Voor mama...

Lieve mama,

Ik zit hier zo ver weg van jou,
Ik wil zo graag dichtbij je zijn, gewoon omdat ik zoveel van je hou!

Mijn hoofd is hier, maar mijn hart is daar,
Aan jou denken dat is het enige wat ik doe als ik voor mij uit staar.

Ik wil zó graag dichtbij je zijn,
En dat dat niet kan, doet me ontzettend veel pijn.

Vandaag is ons vrientie Thijmen jarig en wordt alweer 1 jaar,
En wéér zit ik hier en jullie met elkaar daar!

Het zou gewoon niet zo moeten zijn,
Deze kutziekte, jou straks verliezen, deze extreme pijn!

Ik kan het gewoon niet meer aan,
Ik kan het niet aan dat ik je straks moet laten gaan.

Ik kan gewoon niet zonder jou leven,
Alleen bij die gedachte alleen al gaat mijn hart het begeven.

Zoveel dromen en zoveel plannen hebben wij met elkaar gemaakt,
Eindelijk zouden we onze dromen en plannen kunnen laten uitkomen en dan is het deze ziekte die jou raakt!

Het maakt alles kapot wat je lief is,
Echt vreselijk en niet te beschrijven hoe ik het ‘gewone leven’ mis.

Jou gewoon kunnen bellen op ieder moment van de dag,
Met elkaar urenlang praten, soms met een traan, maar ook zeker vaak met een lach.

Samen dromen over mijn hopelijk toekomstige zwangerschap,
Dat zou voor ons dé jackpot zijn en bij de gedachten alleen leefden wij al in blijdschap.

Wat zouden we allemaal wel niet samen gaan doen als het ooit zover zou mogen zijn?
Alles wat je maar bedenken kan, we zouden al onze gemaakte plannen eindelijk uit kunnen voeren, wat leek ons dat fijn!

En nu is het eindelijk zover en ben ik zwanger en is mijn kindje en jouw kleinkindje onderweg,
Maar jemig, wat is alles anders nu zeg…

Al onze dromen en plannen worden ons ontnomen,
Alles waar wij al die jaren alleen maar van hebben kunnen dromen.

Dromen zullen het voor altijd blijven,
Al zal ik ze in mijn eentje toch moet klaren, want ik zal zonder jou achterblijven.

Niks samen kunnen delen met mijn liefste mama, waar ik zoveel van hou,
Ook al ben je nu nog dichtbij me, ik zit nu al in diepe rouw!

Ik kan dit gewoon niet en ik wil dit allemaal niet zonder jou doen,
Ik wil dit gewoon niet samen met jou hoeven missen, zelfs niet voor een miljoen!

Wat moet ik nou, hoe moet ik toch verder gaan?
Ik wordt knettergek in deze emotionele achtbaan!

Tuurlijk is dit kindje een groot wonder,
En kan ik nu al niet meer zonder.

Hij zal ervoor zorgen dat ik door zal blijven gaan en niet op zal geven,
Alleen voor nu voelt het dat ik zonder jou niet verder wil in dit leven!

Het voelt zo zinloos, eenzaam en alleen,
Waarom is het leven zo vreselijk gemeen?

Lieve mama, jij bent voor mij de grootste en dapperste kanjer die er bestaat,
En ondanks dat ik het niet wil en niet zonder jou kan, is het goed als je gaat…

Je hebt zó vreselijk hard gevochten, je hele leven lang,
Je was zó goed op weg, dat maakt het zo enorm wrang!

Daarom snap ik maar al te goed als het nu een keer klaar is voor jou,
Omdat ik je zo enorm goed ken, weet hoe je in elkaar zit en omdat ik zoveel van je hou!

Ik weet dat je bang bent en zou niets liever willen dan dit bij jou weghalen,
Zodat je nog eventjes, als vanouds, kan genieten en kan stralen!

Helaas kan ik ook dát niet voor je doen,
Dus het enige wat ik je voor nu kan geven is een megaknuffel en een dikke zoen!

Ik hou van je!
Voor altijd in mijn hart!