Nesteldrang

Ofschoon ik bijna niet meer loop maar door het huis rol, zó'n dikke buik heb ik, had ik vanavond laat een stevig geval van nesteldrang. Manlief heeft de klossen onder het bed gezet (man, wat is dát opeens hoog zeg!), en of het dáárdoor kwam, geen idee, maar ik heb meteen mijn kledingkast opgeruimd. En dat terwijl ik vandaag overdag echt níks voor elkaar heb gekregen! Ik hoefde maar 1 minuut te staan, of 3 meter te lopen en ik had al een harde buik...

Gelukkig is er momenteel niet veel vuile was meer, net als strijk (dankjewel mama), en is het ook verder wel ordelijk hier in huis. Enkel de babykamer moet nog klaar, maar dat komt van het weekend en is ook maar een kwestie van computer e.d. (noodgedwongen) naar de slaapkamer verhuizen en het bedje en de commode verhuizen, Alles staat immers al ergens hier in huis op...

Ik heb mooi en fris beddengoed uit de linnenkast gehaald en klaargelegd, zodat oma of de kraamverzorgster net als de vorige keer ons bed kunnen opmaken als we weer thuiskomen. Ook heb ik het bellijstje nog even bijgewerkt, en nog eens zitten denken wat ik dit keer anders zou willen zien tijdens de bevalling (we hadden de eerste uren een vreselijke hork van een verpleegkundige, en de laatste uren werden we compleet alleen gelaten omdat ze met iemand anders bezig waren, waardoor ik het met de ruggeprik niet zeker wist toen ik persweeën kreeg).

Van het weekend heb ik de overtrek van de maxicosi en het wipstoeltje gewassen, net als nog wat kleinere overtrekjes voor de wandelwagen. Mijn ziekenhuistas staat al klaar, net als een tas met logeerspullen mocht Mirte alsnog een nachtje naar opa en oma moeten.

Ik heb dus op wat kleinigheidjes na alles zover klaar. Mócht onze dame toch nog eerder komen, zijn we zo goed als voorbereid dus. Want ergens heb ik soms zó'n vreselijke last van mijn onderlijf, dat ik wel eens denk dat het zover is....Al schijnen de meeste grote baby's niet eerder te komen...?

Mirte heeft vandaag een goed dagje gehad. Ze wilde 's ochtends opeens haar schoenen aan en buiten wandelen, dus dat heb ik haar (of eerder ons) gegund. Ik was dan ook vertederd toen ik merkte dat ze dicht bij me bleef, steeds mijn hand pakte, en plots bij een kort bezoekje bij vrienden opeens op schoot wilde, knuffelen! Héérlijk, als je bedenkt dat ze helemaal geen "knuffelkind" is, al helemaal niet bij haar mama...

Ze is ook wat later gaan dutten onder de middag, tegen een uur of 14. Daar maken we ook een heel ritueel van, eerst billen poetsen, dan nog even op bed zitten kroelen, en dan dutje doen. Van dat kroelen genieten we echt allebei... alleen dat slapen hè? Meestal is ze even eigenwijs, maar sinds een week blijft ze ook (grotendeels) braaf in bedje, en laat de kasten ongemoeid. Grote meid!

Ook wordt ze steeds spraakzamer, ze heeft vanalles te vertellen. Vooral over dingen die ze ons ziet doen, of die ze op TV ziet. Ons napraten deed ze immers al langer... en dan het liefst als we eigenlijk willen dat ze duidelijk zegt wat er is, bijvoorbeeld wat ze wil drinken, of od ze ons begrepen heeft als ze stout is geweest en wij haar vertellen waarom ze straf krijgt...

Ik krijg ook het idee dat ze nú al haar kleine zusje als concurrentie ziet. Ze wil er niks van weten, en ook niet even aan mama's buik voelen als zusje flink ligt te woelen. Maar goed, hopelijk komt daar nog verandering in als Zusje er eenmaal is. We gaan haar hoe dan ook zoveel mogelijk overal bij betrekken, maar óók "exclusieve" tijd met één van ons geven...

Als het aan mij ligt mag zusje komen, ik word gek van mijn buik, en ben er verder niet alleen helemaal klaar voor, maar ook klaar mee...;-)