Klein leeftijdsverschil

Mijn zusjes en ik schelen zo’n 6 jaar en we gaan voor elkaar door het vuur, we zijn naast zussen ook echt vriendinnen geworden.

Mijn partner scheelt met zijn broer 1,5-2 jaar en ze spreken elkaar nooit. Mochten zijn ouders er op een dag niet meer zijn dan weet ik zeker dat ze elkaar nooit weer zullen zien. Niet omdat er iets is voorgevallen maar omdat het compleet tegenovergestelde types zijn. Mijn partner heeft altijd het gevoel gehad dat zijn broertje een blok aan zijn been was i.p.v. een speelmaatje.

Ik zou de keuze voor een tweede pas maken op het moment dat jij en je partner er klaar voor zijn en niets liever willen dan nog een kindje. Want zoals ze hieronder al zeggen garantie dat het ook vrienden zullen zijn heb je nooit.

Mijn zusjes en ik schelen zo’n 6 jaar en we gaan voor elkaar door het vuur, we zijn naast zussen ook echt vriendinnen geworden.

Mijn partner scheelt met zijn broer 1,5-2 jaar en ze spreken elkaar nooit. Mochten zijn ouders er op een dag niet meer zijn dan weet ik zeker dat ze elkaar nooit weer zullen zien. Niet omdat er iets is voorgevallen maar omdat het compleet tegenovergestelde types zijn. Mijn partner heeft altijd het gevoel gehad dat zijn broertje een blok aan zijn been was i.p.v. een speelmaatje.

Ik zou de keuze voor een tweede pas maken op het moment dat jij en je partner er klaar voor zijn en niets liever willen dan nog een kindje. Want zoals ze hieronder al zeggen garantie dat het ook vrienden zullen zijn heb je nooit.

Ik zou echt wachten. Zoals je schrijft over je baby vind ik niet gezond.

Het zou fijn zijn als jij en je man mbt het opvoeden, anders sta je er straks met twee kids voor je gevoel in je eentje voor. Lijkt me ook niet helemaal de bedoeling.

Zoals ik het lees wil je een kind voor je kind een speelmaatje?! Moet je daarvoor jezelf wegcijferen?(nav je vorige blog) Ik zal je vertellen ik heb nooit iets aan mijn broer gehad. Het was totaal geen verrijking en samen hebben we het een hel gemaakt voor onze moeder. Dat duurde 19 jaar toen ging ik het huis uit omdat ik het niet meer kon (met hem in 1 huis wonen)

Ik heb zelf 1 kind en ze doet het goed hoor zonder broer of zus en ze is echt niet zielig of overmatig verwend.

Ik zou adviseren om toch even te wachten. Als het nu al zwaar is dan wordt het tijdens een tweede zwangerschap en daarna nog zwaarder. Tropenjaren zijn geen grapje hoor, dus als je je voelt zoals je beschreef in je vorige blog zou ik er zeker nog even niet aan beginnen. Kinderen hebben meer aan een gelukkige mama dan een klein leeftijdsverschil.

Kinderen hoeven geen vriendjes te zijn of dezelfde interesses te hebben. Ook is het mogelijk dat kinderen met een groter leeftijdsverschil een hechte band hebben. Karakter is daarin heel erg belangrijk en dat valt niet te voorspellen.

Je wilt ook niet later terug kijken op een donkere periode in je leven. Je wilt eerder terug denken en genieten van de mooie momenten.

Oei, na aanleiding van je eerdere blog (en dat kan ook even een momentopname zijn) zou ik daar echt niet aan beginnen. Een 2e er achter aan is nog pittiger. Een slecht slapend, jammerend kind en jij straks zwanger, dat wordt echt heftig en dan als het kindje geboren is helemaal geen rust meer en even op de bank zitten. Romantiseer je het idee van 2 kinderen die straks samen opgroeien nog maar niet. Jij moet eerst je rust ziek terug te krijgen en goed in je vel zitten, dat zou ik zelf hebben gedaan. En wat al eerder is genoemd, leeftijdsverschil is niet hetgeen waardoor ze leuk met elkaar kunnen opschieten, maar dat ligt meer aan het karakter!

Ik zou je ideaalbeeld loslaten en gewoon praktisch denken. Onze zoon is nu drie maanden en huilt erg veel door zware kma, obstipatie, vermoedelijk nu ook reflux. Ik wil heel graag nog een tweede kindje. We hadden op voorhand gezegd 1 jaar wachten en dan opnieuw beginnen proberen, je weet nooit hoelang het duurt. Ik wil nu echter wat langer wachten. Kindjes moeten zoveel leren de eerste twee jaar. Ik werk full time en ik wil genoeg tijd hebben om met hem bezig te zijn: uitstapjes, hem stimuleren voor te praten, spelen enz. Als de tweede ook zo lastig gaat zijn, ben ik bang dat dit ten koste van ons eerste zoontje gaat zijn dus daarom nu het idee eerder te wachten tot hij twee is om te beginnen proberen zodat hij niks tekort komt .. een jaar extra maakt echt niks uit voor een hechte band

Wij hebben ervoor gekozen omdat wij graag nog een kindje willen en inmiddels ben ik 31 jaar. Voor mij is het daarna ook klaar, niet omdat het een druk moet voelen omdat de leeftijd anders te groot word.

Haha nee niet logisch. Hormonen denk ik ;) ik herken het wel een beetje want mijn zoontje is een paar maanden en ik denk ook al van wanneer zullen we aan de tweede beginnen, wat zou fijn zijn... maar ik vind het ook al zwaar nu en weet dat ik minstens zou willen wachten tot hij 1,5 is met proberen, zo niet langer!

Mijn broer en ik schelen vier jaar en wij hebben een goede band. Over een jaar meer of minder verschil zou ik me niet druk maken, de band hangt van zoveel verschillende dingen af denk ik.

Erover nadenken lijkt me normaal, maar kom nou eerst maar eens op adem met deze eerste.

Een klein leeftijdsverschil is niet altijd goed, het zijn niet automatisch vriendjes, ze kunnen ook de hele tijd ruzie hebben. Zeker als je eerste niet de makkelijkste is, en je zelf hier helemaal gestressed van bent. Ik zou pas aan een tweede beginnen als je zelf goed in je vel zit en het beter gaat met je zoontje.

Ik zou echt niet nu al aan een tweede beginnen als je het zo zwaar hebt met die eerste. Je kinderen hoeven echt niet zo dicht op elkaar te zitten

Iedereen heeft wel een ideaalbeeld en de planning ligt dan al klaar. Maar je moet ook bijschaven aan je plan als het in de werkelijkheid anders uitpakt. In jou situatie zou ik m'n planning bijschaven. Realiseren dat je ideaalbeeld heus wel kan slagen, maar moet accepteren dat het niet zo gaat als je gepland had. Logisch klinkt je verhaal niet. De wens voor een tweede kindje wel, maar zou daar zeker mee wachten. Tussen onze kinderen zit ook meer leeftijd, maar hebben ongelooflijk veel aan elkaar. Ik zou in jou situatie echt wachten. De kans is aanwezig dat je Straks 2 kinderen in een onhoudbare situatie hebt. Denk niet dat je dat wilt.

Sorry....zou het niet doen.. als ik lees in wat voor situatie jij nu zit,zou ik toch even wachten.

Mijn zoontjes schelen 19 maanden,mijn oudste was niet eens een moeilijke baby maar de 2e wel en dit heeft me zoveel energie gekost dat ik pas na 6 jaar voor een 3e ging.De 2e is 8 jaar nu maar heeft nog steeds wel een pittige karakter dus het is niet zo dat alles na babytijd weer koek en ei is.

Pfoe, ik heb een huilbaby van 6,5 maand en moet er voorlopig dus echt even niet aan denken. Ik wilde altijd twee kindjes en ben zelfs zover dat ik niet eens weet of ik dat nog wel aankan (maar wie weer over een paar jaar). Ik zou even rustig op adem komen hoor. Zou er overigens ook niet aan moeten denken om voor mijn huilmonstertje te zorgen terwijl ik zwanger ben. Ik had echt 0 energie vorige zwangerschap.

Doe het niet. Je gaat een keer flippen als je vol met hormonen zit en moe en misselijk bent. Oké, dit is wel worst case scenario maar de kans is wel heel groot.

Daarnaast gaan kleine kindjes niet schattig met elkaar spelen maar steken ze elkaars ogen uit, trekken aan elkaars haren en pakken elkaars speelgoed af, waardoor ze allebei gaan krijsen. Oh, en dan kan het ook nog dat ze 's nachts om beurten gaan huilen, waardoor je nauwelijks nog aan slaap toekomt.

En ja, het kan ook anders. Maar laat je verstand spreken. Ik heb je blogs gelezen en weet hoe je je voelt, omdat mijn oudste ook zo was. Ik zou een nieuwe zwangerschap toen niet overleefd hebben geloof ik 😬

Joh meid, ik zou eerst even lekker bijkomen en de rust hervinden met je 1e. Pas er in je hoofd weer ruimte komt, gaan nadenken over een 2e. Leeftijdsverschil zegt echt niet zoveel.

Nee, klinkt totaal niet logisch. Je krijgt eerder spijt als je nu alweer zwanger raakt. De kans dat je dan in een postnatale depressie terecht komt is aanzienlijk. Je kunt het nu al niet aan... Gebruik je verstand en kies wat verstandig is. Gooi de ideaalbeelden/fantasieën overboord. Die storten je allen maar in de ellende...

En ik heb een veel betere band met mijn 6 jaar jongere zusje dan met mn 2 jaar jongere zusje...

Als jou was zou eerst kijken hoe jij je voelt je moet ook lekker in je vel voelen anders word zowiezo straks nog veel zwaarder hier zit tussen ons 3 kinderen allenmaal 2 jaar tussen en ja het is echt heel pittig. En oudste 4,5 jongste 2,5 ze maken heel veel ruzie met menkaar ze kunnen ook lief spelen maar dat gebekvecht word soms heel moe van leeftijd zeg niet altijd wat.

Tussen mijn 1e en 2e zit krap 2 jaar. Ik vond de komst van de 2e pittiger dan de 1e.

Bij de 3e zat er 3 jaar tussen en als ik opnieuw kon kiezen had ik dat wellicht liever gedaan (wel met dezelfde kindjes als resultaat ).

Kindjes dicht op elkaar betekend niet perse dat ze een betere relatie krijgen. Er kan ook juist meer concurentie zijn onderling.

Jij kent jouw gezin het beste, wat het aankan, waar behoefte ligt etc Ik gun je dat hart en hoofd samen komen

Volg je gevoel.. de dag gaat hoe dan ook om zeg ik altijd en de zon komt hoe dan ook op.. als je een tweede wil, moet daar lekker voor gaan!

Ik heb je vorige blog even teruggelezen. Ik denk dat je beter kunt wachten onze jongens schelen 2 jaar. Het is echt pittig. Wij zijn heel gelukkig met onze kids en hebben ook bewust voor een tweede gekozen, maar dan nog valt het niet altijd mee. De jongste is nu net 3 maanden. Sommigen zeggen: een tweede doe je er zo bij. Zo voelt het voor ons echt niet. Wij zijn voor ons gevoel van 1 kind naar 4 gegaan. We komen amper tot rust. We staan aan van s ochtends 6 tot s avonds 22 en dan in de nacht ook meerdere keren eruit. Even meeslapen zit er niet mee in. Er is er altijd wel een wakker hier. En voor s avonds de kids slapen en het huis aan kant is, is er weinig ‘me/us time’ meer. Ik zeg niet dat je het niet moet doen, maar denk er wel goed over na.

Ik denk dat je op dit moment vooral je verstand moet volgen en niet je gevoel Je ziet niet lekker in je vel dus dit is niet de tijd. Hier zit er steeds ruim 2.5 jaar tussen. Vantevoren had ik ze graag dichter op elkaar gehad. Maar nu ben ik enorm blij met het leeftijdsverschil. Tijdens de zwangerschappen had ik last van mijn bekken, gelukkig kon het andere kind dan al goed zelfstandig lopen & een beetje begrijpen dat ik niet meer alles kon. De kinderen kunnen heel goed met elkaar, maar kunnen ook heel goed ruzie maken. Ook dat hoort er bij, bij broertjes/zusjes.

Ik denk vooral dat je eerst eventjes voor jezelf moet zorgen, voordat je er nog een kindje bij krijgt om te verzorgen. Vergis je niet in hoeveel zwanger zijn icm een pittige thuissituatie van je vraagt, maar ook de periode erna van twee jonge kindjes. Kom tot rust, krijg nieuwe energie. Je mag zeker verlangen naar een kindje, maar wacht op betere tijden, als jij weer stabiel bent, als er rust in huis is.

Nee, ik snap er niets van 🙈 Ik denk jij eigenlijk zelf ook niet

Waarom zou je spijt krijgen dat je er niet eerder aan begonnen bent? Ik zou er nu echt niet aan beginnen, dat gaat ten koste van jezelf en je kind. Zorg dat je in rustiger vaarwater komt. Hier 3 jaar leeftijdsverschil en ze zijn dol op elkaar. En ik vind het heerlijk want de oudste kan al best wat dingen "zelf".

De logica ontgaat mij volledig. Wil je nou een broertje of zusje of een speelkameraadje? Speelkameraadjes voor je kinderen vind je op de peuterspeelzaal/kinderdagverblijf en later op school. Speelkameraadjes zijn er voor even, broer/zus voor de rest van je leven. Nooit blind staren op leeftijdsverschil tussen broers/zussen. Karakter bepaalt vooral hoe de omgang later gaat, zeker niet het leeftijdsverschil.

Ik snap heel goed dat je een broertje of zusje voor je kindje wil hoor! Vind dat absoluut geen onzin! (:

Ik denk alleen in jouw situatie dat je beter nog eventjes kan wachten.. al is het tot je kindje 1 is. Ik was super misselijk tijdens m’n zwangerschap, werd zwanger toen mn zoontje 15 maanden was… hij kan goed lopen, zelf de trap op en af, heeft de borstvoeding niet meer nodig (m’n melkproductie stopte direct toen ik zwanger werd). Met een baby die ik nog moest tillen en voeden had ik het echt niet gered. En volgensmij heb jij het nu al zwaar genoeg… zou echt je lichaam en jezelf nog de rust gunnen. 2 jaar tussen de kids is ook een mooi leeftijdsverschil, kunnen ze ook nog met elkaar spelen. Al heb je die garantie nooit, karakters kunnen botsen natuurlijk! Maar samen opgroeien is heel waardevol, ook op latere leeftijd. Er is niks mis met je wens! (:

Ik snap niet waarom je alleen maar een 2e wilt voor het eerste kind ?? Sorrry maar daar moeten mensen echt eens mee ophouden. Ik heb toevallig 2 verschillende mensen in mijn omgeving die ook om die reden nog een 2e wilde en allebei de moeders zijn helemaal niet gelukkig !! “Als ik dit wist had ik het nooit gedaan “ en de ander vind het zooo zwaar en is helemaal niet blij met 2 kids. 😩😩😩😩

In jou geval ga je geen spijt krijgen dat je wacht. 1 kind heb je al heel veel moeite mee laat staan 2

Jou situatie nog niet doen.Je hebt al moeite met eentje en als je het over had kunnen doen had je het niet gedaan dus begin dan nog niet aan een tweede

Je moet wel onthouden dat zometeen het lopen eraan komt.Word het nog drukker achteraan alles afpakken.mijn dochter is 17 maand ben ik de hele dag druk mee ook 2 keer per nacht nog en bv je kan ook zijn dat je zoontje voorlopig nou zo is natuurlijk .Denk er rustig nog is over

Want je bent er denk nog niet klaar voor.

Trouwens, ik vond 18 mnden leeftijdsverschil pittig, en tussen nr 2 en 3 zit iets minder dan twee jaar. Zelf zou ik adviseren om er twee jaar tussen te hebben, ook omdat je kleintje dan al kan lopen, en een en ander net iets beter begrijpt. (Ik mocht mijn dochtertje niet meer tillen, tja dat gaat moeilijk als ze niet kan lopen)

Haha klinkt alsof je even goed over hoop ligt met jezelf. Besef wel dat een speelmaatje niet altijd op haat, ze hoeven geen klik te hebben met elkaar. Maar een broer of zus kan zowieso veel te bieden hebben in het samen opgroeien