Twee weken geleden voelde ik het voor het eerst: zo'n hard bobbeltje in mijn linkerborst. Het irriteerde ook een beetje en ik besloot ergens diep in mijn achterhoofd om het te negeren: zoiets gaat mij niet overkomen, er is niets aan de hand! Toch voelde ik ongemerkt elke dag wel een paar keer of het er nog zat. Mijn man had ik nog niets verteld, want ik wilde hem niet nodeloos ongerust maken.
De afgelopen dagen haalde ik in bed een aantal keer adem om het toch maar te vertellen. Steeds bedacht ik me weer en besloot het niet te doen. Tot vanmorgen: mijn man stond op het punt om naar zijn werk te gaan, toen ik mezelf ineens hoorde zeggen: 'hé Dau, moet je eens voelen; vergis ik me nou of is het hier harder en dikker?' Arme schat: hij schrok enorm toen hij het voelde en keek me getergd aan: 'hoe lang zit dat er al?' Ehm...
Zo luchtig mogelijk heb ik gezegd dat ik het wel eens aan de huisarts ging laten zien en dat het vast opgezet klierweefsel was ofzo. Toch bonkte mijn hart toen ik bij de huisarts naar binnen stapte. Ook hij constateerde dat er een knobbel zit en had het idee dat het om meerdere klieren ging. Geruststellend vertelde hij echter dat hij vermoed dat er niets ernstigs aan de hand is: het zit op een plek waar meestal klieren geirriteerd kunnen raken, het doet pijn en ook dat is een goed teken. Maar... toch voor de zekerheid een echo en evt. een punctie om zekerheid te krijgen.
Opgelucht dus, maar... met een kleine slag om de arm, want je weet het maar nooit!
reacties (0)