Mommy Magic

Zoals ik al eerder meldde, is Mirte behoorlijk verkouden. Normaal gesproken wordt ze daar niet echt wakker van, maar tegen een uur of tien was het toch wel zover. Heel zielig allemaal, ze voelde zich zó belabberd dat ze rechtop in bed zat te huilen.

Dus Pat en ik naar haar toe, opgepakt, getroost, neusje met een tissue gepoetst, en gekeken of ze neusspray wilde. Drama, nee dus. Dus even gekroeld, gezegd dat we het heel erg vinden maar ze erdoorheen moet. Welterusten gezegd, in bedje gelegd, kusje, kruisje gegeven en gegaan.

Twee minuten later: weer gehuil. Dus toch maar weer erheen, en onder zachte dwang neusspray gegeven. Beetje Luuf opgesmeerd (niet teveel want ze gaat er met haar handjes aan en wrijft dan in haar oogjes). Niet leuk allemaal. Papa weer erbij, bij haar bedje gezeten, en geprobeerd haar een beetje in slaap te sussen.

Geen succes, nadat we de kamer verlieten werd de krijsbui alleen maar erger. Vijf minuten gewacht, toen kon ik me niet meer bedwingen. Haar kamer op, Mirte in paniek. Gezegd dat huilen het alleen maar erger maar, ik het heel vervelend voor haar vind, maar ze toch moet proberen te slapen. Heel zielig. Dus weer even opgepakt en weer met zachte dwang dit keer met de neuspeer haar neusje "schoongemaakt". Merkte dat het wel een beetje hielp om meer lucht te krijgen.  Gewiegd, gezegd dat ze nou toch echt moest gaan slapen, en wat er vanaf dat moment gebeurt, stap voor stap: "En dan ga je in bedje liggen, dan doet Mama het licht uit, doe jij je oogjes dicht, en dan gaan we lekker slapen en mooi dromen. En voor je het weet, is het morgenvroeg en is mama weer hier..."

Ze liet zich - eindelijk- zonder protest in bed leggen, en gaf geen kik. Duimpje in haar mond, knuffeltje erbij. Langzaam van haar kamer gegaan, nachtlampje aangezet (gebruiken we normaal nooit, maar dit keer stelt het wellicht wat gerust), licht uit. Stil...

Had ik niet verwacht. Ze heeft het warempel vijf minuten volgehouden voordat ze weer een beetje begon te huilen. Maar lang niet zo erg als eerst. Dus nu gaan we ook niet meer naar haar toe. Drie keer is scheepsrecht, en ze valt - hopelijk - toch wel in slaap...

Laten we hopen dat het morgen weer wat beter gaat, arm kind...Gelukkig hoef ik alleen woensdagochtend te werken... (Vrijdag weliswaar weer de hele dag, maar dat is nog ver).