiets. Aangereden door een andere fietser, die dacht dat de binnenbocht wel makkelijk was. En daar fietste ik, richting huis. Dat was de laatste bocht voor het huis. Na een nacht amper geslapen te hebben, toch maar een huisarts gebeld en toch doorverwezen naar Radiologie voor een foto. En ja hoor, er zat een scheurtje in mijn bekken. Geen grote, maar hij was aanwezig. Hierdoor heb ik snel last van mijn bekken/heupen. En dit begint nu weer op te spelen.
Bekkenpijn is natuurlijk niet het enige waar we last van hebben. Nee, tuurlijk niet. Ik kan de hele dag wel eten. En dan het liefst hartig of zoet. Daarnaast slaap ik beroerd, ben ik vroeg wakker (mede door vriendlief zijn wekker) en ben ik overdag rond 3 uur weer moe. Vaak plassen en bandenpijn. Jeetje, ik was even vergeten dat dat zo voelde. Ineens een steek en dan een tijdje last hebben van mijn onderbuik. Ook jeukt mijn litteken, van de keizersnede. Oke, eigenlijk jeukt mijn hele buik. Mijn tepels? Enorm gevoelig! Tot grote vreugde van vriendlief. Libido is gi-gan-tisch, zo apart.
Mijn vriend houdt zich enorm bezig met de hele zwangerschap en heeft het veel over deze kleine smurf. Hij leest vrij veel op internet en op forums, is enorm geïntresseerd. En dat met zijn 54 jaar en al 4 kinderen.
Straks dus een samengesteld gezin van 6 kinderen. En ergens vind ik dit geweldig! Ik heb altijd al een groot gezin willen hebben. Aan de andere kant vind ik het ergens ook wat eng. Ik heb 4 bonuskinderen en 1 'eigen' kind. Hij heeft 2 jongens en 2 meiden. Ik heb een meisje. Nu denken heel veel mensen dat dit een jongetje wordt. Er zijn er maar weinig die denken aan een meisje. Ook vriendlief en ik zijn het niet eens. Hij denkt een jongetje en ik een meisje.
Aankomende vrijdag zullen we het weten, dan hebben we de 20-weken echo! En ik ben aan het aftellen! Vriendlief mag mee, dus hij heeft lekker de hele dag vrij. Dus maar direct een afspraak gemaakt bij het gemeentehuis voor de erkenning.
Oh, ik ga genieten van het mooie weer en van het getrappel in mijn buik, wat elke dag harder wordt.