Drukke week...

Okee okee, de week is nog niet om, maar er is zóveel gebeurd dat het nauwelijks in een week lijkt te passen. Ik zal het dan ook maar in telegramstijl proberen samen te vatten:

- afgelopen maandag is Lotte voor het eerst van haar rug naar haar buik gerolt. En wéér was ik er niet bij...typisch voor die dames van ons. Ik ging even naar boven, hoorde haar krakeelen in de box, en toen ik beneden kwam, lag ze plots op haar buik... Je kan je voorstellen dat ik gloei van trots. Vooral omdat dit óók van invloed is op haar afgeplatte koppie...

- Dinsdag was nog een rustige dag, zonder "bijzonderheden" Enkel dat de aannemer 's namiddags op de stoep stond met de mededeling dat hij weer kwam werken. De sneeuw is voldoende gesmolten, en ook de temperatuur is weer hoog genoeg  verder de buitenmuur af te metselen. Helemaal blij dat we weer verder kunnen.

- Woensdag dan de grote dag voor beide dames. Eerst met Lotte naar het AZM; naar de plastisch chirurg voor het zgn. "helmenspreekuur", toen naar de medisch fotograaf (dus geen röntgenfoto of scan, maar doodgewone foto's), en toen naar de orthopedie. Daar een 3D-foto van haar koppie gemaakt, en haar bolletje ingegipst om de exacte vorm voor het hempje te kunnen bepalen. Ze heeft de hele tijd liggen lachen, lekker moppie... Ze vindt het allemaal prima. Over twee weken is het helmpje klaar, en gaan we het passen (dat schijnt 2 uur te duren, zei de "helmmaker"???), en dan moet ze het tot ca. haar eerste verjaardag ophouden. Dus eigenlijk niet zo lang, vind ik zelf...

Helaas had ik al van 's ochtends vroeg bij vlagen hoofdpijn, die alleen maar erger werden. Waarschijnlijk toch spanning... Dus nadat we in Maastricht klaar waren weer naar huis, waar ik na even aanmodderen heb geprobeerd het op de bank "eraf te slapen". (Geen succes overigens) Papa ging intussen met Mirte naar de orthoptiste in het Orbis.

In de tussentijd heb ik mijn moeder maar gebeld voor wat morele bijstand, want mijn hoofdpijn was intussen zó extreem, dat je het een volwaardige migraine mag noemen. Ik zal niet verder in details treden...

Papa kwam tegen een uur of 16:30u boos thuis; het blijkt dat Mirte alsnog haar oogje (weliswaar maar 1 uur per dag) moet gaan afplakken omdat het brilletje onvoldoende helpt. En van opereren is nog (lang) geen sprake: het is sowieso enkel cosmetisch (verhelpt dus niet het onderliggende probleem; het luie oog), en wordt niet (meer, ikzelf kreeg mijn eerste operatie al rond mijn vierde) zo jong uitgevoerd.  Die "stomme" pleisters kosten dus mooi dik € 85,- per 100 stuks, en we hebben er 200 voorgeschreven gekregen. Nu worden ze wel 100% door onze verzekering vergoed, maar onze vaste apotheek had daar blijkbaar nog nooit van gehoord. Ten eerste kreeg hij er maar 14 (!!!) mee, en moest deze ook nog eens zelf betalen, en ten tweede beweerden ze dat we er een machtiging van de verzekeraar voor nodig hadden. Sorry, we hebben een recept van de specialist, en die machtiging blijkt helemaal NIET nodig te zijn! Uiteindelijk kwamen we na een telefoontje met Zilveren Kruis tot de ontdekking dat de apotheek in ons dorp niet eens door hen gecontracteerd is! Na bijna 10 jaar onze pilletjes en zalfjes daar zonder problemen betrokken te hebben... Je kunt je dus wel voorstellen hoe manlief stond te steigeren!

Hij heeft met veel pijn en moeite de pas gekochte pleisters terug gebracht en het recept terug gekregen (helemaal volgekladderd met parafen en codes, maar goed...). Meteen bij de verzekering nagevraagd of er een gecontracteerde apotheek in de buurt van zijn werk ligt. Ja dus. Dus vanaf nu gaan we gewoon alles dáár vandaan halen...

-Vandaag dan onze "fysio-dag". Maar eerst had Mirte Carnaval op de speelzaal. Erg leuk allemaal, dit keer heeft ze zich zonder problemen laten (helpen) verkleden en schminken. Een bijtje... Ze was ook helemaal in haar rol! Ik heb weer bergen foto's geschoten.

Tegen de middag kwam Ed, onze kinderfysio. Na eerst een half uurtje met Lotte te hebben "gegymd" was het tijd voor Mirte's eerste therapiesessie. Erg leuk om te zien; ze hebben een ruim half uur met een speeltunnel, wat hoepeltjes en een skippybal door de kamer geraasd! Ook daar zijn natuurlijk weer legio bewijsfoto's van geschoten, haha! Ik heb me vast voorgenomen óók zulk speelgoed in huis te halen, want Ed adviseerde álle speelgoed waarmee ze moet duwen, trekken, of op welke andere manier dan ook flink haar lijfje moet bewegen. Alles wat haat basis-spierspanning kan verhogen. Want die is dus nogal laag.

Sinds Ed ook met Mirte aan de gang is, vallen er voor mij een hoop puzzelstukjes op zijn plaats. Ik wist bijvoorbeeld nooit dat Mirte éígenlijk wat laat is begonnen met lopen (1jr 8mnd). Of haar rare "trillen" en verkrampte gezichtje dat ze bij tijd en wijle trekt, en het tenenlopen. Het hangt hoogstwaarschijnlijk allemaal samen met die lage spierspanning. Zelfs dat luie oogje!

Ofschoon ik me er weinig zorgen om maak (het komt wel goed, en het levert zéker geen problemen op later), zet het me wél aan het denken. Ze heeft het immers van mij: ik heb/had precies dezelfde klachten! Toch een beetje sneu... Ik had haar -logischerwijs- liever gewoon zónder "probleempjes" gezien.

De één een brilletje en afgeplakt oog, de ander een helmpje...
De één zou zeggen: twee kinderen met een "klein tekort", ik zeg: twee kinderen met een extra bijzonderheidje!