13 weken - hoe het nu gaat

Gisteren heeft Lotte weer APK gehad; 62 centimeter en 6045 gram, schoon aan de haak. Haar hoofdje is rechtsachter nog een beetje afgeplat, maar dat llijkt zich vanzelf te herstellen.

We hadden gisteren voor het eerst de kinderfysio over de vloer, maar naar alle waarschijnlijkheid hoeven we er niet echt iets aan te doen. Instinctief doen we al alles om haar te helpen (houding bij het voeden, houding in de box, het bed, op het kussen), en het lijkt er sowieso op dat ze zelf óók wat actiever ermee bezig is en meer naar links begint te kijken. Waarschijnlijk is het over een maand of twee vanzelf over en zoniet, grijpt de fysio meteen in.  Wél zag hij toevallig dat Mirte wat vreemd loopt en staat. Volgens hem heeft ze wat weinig spierspanning in haar beentjes, maar dat is niet ongebruikelijk voor een peuter van 2-3 jaar. Globaal gezien dus eigenlijk alleen maar goed nieuws.

Lotte was een kanjer op het CB; natuurlijk heeft ze even gehuild na de prikjes, maar het was even snel weer over. Wél is ze vandaag nog een beetje van slag erdoor, maar ik mag niet klagen. Eens een keertje om 6 uur moeten opstaan omdat ze plots begon te huilen, maar dat heb ik er zeker voor over. Ik heb haar zó graag in mijn armen! Ze begint nu steeds vaker en langer breeduit te lachen als ze me aankijkt, en ook "vertelt" ze steeds vaker. Afgelopen zondag werd ze gedoopt; toen ze het water over haar hoofdje kreeg, werd ik getrakteerd op een brede glimlach! Zó ontroerend, ik ben er nou nóg van onder de indruk!

Mirte ontwikkelt zich tot een speelse en slimme meid,met een heel duidelijk eigen willetje, dat ze niet onder stoelen of banken steekt. Ze is dol op Lotte, en ook heel lief voor haar, maar tegelijk kan ze ook heel veeleisend en druk zijn. Té druk soms, naar mijn smaak. Maar het mag de pret niet drukken. Als ze het écht te bont maakt, gaat ze in de hoek of naar bed, zó simpel is het.

Zondagmiddag nog hebben we ons sufgelachen om hoe slim ze al is; Opa en Oma kwamen bij ons eten. Ze was vervelend aan tafel en wilde niet eten. Daarom had Papa gezegd dat ze geen toetje kreeg. Toch schoof Opa haar stiekem zijn toetje toe. Toen Papa zag dat er opeens een kommetje yoghurt voor haar stond, en vroeg waar dat vandaan kwam, trok ze een heel serieus gezicht, wees met haar vingertje naar het plafond, en zei: "Zwarte Piet gedaan!" *proest!*

Ze is dan ook helemaal in Sinterklaasmodus, al weet ze drommels goed dat ze zich moet gedragen en naar ons moet luisteren, wil ze haar schoentje mogen zetten, of er iets in krijgen... Natuurlijk is ze nog lekker eigenwijs, soms op het vervelende af, maar ik weet zeker dat de Goedheiligman haar dit jaar alsnog goed gaat verwennen. Ze roept al sinds Lotte's geboorte, nu dertien weken geleden om kadootjes... ;-)