Fysio voor de dames

Vandaag leek het hier wel Nationale Fysiotherapeutendag (bestaat dat eigenlijk?).  Zowel Mirte, Lotte als ik hebben ons rondje fysio gehad. Behoorlijk "heftig" ook. Ik zal bij onze jongste beginnen;

Lotte gaat binnenkort naar de plastisch chirurg in Maastricht. Waarschijnlijk - de kans is groot- krijgt ze een helmpje. Daar maak ik me overigens geen zorgen over, het moet blijkbaar gewoon zo zijn. Haar koppie wil gewoon niet "vanzelf" "recht" worden.  We hadden er dus al rekening mee gehouden dat dit kon gebeuren. En aangezien ze er zelf helemaal geen last van zal hebben (zeggen ze) is het okee zo.

Mirte heeft vandaag haar intake gehad. Het viel me al langer op dat ze haar knietjes overstrekte, en na het evaluatiegesprek op de PSZ waren er nog een paar dingetjes die me deden beslissen dat het geen kwaad kon eens met de fysio te praten. De conclusie is helder, en achteraf gezien wordt me nu een hele hoop duidelijk. Mirte heeft een lagere spierspanning, waardoor ze dus haar knietjes overstrekt, niet goed kan rennen, en af en toe grimassen trekt en op haar tenen gaat staan bij wijze van "compensatie". Toen de fysio me vroeg wanneer ze echt los liep (met anderhalf jaar), dacht ik me nog niks erbij, maar volgens hem is dat redelijk laat. Ze loopt dus in haar motorische ontwikkeling een tikkie achter. (Aha! Vandaar dat ze ook nog steeds niet goed met bestek kan eten!) Zij gaat dus vanaf komende week óók met Ed (zo heet de fysio) aan de slag. Gewoon lekker thuis, spelen en "sporten".

Ikzelf heb me weer door Wilma laten doorkneden. Ik ben nog volop aan het ontzwangeren, en dát voel ik ook... Toen ik haar vertelde over Mirte's spierspanning, reageerde ze niet verrast. Volgens haar heeft ze dat niet van een vreemde; ikzelf ben ook een tikkie te "los"...

Later kwam ook nog een dame van het Centrum voor Jeugd en Gezin. In eerste instantie had ik haar gebeld vanwege Mirte's gedrag en dat grimassen maken, maar aangezien dat met Ed's conclusie eigenlijk opgelost was, meende ik dat ze voor niks kwam. Toch heb ik tijdens het gesprek met haar veel geleerd, en was het goed dat ze er was. Ik had het blijkbaar echt nodig. Ik ben zelfs in tranen uitgebarsten, en dat deed goed! Petra (zo heet ze) is een hele lieve, openhartige dame, met een schat aan ervaring. Want ze is niet alleen werkzaam voor het CJG, maar ook nog als verpleegkundige en relatietherapeut! En ofschoon ik het in eerste instantie niet dacht, bleek dat nét wat ik nodig had... Wat fijn dat ze er was. Ik heb naast wat geleerd, ook even mijn hart mogen uitstorten. Dát doet goed!