Aan de moeder die geen moeder genoemd wordt

Ik heb mijn handen vol, toch zijn ze leeg. Ik houd geen kinderhandje vast om samen naar de winkel te lopen. Ik heb nog nooit een kind borstvoeding kunnen geven. 

Ik heb mijn handen vol, toch zijn ze leeg. Ik houd geen kinderhandje vast om samen naar de winkel te lopen. Ik heb nog nooit een kind borstvoeding kunnen geven. 

Mijn ogen blijven priemen op kinderrijke gezinnen. Ik zie ze, talrijk met drie kinderen, en vraag me af waarom het ons niet overkomt. Alsof die man daarboven ons is vergeten. Onze namen is vergeten. Vergeten om aan ons een kindje uit te delen.

Ik voel me leeg vanbinnen. Wil zó graag dat er een kindje komt. Zo’n behoefte aan dat warme lijfje tegen me aan. Dat warme lijfje dat van ons is. Ons geluk willen bezegelen. Ons geluk dat zo veelomvattend is. Van elke avond weten we samen een leuke avond te maken. Series kijken, spelletjes, altijd weer dezelfde foute humor. En vaak, als we samen in bed liggen, fantaseren we over het kindje. Wat zal het hebben van jou? Wat zal het hebben van mij? Over één ding zijn we het eens: het zal een supersarcast worden. Alle twee sarcastische humor. Dus of het is heel sarcastisch of het heeft geen leven met ons 😉.  

Ik voel me afgewezen. Ik ben geen moeder, zij wel. Ik heb geen kind, zij wel. Het overkomt me in de supermarkt, op het werk, in de kerk. Zeg het maar. Waar niet? Het moeilijke is soms wat je doet met deze gevoelens. Ik heb ze een tijd lang weggedrukt. We zijn pas net begonnen in het traject en hebben genoeg embryo’s. Echt geen wanhoop of iets dergelijks. De overtuiging is er dat het komt… en toch zijn er die gevoelens, is er die leegte.

Herkenbaar?

Misschien ook wel voor vrouwen die dit lezen. Ik probeer mezelf tegenwoordig moed in te spreken door middel van positieve dingen schrijven in een dagboekje.

Wat ik tegen jou en mezelf wil zeggen:

Je bent geliefd. Je doet er net zo toe als al die andere vrouwen.

Die afwijzing is nooit persoonlijk.

Misschien voel jij hem ook, heel hard. Maar een defect in de natuur wil niet zeggen dat dat defect ook specifiek voor jou bedoeld was.Wees lief, wees zacht voor jezelf.

Neem vanavond een bad en glimlach naar jezelf in de spiegel.

Zie wie je bent met al je gaven en talenten.

Je bent een goede moeder.

Waarom bent?

Eens in de zoveel tijd geef je je lijf de kans om zwanger te worden. Je werkt hard voor eicellen met hormonen of je hebt terugplaatsingen met echofoto's waarbij telkens weer de hoop is dat er een kindje zal komen. Of je zit ergens anders in een traject, maar zet elke keer weer een stap. Hard aan het werk, mentaal en fysiek, om je kind die kans te geven.

Gun jezelf de titel. Ook jij bent moeder...