Stond er twee weken geleden nog een ingeleide bevalling met 28 weken in de planning, sinds gisteren ligt het verhaal weer anders. Onze dochter zou tóch niet zó groot zijn...
We weten wel dat een echo maar een inschatting is, maar tóch vinden zowel manlief als ik het frappant dat er nu opeens géén sprake meer van noodzaak tot inleiden is. De gynaecoloog had het gisteren erover dat hij het onze deze omstandigheden niet meer nodig vindt, en ze gewoon "op eigen kracht" mag komen... Dus ook op haar eigen "tempo", c.q. wanneer ze wil.
Wel vroeg hij me of ik al die "trucjes" kende die de bevalling op gang zouden kunnen helpen, zoals ananashart eten, bitter lemon drinken, voetmassage, seks en dergelijke. Maar dat was volgens mij meer omdat ik het zelf meer dan zat ben. Ik heb steeds meer last van mijn buik, zelfs zó erg dat ik soms nauwelijks nog lopen kan van de pijn. Ook "drukt" onze spruit soms zó hard tegen mijn binnenste, dat ik bijna geen lucht meer krijg van de pijn!
Van indalen is er -begrijpelijkerwijs- nog geen sprake. Een tweede kindje kan pas op het allerlaatste moment indalen... Dus we hebben écht geen enkel zicht op wanneer het zou kunnen gaan gebeuren. Al mag het van mijn dus het liefst nog gisteren zijn... ;-)
Gelukkig kunnen we vandaag nog -eindelijk- aan het klaarmaken van de babykamer beginnen. De maxicosi en mijn "noodkoffer" staan al weken klaar, maar hier in huis is eigenlijk nog niks "baby-klaar"...
reacties (0)