Blauwe plekken

Mirte heeft al een hele poos twee flinke blauwe plekken op haar koppie. Net alsof er twee horentjes doorheen moeten komen, hihi. Leuk voor portretfotos...NOT! Nu heeft iedereen in mijn omgeving wel door dat IK daar niks mee te maken heb, m.a.w. haar die niet bezorgd heb, maar soms bekruipt me toch een soort schuldgevoel. Vooral als mensen er stomme opmerkingen over maken, zoals Pat's collega's, die bij het zien van babyfoto's meteen beweren dat ze de Kinderbescherming gaan bellen (wat ze natuurlijk niet serieus menen, maar toch).

Mirte is een druk meisje, kan geen moment stilzitten, houdt niet van spelen met mama behalve als het wild is, en is dus ook altijd in de raarste houdingen in haar bedje te vinden. Doorslapen doet ze wel, maar intussen is ze regelmatig tegen een uur of 6 wakker, en begint al de sputteren zodra ze hoort dat wij wakker zijn. Meestal ligt ze dan bij onze binnenkomst op haar buikje in bed, met haar hoofdje tegen de wand aan (halloooo blauwe plek!). Omdat er in het bedje een scherp richeltje zat, heeft Oma (mijn handige mama) al een stootrand gemaakt, maar die is veel leuker om mee te spelen - vooral met de lintjes waarmee hij vastgeknoopt zit) dan dat hij beschermt... Eigenwijs stuk vreten...

Ook trapt ze erg hard, en houdt ze haar beentjes never nooit stil. Dat constateerde de verpleegster bijhaar geboorte al, zucht... En dan niet gewoon trappen, nee, keihard met haar hieltjes op de vloer, de aankleedtafel, of tegen haar bedje... Ook erg leuk, vooral 's ochtends als ik beneden het ontbijt klaarmaak (bonk bonk gaan die voetjes)

Het grappige is dat ze, ofschoon ze dus geen knuffeltante is, wél graag alle aandacht heeft. Krijgt ze die niet (bijv. als ze in de woonkamer ligt te spelen en ik de afwas sta te doen), begint ze meteen te sputteren, zielig te doen, en wil ze per sé op je bovenbeen zitten om te laten zien hoe goed ze al kan staan... Jaja, geen genade voor mama... Erg vermoeiend allemaal, maar ook erg leuk. Bezigheidstherapie, al vraag ik me af waar ik díé voor nodig heb...

En intussen ben IK degene met de blauwe plekken die je níét ziet; door het gestoei met Mirte...