Vorige week had ik weer controle bij de verloskundige. Eerst bloeddruk meten. Die was gestegen, dus dat was iets minder, maar het zou na de afspraak even opnieuw gemeten worden. Ik kwam namelijk op de fiets en had een beetje moeten haasten, dus….ja dan weet je hoe het gaat. Verder was alles helemaal in orde, de kleine had een mooie hartslag en mijn buik was goed gegroeid.
Na de controle dus weer bloeddruk laten meten, maar hij was nog steeds hoog. Ik zou dus een week later terug moeten komen om het even in de gaten te houden. Op zich niet zo heel erg natuurlijk, kon ik weer lekker de hartslag van onze kleine horen!
Maandag moest ik dus weer, om tien voor negen ’s ochtends. Ik had netjes mijn alarm gezet, zodanig dat ik genoeg tijd zou hebben en niet zou hoeven haasten, want dat zou weer een hoge bloeddruk in de hand werken. Om tien over half negen schrok ik wakker….ik had me verslapen! Gauw gebeld, het was geen probleem, ik kon dinsdag komen op dezelfde tijd. Maar ik voelde me zo stom. Ik slaap wel eens vaker door mijn alarm heen, maar dat is dan een paar minuutjes, nadat ik het heb afgezet. En ik herinner me ook altijd dat mijn alarm wel is afgegaan. Nu kon ik me dus niet eens herinneren dat dat ding af was gegaan! Tja, ik ben er echt helemaal doorheen geslapen, was blijkbaar erg moe.
Maar goed, een nieuwe dag met nieuwe kansen. Vandaag was ik wel op tijd wakker en had ik lekker alle tijd om me te douchen en aan te kleden en te eten. Dit keer zou ik ook met de auto moeten omdat ze op dinsdag op een andere locatie zitten. Eigenlijk was dat dus helemaal niet erg, want dan zou mijn bloeddruk ook mooi blijven omdat ik lekker makkelijk kon zitten.
Eenmaal daaraan gekomen, na even in de wachtkamer gezeten te hebben, mocht ik eerst naar binnen voor controle. Ze deden het vandaag maar even andersom zei ze. Ach ja, maakt ook niets uit, was ook wel eens leuk voor de verandering. Eerst dus mijn buik gevoeld, gekeken hoe de baby lag, maar dat was niet echt te voelen. Ik heb waarschijnlijk heel veel vruchtwater, dus de baby zwemt lekker rond zonder zich te storen aan handen die voelen, hihi.
Toen ging ze het hartje luisteren. Bij mij is die elke keer al moeilijk te vinden geweest, maar vandaag had de kleine denk ik echt geen zin. Het was zo leuk, elke keer als die doptone in de buurt kwam hoorde je een heleboel beweging, maar geen hartje. Eindelijk had de verloskundige dan het hartje te pakken…voor wel geteld 3 hartslagen, en de kleine dook alweer weg, gaf ook nog even een trap na! Nog een keer proberen, weer een heleboel beweging en een paar trappen. Maar eindelijk hoorden we daar dan een mooie stabiele hartslag. Het was echt geweldig leuk dat mijn kleintje zo bezig was en we moesten er allemaal hartelijk om lachen. Als ik me al zorgen had gemaakt, dan waren die nu zeker weg.
Daarna nog wat vraagjes gesteld en kon in mijn bloeddruk laten meten. Die was gelukkig weer helemaal netjes. Dus nu mag ik gewoon over 3 weken terug komen. Ergens wel jammer, want om die kleine zo lekker bezig te horen, daar kan ik geen genoeg van krijgen!
reacties (0)