Héérlijk!

Vandaag is Mirte 5 dagen, en alles gaat echt prima. Ook mamma knapt alweer een beetje op, al houdt ze zich nog behoorlijk gedeisd (met tegenzin).

Vanochtend is ons meisje voor het eerst thuis in bad geweest. Een echte dramaqueen, want ook nu protesteert ze luidkeels als Anja, de kraamverzorgster, met het washandje over haar lijfje gaat. Later in het warme water is het al wat beter, maar direct daarna bij de verzorging barst ze weer opnieuw los. Ach ja, als je je niet anders kunt verzetten...

Vanmiddag dan sliep ze als een roos. Mirte is een (tot nog toe?) heel makkelijk kindje; ze slaapt lang, drinkt goed, poept haar luiertjes vol en meldt zich wel als er iets is. Zo hebben we even moeten kijken of ze wel een speen accepteert (eerst niet), maar nu is het ding een ware uitkomst als ze wat huilerig is. Wél moet je hem dan om de haverklap terug in haar mondje stoppen omdat ze hem per ongeluk heeft laten uitvallen, en per sé zuigen wil... hihi, lief.

Vlak nadat Anja vertrok heb ik het dan toch maar gewaagd, en zelfstandig zonder hulp haar poepluier ververst. We hebben het dit keer eens omgedraaid, en haar eerst laten drinken en daarna pas haar luier ververst. En ik moet zeggen, ik ben best trots op het resultaat! Patrick is even weg, en komt pas tegen 16:00uur thuis. Wat zal hij blij zijn als hij een tevreden Mirte in haar bedje ziet liggen met verse luier! (Als ze hem niet tegen die tijd alweer volgemaakt heeft, haha)

Ik ben net even gaan kijken, omdat ik haar wakker (maar zichtbaar slaperig) in bed heb gelegd en me niet zo zeker was of ik het wel goed deed (maar wat kan er eigenlijk fout gaan?). Maar ze slaapt als een roos!!!

Ook ik begin me weer wat meer mens te voelen. Ik heb redelijk goed geslapen, en de pijn wordt al langzaamaan minder. Ook heb ik vandaag lekker mogen douchen, en daar knap ik ook lekker van op, al is het maar omdat ik mijn vettige haren heb kunnen wassen

In ieder geval neem ik het van dag tot dag, want ik kan ook zó terugvallen wordt me verteld. Dat heb ik inderdeed al aan wat kleinigheidjes gemerkt. Maar geen zorg, vandaag komt sowieso de huisarts op bezoek, en kan ik eventuele zorgen (ivm bijv het bloedverlies, de ruggenprik en zijn gevolgen ) bij hem of haar kwijt. Ik denk zelfs dat ik zometeen even rustig de trap af schuifel, mocht de bel gaan!