Pik ik te veel van mijn man?

 Mijn man en ik zijn intussen 13 jaar samen, vijf jaar getrouwd en samenwonend, hebben samen twee kindjes (bijna 3j en 4m). Volgens mijn beste vriendin pik ik veel te veel van mijn man, maar het is ook nogal een drama queen en sterke feministe, dus ik wil even wat ongezouten meningen.

Ik krijg waarschijnlijk veel reacties als “wat wij vinden is niet belangrijk, het is wat jij belangrijk vindt”. Ik heb een moeilijke jeugd gehad waarin ik het huishouden deed in mijn gezin vanaf mijn 11 jaar en alsnog lui werd genoemd door mijn moeder tot ik op mijn 18e het huis uit gevlucht ben. De term “lui” is mij altijd heel gevoelig gebleven.

 Mijn eerste hekelpunt: als mijn man iets wil doen met vrienden of collegas, dan zegt hij gewoon dat hij die dag dat uur weg is. Hij checkt nooit even of ik het prima vind (niet dat ik nee zou zeggen maar even polsen vind ik wel fijn). Dit geld ook voor een vriendenweekend weg; hij zegt gewoon doodleuk dat hij dan een heel weekend weg is.

 Het grootste hekelpunt (in de meeste relaties) – het huishouden. Sinds 2020 werkte ik 100% van huis uit, mijn man werkt 40u per week. Hij is weg van 7u30 tot 17u30. Sinds mijn bevallingsverlof in maart ben ik thuisblijfmoeder geworden, omdat ik zelf het gevoel had niet alle ballen in mijn eentje in de lucht te kunnen houden. Mijn man vond het prima. Ik ben financieel niet afhankelijk van mijn man, betaal nog net zoveel aan onze kosten als ik voorheen deed (heb mijn eigen zaak verkocht en daar de centjes voor gebruikt).

Wat mijn man doet in het huishouden? Grasmaaien. In het weekend 1 a 2 keer de vaatwasser leeghalen en weer vullen. Koken doet hij nooit, als ik een keer weg ben rond etenstijd dan moet ik een makkelijke ovenschotel voorzien of hij eet gewoon brood. Hij weet werkelijk waar niet hoe de wasmachine werkt, hij kan hem wel uitzetten als het piepje hem stoort als de machine  klaar is. Maar ophangen? Ho maar! Soms stofzuigt hij ook 1x per maand (als zijn ouders komen)

Hij ruimt soms de tafel mee af, maar zeker niet tot alles klaar is, maar gewoon een deel en gaat dan weer op de bank zitten.

 In het weekend blijf ik bezig met huishouden, maar hij gaat gewoon op die godverdomse bank zitten.

Is het gek als ik wil dat ie in de avond na het avondmaal op zn minst mee helpt om de tafel schoon te maken en de keuken even op te ruimen? Of de flesjes van de baby schoon te maken? Of al het speelgoed even op te ruimen in de avond terwijl ik de baby op bed probeer te krijgen?

Ik ben ook 100% de default ouder. Ik bepaal ALLES, omdat hij gewoon zegt “dat is prima”. Hij weet echt niet welke maat de kids hebben, hoeveel ze ‘mogen’ eten, wakkertijd, welke slaapzak/pyjama met welk weer (onlangs bij de hittegolf in juni lag mijn oudste met een dikke winterpyjama in bed onder een donsdeken “want hij zag geen andere pyjama”) – onze oudste wil in de zomer enkel in pamper en hemdje slapen dus heb geen zomerpyjamas, … Ga zo maar door.

In de ochtend is hij ruim 1.5u wakker voor hij naar werk gaat, en dan helpt hij ook helemaal niets. Ik sta de kids eten te geven, aankleden, tanden poetsen, lunch en snacks maken, schooltas klaarzetten, … En vaak is de keuken dan nog een tering boel om dat ik de avond voordien kapot was.

In de avond als hij thuiskomt schuift hij de voetjes onder de tafel om te eten, soms speelt hij dan wat met de oudste maar meestal bank hangen en de oudste moet er maar wat rond klooijen, en rond 18u30 helpt hij wel met de kids in bad te doen en daarna de oudste op bed leggen terwijl ik de baby in slaap wieg.

Ik doe ook sinds mijn jongste geboren is, nu 4.5 maand alle nachten alleen. Hij heeft 1x eruit geweest voor een fles omdat ik voedselvergifiting had en boven de wc hing. Ik geef heel vaak aan dat ik moe ben en wil slapen, maar hij stelt nooit voor om een nacht te doen, maar zegt gewoon “ga dan overdag slapen” Ja, met een kleuter en baby ff tukken?! Lukt hem wel hoor trouwens…. Hij gaat vaak gewoon tukken in het weekend, blijf ik weer achter.

Ik weet niet goed wat ik hiermee moet. Het gaat zo al sinds de oudste geboren is, het komt allemaal op mij neer. Ik heb gekozen thuisblijfmoeder te worden omdat ik het echt niet zou kunnen – alles voor de kids, huishouden en dan ook nog werken. Want als er een kind ziek zou worden – wat nu trouwens al 3x gebeurd is afgelopen zomer, zou ik thuis moeten blijven van werk en niet hij.

Voor mijn gevoel kan hij echt wel meer doen, maar is het verkeerd van mij dat te vragen? Ben ik dan lui of egoistisch?

 En nee, ik zeg hier bitter weinig over tegen mijn man. En ja, dit had ik jaren eerder moeten doen. Maar onlangs zei hij tegen iemand dat hij best veel doet in het huishouden, en ik zag dat hij het oprecht geloofde. En toen zakte de moed me helemaal in de schoenen.

3601 x gelezen, 4

In Overig

reacties (73)

1 2



  • Mama!

    Ik denk dat de meeste mannen zo zijn.

    Tuurlijk zullen er mannen zijn die goed meehelpen uit eigen initiatief, maar dat zijn echt uitzonderingen.

    Je zal goede afspraken over het huishouden moeten maken en je verwachtingen naar hem uitspreken.

    Vrouwen overzien het gewoon allemaal wat beter in het huishouden en zien sneller wat er moet gebeuren.

    Dat is gewoon hoe het mannen brein werkt en hoe het vrouwen brein werkt.

  • Beukenblaadje

    Ik ben het met je eens dat het vaak zo is hoe het in de praktijk gaat, maar daar kan je echt niet ons brein de schuld van geven. Het is zelfs zeer discutabel of er wel een 'mannenbrein' en 'vrouwenbrein' is. Het grootste deel is puur aangeleerd en gewennen. We verwachten van meisjes heel ander gedrag dan van jongens, dus er wordt ander gedrag beloond en gestimuleerd. In het geval van meisjes is dat vaak zorgen, daar hebben we gewoon veel meer mee geoefend. En we kopieren onze ouders. Ik snap nog steeds niet dat we het normaal vinden dat mannen het grootste deel van bedrijven en overheid runnen (ook best complexe dingen waar je veel moet overzien), maar dat we het logisch vinden dat ze thuis opeens amper iets kunnen en daar ook niks aan kunnen doen. Zorgen kan je leren, en loslaten/delegeren ook, dat moet je alleen wel willen :)

  • Rupsje1995

    Het is aangeboren, genetisch vastgelegd. Voor mij is daar geen discussie over mogelijk. Wil ik daar een nuance bij aanbrengen: er zijn zeker vrouwen die wel een bedrijf kunnen runnen of in de politiek goed zijn en er zijn zeker mannen die goed zijn in het huishouden. En als dat zo is mogen ze die taken op zich nemen van mij. Maak vooral gebruik van je kwaliteiten. Wil niet zeggen dat alle vrouwen nu maar hogere functies moeten hebben of 50% van de politieke functies moeten vervullen omdat er een veel kleiner deel wel met deze kwaliteiten zijn geboren. Denk dat daar juist veel Burn outs e.d. van komen, omdat wij dat maar moeten en het helemaal niet trekken. Daarnaast, als mannen en vrouwen overal even goed in waren geweest, hadden mannen vast ook wel kinderen kunnen baren.

  • Nien33

    Hier ben ik het echt niet mee eens.

    Natuurlijk werkt een mannenbrein anders dan een vrouwenbrein, maar dat betekent niet dat ze niets kunnen doen in het huishouden. Het is ook aangeleerd gedrag en daar vallen prima dingen over af te spreken.

    Ik wil niet zeggen dat mijn man alles ziet in het huishouden, maar dat is andersom ook zo. Voor mij zijn andere dingen belangrijk dan voor hem en daarom pak ik het ene sneller op en hij het andere. Maar je gaat mij niet vertellen dat een man bijvoorbeeld na het eten niet ziet dat de tafel afgeruimd moet worden en dat die borden niet vanzelf schoon worden.

    Het kan ook echt anders, in mijn omgeving zie ik gelukkig genoeg behulpzame mannen.

  • Beukenblaadje

    Het is een aantoonbaar onjuiste bewering dat gedrag 100% genetisch bepaald zou zijn, en zelfs dan betekent het niet dat het daarmee onveranderlijk is overigens. Gedrag is heel complex, en sterk bepaald door allerlei culturele en sociologische factoren, net als je eigen ervaringen, naast het aandeel van aanleg/genen. Maar goed, het staat ieder vrij om feiten naast zich neer te leggen! Discussies (mits goed gevoerd) maken het leven overigens een stuk leuker, interessanter en rijker, dus ik zou daar nooit te snel de deur voor dicht gooien.

  • isolda

    Zo dachten ze in de jaren 50. Kom op zeg, het is 2023.

  • Vlindermoeder

    Mijn hemel! Ja, ga het gesprek aan. Hij is wel heel makkelijk. Hier altijd even overleg met betrekking tot weggaan en dergelijke. Mijn man doet ook gewoon dingen in het huishouden, zoals wassen, koken, strijken etc. Als de een moe is, dan neemt ze ander de boel even over. Ik schrik echt van je verhaal en van de onderstaande reacties

  • flierefluiter

    Ik schrik er ook van. En ben blij dat het hier niet zo gaat. Maar als je nooit iets zegt tegen desbetreffende, is de kans behoorlijk groot dat er geen verandering komt omdat hun simpelweg niet weet hoe zij er in staat. En ik denk dat daar het punt zit. Als iemand zegt ‘ik ben moe’ komt dat heel anders over dan ‘vannacht doe jij de kids want ik kan niet meer, en val om als ik niet een nachtje slaap’

    Communicatie, hoe vaak is dat woord al gevallen op dit forum 😉

  • Trotsemamavantwee

    Ik schrik er ook van! Ik zou zo niet kunnen leven. Je hebt samen voor kinderen gekozen, dan vind ik het ook niks meer dan normaal dat je het samen doet. Natuurlijk hoeft niet alles te worden vergeleken, maar dit is wel erg uit balans. Het gesprek aan gaan is inderdaad stap 1. Misschien is hij zich er ook wel niet van bewust? Ik zeg maar wat hoor, vaak zien vrouwen veel meer wat er moet gebeuren dan mannen (niet altijd, maar toch).

    Ik weet wel dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn man. Voor mijzelf weer even een moment om dat goed te beseffen.

    Heel veel sterkte en hopelijk gaat er verandering in komen voor jou.

  • JustAMom

    Héél herkenbaar helaas 😪 met het verschil dat onze jongste een vaderskindje is en altijd 'eist' dat papa hem op bed legt. En dat vind ik helemaal prima natuurlijk.

    Maar hij is minstens 3x per week sporten rond etenstijd en slaaptijd, waardoor ik er dan ook alleen voor sta. Als hij dan thuiskomt uit het sporten dan gaat hij op de bank zitten en ruimt niks op.

    Ik heb anderhalf jaar lang 36 uur per week gewerkt. Ik deed dan in m'n enige vrije middag het hele freaking huishouden. Als ik dan 's avonds moe was, snapte mijn man niet waarom. "Omdat ik het hele huishouden heb gedaan". Dan zei hij: "ik kan toch ook een keer stofzuigen?". Hij had en heeft echt geen idee wat het huishouden inhoudt. Ik heb toen op zijn verzoek en lijst gemaakt van wat ik dan deed op die middag. Toen hij die zag, lachte hij me uit. Zo zo zo ontzettend pijnlijk! Hij heeft toen gezegd dat hij bepaalde dingen gaat overnemen, maar dat gebeurt niet.

    Nu ben ik even werkeloos en kan ik alles lekker op mijn manier doen, maar ik vind het nog steeds erg stom dat hij met opruimen zo weinig helpt en juist rommel maakt.

  • Rupsje1995

    Klinkt zo ongeveer als mijn man, maar ik heb er vrede mee (of en toe niet, maar vrouwen dieneen behulpzame man hebben zeuren ook vast wel eens dat hij te weinig doet). Is exact de reden dat ik kort geleden heb besloten thuisblijfmoeder te worden. Omdat als ik uit een dag werken thuis kwam het huis een zooi was. Dit omdat hij noodgedwongen een dag opgepast heeft 1x per week. Dan moest ik moe het huis opruimen en ging hij zn eigen ding doen. Toen gezegd: of je gaat helpen, of ik zeg mn baan op. Dat laatste is het geworden en voor mij was het vanaf dat moment gelijk prima en de taken duidelijk verdeeld. Ik doe alles omtrend kinderen en huishouden, hij zorgt ervoor dat er geld in het laadje komt. Voor ons werkt dat fantastisch. Gistermiddag viel die ook op de bank in slaap, vind ik ook irritant. Ik zat namelijk met 2 peuters terwijl ik hoogzwanger ben en graag wilde slapen. Dan blijf is echt niet altijd vriendelijk, maar wij kunnen dat beide vrij makkelijk naast ons neerleggen.

    Wat betreft kledingmaat kinderen, vraag aan je vriendinnen of hun partners dat weten. Denk dat dat tegenvalt haha. En verder qua rommel, huishouden, winterpyama in de zomer, geloof me: veel mannen zien dat gewoon niet, dat stukje logisch nadenken hebben ze niet of ze moeten even aangestuurd worden.

    Merk wel dat mijn man het fijner vind dat ik dingen vraag dan dat ik ze opleg. Als ik de kids naar bed doe en zeg: 'ruim jij het speelgoed op', dan is het vaak niet gedaan. Als ik zeg: 'wil jij het speelgoed opruimen, ik heb al de hele dag last van mn bekken, dus bukken is lastig', dan is het meestal wel gedaan.

    Maar als jij geen goed gevoel heb bij de taakverdeling dan wordt het wel tijd om samen te praten. Want jouw stille hints, als je die geef, gaat hij niet snappen 😉

  • LiefsTess

    Dit is wel even een spiegel.. hier doe ik eigenlijk ook alles binnen in huis. Zal nog wat extra voorbeelden geven;

    Afgelopen vrijdag moest ik mijn broer en schoonzus uit de brand helpen met hun 2 kids. Ik was daar 07:00 uur tot 17:00 uur en had ook onze baby van 3 maanden mee. Mijn vriend zei de avond ervoor dat onze baby bij hem kon blijven maar op de dag zelf had hij toch nog veel klussen te doen voor een evenement en buurtfeest, de baby ging dus met mij mee. Later hoor ik dat hij in de middag na zijn klussen lekker op het strand is geweest met vrienden en een uur naar de sportschool is geweest..

    Schoonmaken binnen doe ik altijd, ik stoor me aan een niet opgeruimd huis dus ook opruimen doe ik alleen. Hij is chaotisch en stoort zich er niet aan.

    Sokken.. overal liggen sokken die hij uittrapt onder de eettafel en bij de bank. Ik roep hem nu wel steeds als we gaan slapen weer terug en wijs als een juf naar die sokken

    In de avond wanneer het tijd is voor een fles ben ik die aan het maken en bereid de dingen voor voor de nacht, soms ligt de baby zeurend naast hem en moet ik vragen of hij haar luier even wilt verschonen als ik haar flesje maak, hij ziet of wilt het niet zien

    Als we naar een verjaardag gaan en de baby is mee dan staat hij lekker bij de mannen aan de tafel en ik ben altijd bezig met onze baby, hij zal het flesje geven niet eens overnemen bijvoorbeeld. Gelukkig zijn er heel veel meiden die dat met alle liefde willen doen die zelf geen kindjes hebben maar dat is natuurlijk niet de bedoeling

    Gebruikte natte handdoeken gooit hij wel in de wasmand maar begrijpt denk ik niet dat dat gaat stinken?

    Als ik dingen aan hem vraag doet hij het wel maar zelf ziet of wilt hij het niet zien als ik hulp nodig heb

    Zoals je leest ben je niet de enige die tegen huishoudelijke en de zorgtaken aan loopt..

    Helpt het wel als je het hem vraagt?

  • Mamavanbijnazes

    Hier is de afspraak dat ik alles in en rond huis doe qua afspraken van de kinderen en school maar na werktijd zijn het ook nog steeds zijn kinderen. Dus qua huishouden hoeft hij niks te doen in principe (behalve als ik ziek ben ) maar hij moet wel de kinderen bezig houden terwijl ik na het eten alles opruim en schoonmaak. Op deze manier heeft hij even qualitytime met de kinderen en ik kan gewoon in 1x doorknallen met opruimen. Probeer voor jezelf een ritme te maken (klinkt alsof je die qua huishouden nog niet helemaal gevonden hebt). Zo heb ik 3 vaste tijden voor de wasmachine (sochtends voor iedereen wakker is, tijdens het middagslaapje van de jongste en nadat ik de oudere kinderen van school heb gehaald). De keuken ruim ik meteen op nadat ik het gebruikt heb en tijdens het koken (meteen weggooien of op de juiste plek zetten na gebruik) en ik zorg ervoor dat de vaatwasser leeg is voor het avondeten zodat het niet eerst het aanrecht op moet ipv meteen in de vaatwasser. Juist door die kleine dingen te doen ben je savonds zo klaar en heb je de tijd om even te praten over wat je van hem verwacht en waarom het je juist nu stoort ipv direct bij de oudste. Wat is daar aan vooraf gegaan. Maak voor jezelf een vaste uitslaapdag(zaterdag voor hem en zondag voor jou bijv). Hij hoeft niks voor te stellen maar jij moet het "opeisen". Hij wil een weekend weg, laat hem eerst naar de agenda kijken. Staat er niks dan is het toch geen probleem. Staat er wel wat gepland, overleg dan hoe het opgelost kan worden. Word weer een team ipv hij doet dit niet en ik doe dit wel.

  • Mammavandrie3

    Mijn man is in die opzichten ook liever lui als moe.

    Veel respect voor je dat je alles in je eentje zo draaiende kan houden want dat is hartstikke veel werk en best zwaar .

    Mijn man is ook zo behalve dan weekenden weg dat moet die echt niet flikken bij mij haha .

    Soms reageer ik boos tegen hem if geïrriteerd en dan zeg die zelf kan ik wat doen voor je .

    En dan doet die het gelukkig ook , misschien gewoon voortaan aan je mannetje vragen of die even kan helpen met iets .

    Gewoon duidelijk aangeven dat jij echt alles doet , en dat je wat meer hulp van hem zou willen.

    Vooral als je nog de nachten ook doet , is gewoon hartstikke zwaar alles bij elkaar opgeteld.

    Probeer het eens aan te kaarten bij je man , misschien reageer die er wel positief op en neem die wat klusjes uit handen

  • Mammavandrie3

    Pff zo herkenbaar dit


1 2