Twee streepjes

Onwerkelijk: dat is het woord dat typeert wat ik ervaar als ik denk aan de test die ik afgelopen woensdag deed. Natuurlijk waren we klaar voor een tweede kindje en wist ik dat het 'zomaar ineens' raak kon zijn, maar toch stond ik wezenloos te staren naar die twee prachtige streepjes die me vertelden dat ik écht zwanger ben!

Heel anders vind ik het als toen ik zwanger was van Jurre. Toen dacht ik de hele dag aan niets anders en liep met mijn hoofd ergens helemaal in de wolken en was bijna manisch van blijdschap. Nu kan ik zomaar ineens bedenken: 'oja, ik ben zwanger!' Typisch. Niet dat ik minder blij ben, maar het voelt allemaal gewoon nog zo... onwerkelijk.

En dat terwijl ik inmiddels al 2 keer gespuugd heb, bij vlagen erg misselijk ben en mijn borsten gespannen en pijnlijk zijn. Ook de afspraak voor moeders voor moeders is inmiddels gemaakt. Het is écht écht waar: baby-2 is onderweg, wow!

Och... het komt waarschijnlijk door alle drukte op het werk, drukte met een peutertje thuis en de spanning die ik heb vanwege onzekere tijden mbt ziekte van mijn vader. Er zijn zoveel dingen die mijn gevoel en gedachten in beslag nemen, dat deze zwangerschap gewoonweg wat meer tijd moet hebben om te landen. Tenminste: dat denk ik zomaar.

Voorlopig sta ik dus nog met beide benen op de grond, ik laat het weten als jullie me ergens in de zevende hemel kunnen vinden! :-)