Tantes en tieten

Laat ik maar weer eens een originele titel verzinnen. Best een goeie vind ik zelf, want de blog gaat inderdaad over beide onderwerpen. (Sorry, beetje melige bui)

Allereerst de eerste T: Tante(s). Vandaag was ik best wel nerveus, want mijn Tante Lucia zou op bezoek komen. Een statige, pittige dame van een jaar of 80, die ik al jaren niet meer heb gezien, noch gesproken. Maar in mijn "geboortekaartjesroes" heb ik haar óók een kaartje gestuurd - net als iedere Jan, Piet en Klaas in mijn adressenbestand die enigszins familie of bevriend is, en waar we geen ruzie of " bewuste radiostilte" mee hebben. Om tot mijn grote verrassing en verbazing allereerst een kaartje terug, en later een telefoontje met een bezoekaankondinging te mogen krijgen!

Tante is een nicht van mijn moeder, maar aangezien Mam enig kind is noem ik al haar vriendinnen en nichten als sinds ik me kan herinneren Tante. Net als buren, of bekenden op mijn ouderlijk dorp. Ik had haar in herinnering als een ietwat arrogante, niet op haar mondje gevallen dame waar ik met een mengeling van ontzag en vrees naar opkeek. Haar man heeft een jaar of 10 geleden zelfmoord gepleegd (iets dat ik tot vandaag de dag niet kan begrijpen, hij was altijd vrolijk en vriendelijk, geen teken van depressie of problemen van welke aard dan ook), en sindsdien woont ze "op stand" in een appartementje in de Grote Stad. Mijn ouders spreken haar niet zo vaak meer, het contact is enigszins verwaterd. Deels omdat mijn moeder het niet leuk vindt om nagenoeg altijd met "slecht nieuws" te moeten komen. Ze is bang dat Tante dan meent dat ze alleen maar goed is om bij te "klagen"...

Maar goed, ik was dus bloednerveus; huisje spik en span gemaakt, kindjes goed verzorgd, Mam ingeschakeld om onder het mom van "helpen in het huishouden" morele ondersteuning te komen bieden, en me mentaal voorbereid op een pittig bezoekje. Nou, niets is minder waar; Tante Lucia is met haar leeftijd wat milder geworden, en het was een hartstikke leuk en prettig bezoek! Mam had weer eens gebakken (altijd lekker), en Mirte gedroeg zich nog enigszins acceptabel. (Nou kan Tante ook wel wat hebben, ze heeft zelf 2 volwassen kinderen met tiener- en twintigerkids) Ze is en blijft een actieve en druk bezette dame; ze kwam per trein en heeft vanaf station volle 20 minuten gelopen, en is ook zo weer terug naar huis gegaan - "Je denkt toch niet dat ik me laat chaufferen? Ik ben geen oud besje!"- Ik moet zeggen dat ik nog steeds diep onder de indruk ben, maar nu positiever dan vroeger.

Oma/Mam is nog even gebleven; ik had 's avonds een afspraak in het ziekenhuis en geen zin om de kids mee te nemen. Dat zou niet fijn voor hen zijn, ik had om 18:00 uur de afspraak, en om 19:00 uur gaat Mirte normaal gesproken naar bed en krijgt Lotte haar flesje. En daar zitten we al aan de tweede "T": tieten. Ik ben bij de plastisch chirurg geweest. Yep, ik heb het voornemen mijn borsten te laten verkleinen.... Niet hals over kop hoor, maar weloverwogen.

Ik loop al van ruim vóór mijn twee zwangerschappen met de wens voor kleinere borsten. Om niet teveel in detail te treden, ik heb last van de nodige kwalen als gevolg van een ruime bedeling door Moeder Natuur wat betreft "hout voor de deur".  Maar ik ben ook niet de slankste, dus valt mijn "aardige bovenwijdte" niet zo erg op als je me ziet. Nu ik dit jaar tóch door mijn eigen risico heen ben (jaja, we hebben weer een waslijst afgewerkt, zó gebeurd, voor je er erg in hebt ;-] ), kan ik wel even langs voor een vrijblijvend informatief gesprek.

De uitkomst is weliswaar geen afpraak voor een operatie, maar dat had ik ook niet verwacht. Eerst moet ik de nodige kilo's kwijt, én ik moet "nog even" ontzwangeren. Voor ik onder het mes ga zal dus nog wel een jaartje, misschien wel twee verstrijken. Dan kan er genoeg af om van mijn klachten af te zijn, staat alles enigszins in de goede verhouding tot elkaar, en zal een verzekeraar ook niet moelijk doen. Het was een helder gesprek, met een fijne vrouwelijke chirurge die wist waar ze het over had.

Bij thuiskomst (ietsje na 19:00 uur) zat Oma lekker op de bank met Lotte en een flesje, en was Mirte druk bezig de foldertjes door te spitten naar de beste aanbiedingen een laatste koopjes... Héérlijk om te zien. Lotte lekker tevreden en voldaan, en Mirte happy dat we weer thuis zijn. We hebben nog even samen onze dagelijks portie Bumba-DVD gekeken, Oma uitgezwaaid, en de dames in bed gestopt. Natuurlijk wilde Mirte nog even rekken door ons in haar bedje liggend even in de houdgreep te nemen ("Knuffelen!"), en daar hebben we eventjes aan toegegeven, maar nu liggen beide dames lekker te ronken tot morgenvroeg 7 uur...

En Mama is óók helemaal happy, voldaan en tevreden...het is allemaal goed zo.