‘Hij moet toch aangepakt worden!?’

Uit een film. Een koppel gaat naar de relatietherapeut. Uiteraard door de vrouw aangedragen. ‘Ja, het is écht goed voor ons als we een keer met zo iemand gaan praten.’ Ze doet het vooral voor hem. Hij praat immers niet. Er moet bij hem nodig wat veranderen. De man doet mokkend mee. Alleen maar omdat hij anders ruzie krijgt met zijn vrouw. De vrouw vermoedt echter de plottwist niet…

Cliché, maar zo ging het ongeveer wel. Met als bonus dat de verpleegster van het ziekenhuis zei dat het goed was dat we samen zouden gaan praten, omdat het ons beiden betrof. Ik voelde mezelf de afgelopen tijd steeds verder wegzakken. Hoe kom je die dagen door? ’s Ochtends naar het ziekenhuis, even vijf minuten echo..’Oh nee, niet helemaal zoals we het verwacht hadden’. Weer door naar bloedprikken en vervolgens naar het werk. Daar word ik gebeld, anoniem, dus ik moet ergens in de middag bereikbaar zijn. Ik ga van afspraak naar afspraak. Ondertussen galmt het na in mijn hoofd ‘Oh nee, niet zoals we verwacht hadden’.

De veerkracht was op. Het lukte me niet meer. Ik meldde me ziek op het werk. Meteen die ochtend hoorde ik ook dat ons traject niet slaagde. Het lijf reageerde niet goed. Het deed niet wat ervan verwacht werd. Moe. Op.

Dus tijd voor versterking aan het front. In de wachtkamer merkte ik zijn nervositeit. Al bladerend in een tijdschrift: ‘Vroeger moest ik op school weleens praten met zo’n schoolpsycholoog. Ik heb van die tekeningen moeten maken. Ik maakte ze expres verkeerd.’

Mijn man, een stille, een binnenvetter. Ik neem hem niet voor niets mee. Hij moet immers gaan praten. We kunnen moeilijk praten over dit onderwerp. Ik weet simpelweg niet hoe. ‘Ik heb last van m’n lijf, ik ben verdrietig en ik baal ervan dat het niet gelukt is.’ Wat kun je op een gegeven moment nog meer zeggen? Als het me echt diep raakt, heb ik op een gegeven moment ook geen woorden meer. Ik kan er niet meer bijkomen. Ik heb dan rake vragen terug nodig, maar ontvang dan niets. Hoogstens een ‘ah ja, vervelend’.

Binnen ontmoeten we een ferme tante. Ze vertelt dit al jaren te doen. Ze is erg invullend (zegt ze zelf) en directief. Mocht het niet passen. Dan snapt ze dat. Oef, oke, niet zoals ik van coaches gewend ben, denk ik bij mezelf.

Al snel hebben we het over het werk en de worstelingen daarin. Ook neemt ze mijn verleden met coaching onder de loep. ‘Je zal besluiten moeten gaan maken in je werk om jezelf rust te gaan geven en stop maar met werken aan jezelf.’ ‘Je bent nu toch wel uitgewerkt aan jezelf? Je wilt niet weten hoeveel energie dat kost’. Duidelijk. Geen weg eromheen mogelijk.

Na een uur stonden we buiten. Het stoom kwam nog net niet uit m’n oren. Ik gaf mezelf daar en vertelde over mijn issues, m’n achtergrond etc. Mijn man hield grotendeels zijn mond tijdens het uur. Genoeg te vertellen ook over zijn leven, maar nee. Op veilige afstand.

Het voelde voor mij alsof ik aangepakt werd. Waarom ik? Hij praat niet! Hij moet aangepakt worden. Ik probeer van alles. Ik baalde er zelfs van dat ik me zo in de kaarten had laten kijken.

Het schuurde, het confronteerde.

Ik had gehoopt dat ze zijn plekken had weten te raken, maar het tegenovergestelde gebeurde, ironisch genoeg.

1983 x gelezen, 2

In Overig

01/02/2023

reacties (15)

Nora9 05/02/2023

Het is wel belangrijk dat je op een of andere manier weer gaat levelen met elkaar. Je hebt elkaar hard nodig in een traject, of dat met praten, een knuffel of bij een afspraak aanwezig zijn is. Als het geen prater is zal hij dat nooit uit zichzelf worden. Maar hij zal vast op een of andere manier er misschien meer voor je kunnen zijn.

Ik had ook meer behoefte aan praten en uiten en ben toen met een maatschappelijk medewerker in gesprek gegaan. We hebben ook samen twee gesprekken gehad en het heeft wel goed gedaan voor ons, maar vooral voor mij.

Het moet wel klikken met een coach. Als het niet goed voelt, dan ga je naar een ander/vraag je een ander. En soms voelt het alsof je een beetje aangepakt wordt. Ze zijn er niet alleen om je te pleasen maar ook om je de andere kant te laten zien.

Goed dat je hulp zoekt en het van je af schrijft. Dat zal soms harder staan dan bedoelt is. Voor mij waren de blogs ook altijd een goede uitlaatklep.
M~ 05/02/2023

Ja indd.. je verwoordt het zoals ik het ook zie en nu doorsta. En indd in deze blog is het ook met een scherp randje :)
Mela2020 02/02/2023

Hij moet niks en jij moet ook niks.

Als je zulke verwachtingen in je relatie gaat opleggen het Moeten van is je relatie dan wel stabiel.. ik snap dat je hulp hebt ingeschakeld maar is het misschien in je op gekomen om dan eerst apart naar therapie te gaan zodat jullie allebei een uitlaat klep hebben inplaats van meteen samen?

Misschien comminuseren jullie gewoon fout met elkaar dat kan.

Maar het moeten opleggen ? Daar word je relatie niet beter van lijkt mij.

Mijn man bijv is ook geen prater dat wist ik al maar ik ga hem toch ook niet opleggen dat hij naar een therapeut moet..

Niks moet en alles mag. Ik zou het dan eerst individueel doen. Als hij zich daar prettiger bij voelt zou ik dat igg voorstellen
M~ 02/02/2023

Ja, ik wilde ook alleen gaan. Maar dit is therapie naar aanleiding van m’n traject dat wordt altijd met het stel gedaan.

Overigens is mijn houding ook wat veranderd. Ik heb zelf meer rust, beter in m’n vel en ik weet ook dat ik getrouwd ben met een kerel die niet zo’n prater is. Dat kan ik de ene periode wat beter handelen dan de andere ..maar inmiddels is die andere periode weer aangebroken :)
Mela2020 02/02/2023

Ja dus dan licht het toch niet zo zeer bij hem maar bij jou?

Dan vind ik het maar raar dat je hem zo hard afblaft in je tekst hier.

Je laat klinken alsof het helemaal geen goede partner is.. .
M~ 02/02/2023

Ben je niet eens een beetje scherp tegen je man? ;) Afblaffen is helemaal niet de bedoeling. Dit zijn gedachtes die in de heat of the moment door je heen kunnen gaan. Bedenk maar dat zo’n traject zwaar is en er van alles door je heengaat.

Vrouwen kunnen emotioneel reageren. Ik schrijf het vanuit een punt van herkenning ook voor anderen.

Wij hebben dit daarna zorgvuldig besproken en vinden langzaam onze middenweg hierin.
Mela2020 02/02/2023

Ja, ik weet wel ongeveer wat een traject met je kan doen heb zelf 3 jaar in zw medisch traject gezeten.

En heb een tweelingzus die Ptss had.

Maar goed dan alsnog heat of the moment of niet. Zoals je hier onder leest ben ik niet de enige die er zo overdenkt verwijder dan je topic of blog weer om misverstanden uit de weg te gaan of pas je blog aan..

Lijkt me voor jou dan ook een stuk prettiger :)
Amatullaah 02/02/2023

Sorry als het hard overkomt maar hij "moet" helemaal niks. Ik hoop dat je zult inzien dat dit probleem door beide komt en niet alleen door hem.

Wij gingen ook met iemand praten en ik dacht ook "hij moet aangepakt worden" maar ik kreeg de volle lading want uiteindelijk lag het toch meer aan mij dan aan hem. Poeh dat kwam echt hard aan, want ik ben altijd degene die het goed bedoelt, die dingen beter wilt. Maarja als je niet weet hoe, kan je dingen verpesten.

We zijn nu 2 jaar verder en man.. wat ben ik blij dat ik kritisch naar mezelf "kon" zijn, want je eigen fouten erkennen en inzien is echt moeilijk.

Tuurlijk moest hij dingen ook anders gaan doen, maar zodra ik veranderde, ging het een beetje vanzelf..

Dusja.. succes!
M~ 02/02/2023

Ja, helemaal gelijk in. Het komt ook van twee kanten en indd ook kritisch naar jezelf zijn. Zo belangrijk. Ik moest achteraf hierom lachen omdat ik gewoon echt in een valkuil ben gestapt die volgens mij zo vaak voorkomt.

Mooi dat je die inzichten hebt opgedaan.
Jvb 01/02/2023

Als er in een relatie dingen niet goed lopen, dan ligt dat aan beide mensen in die relatie. Jullie zullen dus allebei aan bod komen tijdens de sessies. Je geeft aan dat hij niet praat, maar dat jij eigenlijk ook niet weet hoe. Dan voeren jullie beiden het gesprek dus niet. Dus waarom zou jij dan ook niet aan bod komen? Jij wil dat hij praat, maar hij wil helemaal niet praten. Een therapeut gaat echt niet zeggen dat de een of de ander fout zit. Niemand zit namelijk fout. Het draait om uitvinden waarom dit zo gaat tussen jullie en wat jullie allebei willen en hoe jullie dan stappen kunnen maken.

En misschien ging het ook wel veel over jou omdat jij het woord nam? Jij vult in dat hij op veilige afstand wilde blijven, maar is dat wel zo?

Als ik het zo lees is het nog niet echt een lekkere match met deze therapeut. Dat is wel belangrijk. Als je je aangevallen voelt kan dat komen doordat ze pijnlijke punten zichtbaar maakt, maar ook dat ze een verkeerde tactiek heeft voor jou. Ik zou de volgende keer zeker aangeven met welk gevoel je nu zit. Wat vond je partner er van?
M~ 02/02/2023

Mooi dat je het zegt ‘aangevallen voelen’. Miss klopt dat niet nee. Ik dacht dat het wellicht goed was dat het bij mij schuurde en confronteerde. Maar indd aangevallen voelen is niet helemaal de juiste basis.

Overigens is er nu een vervanger omdat ze een poos op vakantie is. Daar moeten we nog geen dus dat is afwachten.
Jeppie 01/02/2023

Naast het feit dat jij je partner niet kan dwingen om te veranderen: hoe zinvol was het geweest als de therapeut je man had 'aangepakt'? Verwacht je dat hij dan ineens zegt: goh nu je het zegt, ben ík degene die al jaren fout zit en ik zal vanaf nu gaan praten? Dat is niet realistisch! Het is voor hem misschien ook wel heel veilig en prettig dat de focus in dit eerste gesprek niet op hem en 'zijn probleem' ligt.

Relatietherapie gaat er ook niet om dat de therapeut één van de partners gaat uitleggen waarom hij/zij fout zit en zijn/haar gedrag moet aanpassen. Maar om spiegelen, inzichten brengen. Jouw opstelling miskent ook dat jij ook een rol hebt in zijn gedrag en jullie interactie. En bedenk ook dat jij degene bent die vind dat hij een probleem heeft en moet gaan praten. Het klinkt niet alsof hij het lastig vind dat hij een binnenvetter is. Dat hij 'moet gaan praten' is jouw perceptie, niet noodzakelijkerwijs de zijne. Dan lijkt het me ook logisch om bij jou te beginnen.

Ik weet overigens uit eigen ervaring hoe vervelend het is als zoiets gebeurt in relatietherapie, omdat het zo ver aflegt van jouw verwachtingen.

Genoeg voer voor een volgende gesprek!
M~ 01/02/2023

Ja indd..ik moet ook zeggen dat ik er om kon lachen achteraf. Valkuil die zo herkenbaar is en typerend 😅.

Vrouw denkt dat man maar eens even moet gaan praten. Yeah right 😋
Jeppie 01/02/2023

Haha, goed om te lezen
Maria7 01/02/2023

Precies om deze reden, je kan een ander niet dwingen om te veranderen. Een ander niet tot inzicht brengen om te veranderen. Als jij met een hulpvraag bij een therapeut komt voor een ander, kaatst zij die hulpvraag net zo hard terug en laat hem om jou draaien. Want alleen degene waarover de hulpvraag gaat kan invloed oefenen op die hulpvraag. Jij kan geen hulpvraag indienen voor een ander, zo werkt het helaas niet.

Als jij niet tevreden bent, moet jij daar iets aan doen. Als hij niet verandert, ben jij degene die een stap moet zetten om verandering voor jouw leven in gang te zetten om gelukkig te worden. Je kan hem niet verantwoordelijk maken voor jou geluk, ook al doet hij van alles (niet) wat jou ongelukkig maakt. Jij bent aan zet, ook als dat betekent dat je weg moet gaan om je eigen geluk te vinden. Succes..